Модел на поврзани синџири
Моделот на поврзани синџири или Клиновиот модел на иновации беше воведен од страна на машинскиот инженер Стивен K. Клин во 1985 година [1] а подоцна беше разработен од страна на Клин и економистот Нејтан Розенберг во 1986 година [2] Моделот на поврзани синџири е обид да се опишат комплексностите во самиот процес на иновации. Моделот се смета за еден од најзначаен придонеси од страна на Стивен K.Клин.[3]
Опис уреди
Во моделот на поврзани синџири, новото знаење не е единствен двигател за иновации. Наместо тоа, процесот започнува со идентификување на не исполнетите потреби на пазарот. Ова го поттикнува истражувањето и дизајнот, потоа следува редизајн и производство, и на крај маркетинготот, со постоење на комплексни алки на повратни информации помеѓу сите фази.
Моделот на поврзани синџири честопати се спротивставува на таканаречениот линеарен модел на иновација[4] каде што основните истражувања доведуваат до применет развој, инженерство и производство и на крај маркетинг и дистрибуција.
Апликација уреди
Моделот на поврзани синџири беше замислен за употреба првенствено во комерцијалната индустрија, но најде широка применливост и во други сектори, на пример, во развојот на воената технологија.[5] Варијациите и проширувањата на моделот се опишани од страна на голем број на истражувачи.[6] [7] [8]
Поврзани содржини уреди
- Actor-network theory
- Cybernetics
- Creativity techniques
- Crowdsourcing
- Diffusion of innovations
- Innovation
- List of emerging technologies
- New product development
- Open innovation
- Participatory design
- Phase–gate model
- Pro-innovation bias
- Product lifecycle
- Social shaping of technology
- Strategic foresight
- Technological change
- User-centered design
- User innovation
Надворешни врски уреди
- ↑ Kline (1985). Research, Invention, Innovation and Production: Models and Reality, Report INN-1, March 1985, Mechanical Engineering Department, Stanford University.
- ↑ Kline, S.J. & N. Rosenberg (1986). “An overview of innovation.” In R. Landau & N. Rosenberg (eds.), The Positive Sum Strategy: Harnessing Technology for Economic Growth. Washington, D.C.: National Academy Press, pp. 275–305.
- ↑ „Salisbury, David F., "Memorial for Stephen Kline; engineer, interdisciplinary thinker," news release, Stanford University, October 27, 1997“. Архивирано од изворникот на 2020-12-05. Посетено на 2020-12-04.
- ↑ Caraça, João, Bengt-Åke Lundvall, and Sandro Mendonça (2009). “The changing role of science in the innovation process: From Queen to Cinderella?” Technological Forecasting & Social Change 76, 861–867.
- ↑ Marius Vassiliou, Stan Davis, and Jonathan Agre (2011). Innovation Patterns in Some Successful C2 Technologies." Proc. 16th International Command and Control Research and Technology Symposium, Quebec, Canada.
- ↑ Kameoka, A., D. Ito, and K. Kobayashi (2001). “A Cross-Generation Framework for Deriving Next-Generation Innovation Model.” Change Management and the New Industrial Revolution, IEMC ‘01 Proceedings, Albany, NY.
- ↑ Micaëlli, J., Forest, J., Coatanéa, É. & Medyna, G. (2014). How to improve Kline and Rosenberg's chain-linked model of innovation: building blocks and diagram-based languages. Journal of Innovation Economics & Management, 15,(3), 59-77. doi:10.3917/jie.015.0059.
- ↑ Corning, Peter. Review of Conceptual Foundations for Multidisciplinary Thinking by Stephen Jay Kline, Institute for the Study of Complex Systems, June 2, 2015.