ЛК II
Лајхтер Кампфваген II (германски: Leichter Kampfwagen II; во превод: лесно борбено возило), попознато како ЛК II (LK II), ― лесен тенк дизајниран и произведен во ограничен број во Германија во последната година од Првата светска војна. Основан на развојот на ЛК I, тој вклучувал фиксна задна надградба и имал две различни конфигурации; едната варијанта е вооружена со МГ 08/15, а другата е вооружена со оружјето Максин-Норденфелт од 5,7 цм. Неговиот оклоп бил од 8 до 14 мм дебелина, што довело до вкупна тежина од 8,75 тони. Моќноста ја обезбедувал четири цилиндарскиот ензински мотор со 55-60 коњски сили на Дајмлер-Бенц Модел 1910, давајќи максимална брзина од 14 до 18 км/ч со опсег на возење од 65–70 км.
| Лесно борбено возило (ЛК II) Leichter Kampfwagen II (LK II) | |
|---|---|
 М/21-29 во Германскиот тенковски музеј, вратен во неговиот изгорен дизајн | |
| Тип | Лесен тенк |
| Потекло | Германија |
| Тех. особености | |
| Тежина | 8.75 т |
| Должина | 5.1 м |
| Ширина | 1.9 м |
| Висина | 2.5 м |
| Екипаж | 3 |
| Оклоп | 8-14 мм |
Главно наоружување | 37мм Круп/57мм Максин-Норденфелт |
| Погон | Четири цилиндричен Дајмлер-Бенц 60 hp (45 kW) |
| Амортизација | непружена |
Работен дострел | 65-70 км |
| Брзина | 14-18 км/ч |
ЛК II бил дизајниран од германскиот инженер и дизајнер на автомобили Јозеф Волмер, кој исто така ги дизајнирал A7В, К-Ваген и ЛК I. Волмер бил назначен на положбата главен дизајнер за одделот за моторни возила на Германското воено одделение
Само два прототипа биле произведени до јуни 1918 година, а потоа следеле нарачки за 580 тенкови, кои никогаш не биле завршени.
Стридсвагн м/21-29
уреди| Стридвагн м/21-29 Stridsvagn m/21-29 | |
|---|---|
 Шведски тенк м/21. | |
| Тип | Лесен тенк |
| Потекло | Шведска |
| Тех. особености | |
| Тежина | 9.7 кратки тони |
| Должина | 5.7 м |
| Ширина | 2.05 м |
| Висина | 2.52 м |
| Екипаж | 4 |
| Оклоп | 4-14 мм |
Главно наоружување | 2x ксп м/14 (Стридвагн м/21), 2x ксп м/14-29 (Стридвагн м/21/29) |
| Погон | Бенц 1910 (Стридвагн м/21), Сканија 1554 (Стридвагн м/21-29) 55 коњски сили, 85 коњски сили |
| Брзина | 16-18 км/ч |
Шведска
уредиПо војната, шведската влада купила делови за 10 примероци во тајност за 200.000 шведски круни. Деловите биле испорачани под изговор дека се котелски плочи и земјоделска опрема, а потоа собрани во Шведска како Стридвагн м/21 (шведски: Stridsvagn m/21; накратко Стрв м/21; Strv m/21), што во суштина била подобрена верзија на прототипот ЛК II. Зборот „стридвагн“ значи тенк на шведски. Стрв м/21 бил напојуван со мотор клипови сместен напред, а возачот и екипажот биле одзади. Суспензијата и опремата за возење билеа заштитени со низок оклоп. Биле изградени десет од овие тенкови, нивното вооружување митралез Шварцлозе (Schwarzlose) од 6.5 мм.[1]
Во 1929 година, пет биле повторно изградени за да се создаде варијантата Стрв м/21-29 која била вооружена со митралез од 37 мм или два митралези и бил придвижуван од мотор на Сканија-Вабис. Стрв м/21-29 бил надградена верзија на фм/21. Модификациите имале помоќен мотор, нов алтернатор и надворешно осветлување.[2] Едно од овие подобрени возила било управувано од Хајнц Гудеријан за време на посетата на Шведска во 1929 година.
Подоцна Германците купилеа главен дел од стопанското друштво AB Landsverk и го направиле Ото Меркер главен дизајнер и во 1931 година го произвел Стрв м/31 (Л-10), кој бил првиот тенк произведен во Шведска.
Стрв м/21-29 останал во служба до 1938 година. Преживеан пример може да се види во Германскиот тенковски музеј во Мунстер, Германија, а и стрв м/21 и стрв м/21-29 биле изложени во Музејот Аксвал Тенк во Шведска.
Еден Стрв м/21-29 бил во фаза на враќање во целосна работна состојба во Шведска. Од 2018 година, резервоарот е вратен во работна состојба и сега е изложен во Музејот на одбранбени возила во Стронгос.[3]
Наводи
уреди- ↑ Chamberlain, Peter (2002). Tanks of the World, 1915-1945. United Kingdom: Cassell & Company. стр. 159. ISBN 9780304361410.
- ↑ „Stridsvagn m/21-29“. Pansarmuséet i Axvall. Архивирано од изворникот на 4 март 2016. Посетено на 15 јули 2023.
- ↑ „Blog Arsenalen“. Архивирано од изворникот на 8 декември 2015. Посетено на 15 јули 2023.