Пад на морскиот мраз на Арктикот
Падот на морскиот мраз на Арктикот се случува во последните децении од морскиот мраз во Северноледениот Океан што се топи побрзо отколку што се замрзнува во зима. IPCC, во четвртиот извештај за проценка, навел дека радиоактивното принудување на стакленички гасови е претежно одговорно за падот на опсегот на мразот на Арктикот. Студија од 2007 година утврдила дека падот е „побрз отколку што е предвиден“ со симулации на модели.[1] Студија од 2011 година сугерирала дека може да се помири со внатрешна варијабилност што го подобрува опаѓањето на морскиот мраз на стаклена градина во последните неколку децении.[2] Студија од 2012 година, со понова група на симулации, исто така, предвидела стапки на повлекување кои биле нешто помалку од оние што биле реално забележани.[3]
Наводи
уреди- ↑ Stroeve, J.; Holland, M. M.; Meier, W.; Scambos, T.; Serreze, M. (2007). „Arctic sea ice decline: Faster than forecast“. Geophysical Research Letters. 34 (9): L09501. Bibcode:2007GeoRL..3409501S. doi:10.1029/2007GL029703.
- ↑ Jennifer E. Kay; Marika M. Holland; Alexandra Jahn (August 22, 2011). „Inter-annual to multi-decadal Arctic sea ice extent trends in a warming world“. Geophysical Research Letters. 38 (15): L15708. Bibcode:2011GeoRL..3815708K. doi:10.1029/2011GL048008.
- ↑ Julienne C. Stroeve; Vladimir Kattsov; Andrew Barrett; Mark Serreze; Tatiana Pavlova; Marika Holland; Walter N. Meier (2012). „Trends in Arctic sea ice extent from CMIP5, CMIP3, and observations“. Geophysical Research Letters. 39 (16): L16502. Bibcode:2012GeoRL..3916502S. doi:10.1029/2012GL052676.