Лицата на Исус

Лицата на Исус: животна приказна — збирка медитации на Фредерик Бухнер за животот и личноста на Исус Христос. Делото собира и дискутира за избор на уметнички портрети на Исус, вклучувајќи различни форми, од таписерија до скулптура. Објавено во 1974 година од Сајмон и Шустер, Лицата на Исус е петто нефикциско дело на Бухнер.

Лицата на Исус

Автор	Фредерик Бухнер
Јазик	англиски
Издавач	Сајмон и Шустер, Њујорк
Издадена	1974

Книгопис

Во своето автобиографско дело „Сега и тогаш“ (1983), Бухнер се сеќава дека од него било побарано „да достави текст што ќе го придружува убаво репродуцираниот сет на фотографии во боја од различни обиди низ вековите да се прикаже сличноста на Христос“. Авторот ја опишува визуелната содржина како „богата и разновидна“, вклучително и „примитивни африкански резби, ренесансни слики, средновековни таписерии и одежди, распнување со шајки, глава на Исус насликана на летвата над вратата на гаражата“. „Некои од нив“, пишува Бухнер, биле „длабоко трогателни, некои невкусни и страшни, некои фасцинантно“.

Авторот ја споредува композицијата на неговото петто нефикциско дело со онаа на четвртото и седмото. Во Лицата на Исус, тој пишува: „Одговарав на сликите, исто како што во „Посакувано размислување“ и „Чудни богатства“ одговорив на моите сеќавања од предавањето во Ексетер“. Во врска со пишувањето како „одговор“ на материјалот и меморијата, Бухнер пишува дека делото не е „во ниедна смисла ниту научен живот на Христос или целосен живот, туку онолку живот каков што произлезе од самите слики“.

Теми

Научникот од Бухнер, Дејл Браун, пишува дека Лицата на Исус го претставуваат „единствениот упад на авторот во жанрот на масичка за кафе“. Сепак, можеби не е изненадувачки што Бухнер би избрал да го преземе проектот, бидејќи инкарнацијата, како што пишува Марџори Касебиер Мекој, „е основната тема во целата работа на Бухнер“. И покрај неговата полежерна природа, делото сè уште е преполно со темите кои се вообичаени во делото на Бухнер. Браун ги идентификува овие како потрага по смисла, потрага по сопствен идентитет, нејаснотии на животот и верување наспроти неверување. Ова присуството на овие теми особено е видливо во воведот, кој авторот го започнува со фразата: „Кој и да бил или не, кој и да мислел дека е, кој и да станал во сеќавањата на луѓето оттогаш и ќе продолжи да станува сè додека луѓето го паметат – возвишен, сентиментализиран, разоткриен, направен и преправен до мерката на желбата, стравот, рамнодушноста на секоја генерација – тој некогаш бил човек, без разлика што и да бил“.