Корисник:Dentedeleone/The Supremes

'''The Supremes''' беше американска женска група и главен чин на Motown Records во текот на 1960-тите. Основани како '''Primettes''' во [[Детроит]], Мичиген, во 1959 година, Supremes беа комерцијално најуспешните дела на Motown и најуспешниот американски вокален бенд, со 12 број еден синглови на [[Билборд Хот 100|''Billboard'' Hot 100]] . Повеќето од овие хитови беа напишани и продуцирани од главниот текстописец и продукциски тим на Мотаун, Холандија–Дозиер–Холанд . Се вели дека нивниот пробив им овозможил на идните афро-американски [[Ритам и блуз|R&B]] и соул музичари да најдат мејнстрим успех. ''Билборд'' ги рангираше Supremes како 16-ти најголеми Hot 100 изведувачи на сите времиња. Флоренс Балард, Мери Вилсон, [[Дајана Рос|Дијана Рос]] и Бети МекГлоун, оригиналните членови, беа сите од проектот за јавни станови Брустер-Даглас во Детроит. Тие ги формираа ''Primettes'' како сестрински чин на Primes (со Пол Вилијамс и Еди Кендрикс, кои продолжија да ги формираат Temptations ). Барбара Мартин го замени МекГлоун во 1960 година, а групата потпиша со Мотаун следната година како Supremes. Мартин го напушти чинот на почетокот на 1962 година, а Рос, Балард и Вилсон продолжија како трио . Во средината на 1960-тите, Супејмс постигнаа мејнстрим успех со Рос како главен пејач и Холанд-Дозиер-Холанд како нивни текстописци и продукциски тим. Во 1967 година, претседателот на Мотаун, Бери Горди, ја преименувал групата '''Дијана Рос и Суперите''' и го заменил Балард со Синди Бирдсонг . Во 1970 година, Рос замина за да продолжи со соло кариера и беше заменет со Жан Терел, а групата повторно го врати името на Supremes. Во средината на 1970-тите, составот се смени со Линда Лоренс, Шери Пејн и Сусеј Грин, приклучувајќи се додека групата, по 18 години од нејзиното основање, не се распадна во 1977 година. == Историја == === Почетоци === Флоренс Балард, средношколка ''која'' живеела во ''комплексот'' Брустер - Даглас Хаусинг во Детроит, 1958 година ги запознала Пол Вилијамс и Еди Кендрикс, кои биле членови на машката пејачка група [[The Primes|Primes]].<ref name="Formation">{{Harvnb|Wilson|Bego|2019}}</ref> Бидејќи Балард добро пеела, како и девојката на Пол Вилијамс, Бети МекГлоун, менаџерот на Primes, Милтон Џенкинс, одлучил да создаде женски пандан на Primes наречена Primettes.<ref name="Formation" /> Балард во групата ја повикала нејзината најдобра другарка [[Мери Вилсон (пејачка)|Мери Вилсон]], а потоа им се придружила и [[Дајана Рос]].<ref name="Formation" /> Primettes почнале да пеат песни на музичари како [[Реј Чарлс]] и [[The Drifters]] во клубови и талент-шоуа во околината на Детроит.<ref name="talent shows">{{Harvnb|Wilson|Bego|2019}}</ref> По неколку месеци, на Primettes им се приклучил гитаристот Марвин Тарплин.<ref>{{Harvnb|Wilson|Romanowski|1999}}</ref> Откако на 4 јули 1960 година победиле на Меѓународниот фестивал на слободата Виндзор-Детроит, Primettes си поставиле цел да снимат плоча.<ref name="talent shows">{{Harvnb|Wilson|Bego|2019}}</ref> Со цел групата да потпише со детроитската издавачка куќа [[Motown]], во 1960 година, Рос стапила во контакт со еден нејзин стар сосед, главниот пејач на [[The Miracles|Miracles]], [[Смоки Робинсон]]. Робинсон требало да ѝ помогне на групата да направи аудиција кај извршниот директор на Motown, [[Бери Горди]], кој веќе бил докажан текстописец.<ref>{{Harvnb|Wilson|Romanowski|1999}}</ref> На Робинсон му се допаднале „девојките“ (како што тогаш биле познати низ Мотаун) и се согласил да ѝ помогне, но уште повеќе му се допаднало свирењето на нивниот гитарист; со дозвола на Primettes го ангажирал Тарплин како гитарист на Miracles.<ref name="FirstAuditions">{{Harvnb|Wilson|Romanowski|1999}}</ref> Робинсон договорил ''[[А капела|а-капела]]'' аудиција на Primettes кај Горди, но Горди сметал се дека се премлади и неискусни за да снимаат плочи и им рекол да се вратат кога ќе завршат средно училиште.<ref name="FirstAuditions" /> <ref name="pc26" /> Необесхрабрени, истата година Primettes снимиле сингл за Lu Pine Records, издавачка куќа создадена само за нив, насловен како „Tars of Sorrow“.<ref name="W71" /> Сепак, синглот не успеал да најде публика.<ref name="W71">{{Harvnb|Wilson|Romanowski|1999}}</ref> Веднаш потоа, МекГлоун се свршила и ја напуштила групата.<ref>{{Harvnb|Wilson|Romanowski|1999}}</ref> На нејзино место во групата дошла [[Барбара Мартин (пејачка)|Барбара Мартин]].<ref name="W71" /> Одлучени да го импесионираат на Горди и да се приклучат на ѕвездите во подем на Мотаун, Primettes често го посетувале неговото студио.<ref name="Kellman" /> Конечно успеале да го убедат Горди да им дозволи да придонесат со ракоплескање и како позадински вокали за песните на други музичари од Мотаун, како [[Марвин Геј]] и [[Мери Велс]].<ref name="Wilson 2019 27">{{Harvnb|Wilson|Bego|2019}}</ref> Во јануари 1961 година, Горди конечно попуштил и се согласил тие да потпишат со неговата издавачка куќа, но под услов да го променат името групата.<ref name="Kellman">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.allmusic.com/artist/the-supremes-mn0000477875/biography|title=The Supremes Biography|last=Kellman|first=Andy|publisher=allmusic|accessdate=March 30, 2021}}</ref> <ref name="TheName">{{Harvnb|Wilson|Romanowski|1999}}</ref> Во меѓувреме The Primes се здружиле со Otis Williams & the Distants и наскоро требало да потпишат за Мотаун под името [[the Temptations]].<ref>{{Harvnb|Wilson|Romanowski|1999}}</ref> Горди на Балард ѝ дал список со имиња од кои требало да избере име за групата.<ref>{{Harvnb|Benjaminson|2008}}</ref> Балард избрала друг предлог, „the Supremes“.<ref name="rhall">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.rockhall.com/inductees/supremes|title=The Supremes|last=Hill|first=Michael|date=1988|publisher=The Rock and Roll Hall of Fame and Museum|archive-url=https://web.archive.org/web/20070509022323/http://www.rockhall.com/inductee/the-supremes|archive-date=May 9, 2007|accessdate=March 30, 2021}}</ref> <ref name="Wilson 2019 27" /> Во пролетта 1962 година, Мартин ја напуштила групата за да основа семејство. Така, новоименуваните Supremes продолжиле како трио.<ref>Slonimsky, Nicolas & Kuhn, Laura Diane. ''Baker's Biographical Dictionary of Musicians''. Schirmer Books, 2001. 3539. {{ISBN|0-02-865527-3}}</ref> Од 1961 до 1963 година, Supremes објавиле шест синглови, почнувајќи со „I Want a Guy“ и „Buttered Popcorn“ под подружницата на Motown, Tamla.<ref name="Kellman">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.allmusic.com/artist/the-supremes-mn0000477875/biography|title=The Supremes Biography|last=Kellman|first=Andy|publisher=allmusic|accessdate=March 30, 2021}}</ref> Сепак, ниту еден од првите шест синглови не се нашол на Топ-40 на [[Billboard Hot 100|''Billboard'' Hot 100]].<ref name="Unterberger">{{Наведена мрежна страница|url=http://allmusic.com/artist/the-supremes-p5563/biography|title=The Supremes|last=Unterberger|first=Richie|publisher=Allmusic|archive-url=https://web.archive.org/web/20101112080336/http://allmusic.com/artist/the-supremes-p5563/biography|archive-date=November 12, 2010|accessdate=April 1, 2021}}</ref> Поголемиот дел од нивниот ран материјал е напишан и продуциран од Бери Горди или од [[Смоки Робинсон]].<ref name="Kellman" /> <ref name="contemporary black">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.encyclopedia.com/sports-and-everyday-life/food-and-drink/food-and-cooking/supremes|title=Supremes|last=Bianco|first=David|last2=York|first2=Jennifer M.|date=2001|work=Contemporary Black Biography|publisher=Gale|archive-url=https://web.archive.org/web/20111222193301/http://www.answers.com/topic/supremes|archive-date=December 22, 2011|accessdate=April 1, 2021}}</ref> Во декември 1963 година, синглот „When the Lovelight Stars Shining Through His Eyes“ се искачил на 23-то место на ''Billboard'' Hot 100.<ref name="Billboard Hot 100">{{Наведен нестручен часопис|access-date=April 1, 2021}}</ref> „Lovelight“ била прва од многуте песни на Supremes напишани од тимот текстописци на Motown познат како [[Холандија – Дозие – Холандија|Holland–Dozier–Holland]].<ref name="Kellman">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.allmusic.com/artist/the-supremes-mn0000477875/biography|title=The Supremes Biography|last=Kellman|first=Andy|publisher=allmusic|accessdate=March 30, 2021}}</ref> Кон крајот на 1963 година, Бери Горди ја избрал Дајана Рос како официјален водечки пејач на групата. <ref>{{Harvnb|Wilson|Romanowski|1999}}</ref> Пролетта 1964 година, Supremes го снимиле синглот „Where Did Our Love Go“.<ref name="WhereDidOurLoveGo">{{Harvnb|Wilson|Romanowski|1999}}</ref> Иако на Supremes не им се допаднала песната, продуцентите ги принудиле да ја снимат. <ref name="WhereDidOurLoveGo" /> Во август 1964 година, додека Supremes биле на турнеја како дел од ''Караванот на ѕвездите'' на Дик Кларк, „Where Did Our Love Go Go“ стигнала до прво место на американските поп-топ-листи, на големо изненадување и задоволство на групата. <ref>{{Harvnb|Wilson|Romanowski|1999}}</ref> Ова била нивна прва песна која се појавила на британската листа за синглови, каде што стигнала до трето место.<ref name="UK official charts">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.officialcharts.com/artist/11282/supremes/|title=The Supremes|publisher=Official Charts Company|accessdate=April 1, 2021}}</ref> По „Where Did Our Love Go“ следеле четири последователни песни на прво место на американските топ-листи: „[[Baby Love]]“ (исто така број еден во ОК), „Come See About Me“, „Stop! In the Name of Love“ и „Back in My Arms Again“.<ref name="Billboard Hot 100">{{Наведен нестручен часопис|access-date=April 1, 2021}}</ref> <ref>{{Harvnb|Bronson|2003}}</ref> Во 1965 година, „Baby Love“ била номинирана за [[Греми награда за најдобра R&B песна|Греми награда за најдобра R&B]] песна. === Влијание === [[Податотека:The_Supremes_-_Cash_Box_1965.jpg|мини| The Supremes на насловната страница на ''Cash Box'', 31 јули 1965 година]] The Supremes намерно прифатиле погламурозен имиџ од претходните црни изведувачи.<ref name="Yusuf">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.telegraph.co.uk/culture/music/3672929/The-Supremes-on-show.html|title=The Supremes on show|last=Yusuf|first=Nilgin|date=April 30, 2008|work=The Daily Telegraph|archive-url=https://web.archive.org/web/20081220144041/https://www.telegraph.co.uk/culture/music/3672929/The-Supremes-on-show.html|archive-date=December 20, 2008|accessdate=April 1, 2021}}</ref> За разлика од многу нејзини современици, Рос пеела со тенок, смирен глас, а нејзиниот гласовен стил бил усогласен така што трите жени ја истакнуваат својата женственост и не ги имитирале карактеристиките на машките групи. На сцената Supremes се појавувале со детална шминка, фустани од висока мода и перики. Имале грациозна кореографија креирана од кореографот од Мотаун, Чоли Еткинс. Пауел ѝ рекол на групата „да бидат подготвени да настапуваат пред кралеви и кралици“.<ref name="Yusuf" /> Горди сакал Supremes, како и сите негови изведувачи, да бидат подеднакво привлечни за црната и за белата публика.<ref>Kooijman, Jaap. "[http://www.accessmylibrary.com/coms2/summary_0286-7441967_ITM From elegance to extravaganza the Supremes on The Ed Sullivan Show as a presentation of beauty]". Velvet Light Trap [on accessmylibrary.com], March 22, 2002. Retrieved July 4, 2007.</ref> До 1965 година, Supremes биле меѓународни ѕвезди. Тие го обиколиле светот, и станале речиси подеднакво популарни во странство како и во САД. <ref>Rivera, Ursula. ''The Supremes''. Rosen Central, 2002. 19. {{ISBN|0-8239-3527-2}}</ref> <ref>Smith, Suzanne E. ''Dancing in the Street: Motown and the Cultural Politics of Detroit''. Harvard University Press, 2001. 76. {{ISBN|0-674-00546-5}}</ref> Веднаш по нивните први хитови, тие снимиле песни за филм, се појавиле во филмот од 1965 година ''Beach Ball'' и промовирале десетици производи, а во еден момент имале сопствен бренд на леб. Во 1966 година, групата го издала албумот ''The Supremes A' Go-Go'', кој на 22 октомври станал прв албум од целосно женска група кој се искачил на прво место на американскиот [[Билборд 200|''Билборд'' 200]].<ref>{{Наведен нестручен часопис|access-date=October 20, 2017}}</ref> Поради тоа што Supremes биле популарни кај белата публика, како и кај црната публика, Горди ја натерал групата да настапува во реномирани вечерни клубови како Копакабана во Њујорк.<ref>{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=HneJAgAAQBAJ&pg=PA96|title=The Black Culture Industry|last=Cashmore|first=Ellis|date=June 7, 2006|publisher=Routledge|isbn=0-415-12082-9|location=New York|page=96|via=Google Books}}</ref> Supremes станале едни од првите црни музички изведувачи кои имале целосен и одржлив успех во кросовер. === Промени === [[Податотека:The_Happening_-_Billboard_ad_1967.jpg|мини| Реклама на ''[[Билборд (магазин)|Билборд]]'' за синглот на The Supremes, „The Happening“, 22 април 1967 година]] Внатрешните проблеми во групата и во Motown Records предизвикале тензија меѓу членовите на Supremes. Многу други изведувачи од Мотаун сметале дека Бери Горди обрнува премногу внимание на групата, а особено на Рос.<ref name="Unterberger">{{Наведена мрежна страница|url=http://allmusic.com/artist/the-supremes-p5563/biography|title=The Supremes|last=Unterberger|first=Richie|publisher=Allmusic|archive-url=https://web.archive.org/web/20101112080336/http://allmusic.com/artist/the-supremes-p5563/biography|archive-date=November 12, 2010|accessdate=April 1, 2021}}</ref> На почетокот од 1967 година, било официјално сменето името на групата, прво во „the Supremes with Diana Ross“ а набрзо потоа во „Diana Ross & the Supremes.<ref name="Kellman">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.allmusic.com/artist/the-supremes-mn0000477875/biography|title=The Supremes Biography|last=Kellman|first=Andy|publisher=allmusic|accessdate=March 30, 2021}}</ref> The Miracles станале „Smokey Robinson & the Miracles“ две години предходно. Есента 1967 година, Martha & the Vandellas станале „Martha Reeves & the Vandellas“.<ref>Jaynes, Gerald David. ''Encyclopedia of African American Society''. Sage Publications, 2005. 673. {{ISBN|0-7619-2764-6}}</ref> Промената на името на Supremes ги распламтило веќе постоечките гласини за соло-кариера на Рос и придонеле за професионално и лично распаѓање на групата. Всушност, Горди имал намера да ја замени Рос со [[Барбара Рендолф]] уште есента 1966 година, но се предомислил и одлучил да ја задржи Рос во групата уште неколку години.<ref>Ribowsky (2009). ''The Supremes: A Saga of Motown Dreams, Success, and Betrayal'', p. 267.</ref> Откако Рос станала централна фигура на Supremes, Балард станала депресивна и почнала прекумерно да пие, по што се здебелила до мера повеќе да не може удобно да носи повеќето од нејзините сценски облеки. За време на овој турбулентен период, Балард се потпирала на советите од колешката Мери Вилсон, со која цело време била блиска пријателка. Вилсон, навидум скромна и неутралена за да ја одржи групата стабилна, приватно ја советувала Балард дека Рос и Горди сакаат да ја уништат Балард.<ref>{{Harvnb|Benjaminson|2008}}</ref> Во 1967 година, Балард не се појавувала на закажаните термини за снимање или доаѓала на концерти премногу опиена за да може да настапува. Барајќи замена, Горди повторно размислувал Барбара Рендолф да стане член на групата. Веројатно сметал дека Рендолф може да стане главна пејачка на групата откако Рос ќе се одлучи за соло-кариера. Сепак, Рос не ја сакала Рендолф во групата. Во април 1967 година, Горди стапил во контакт со Синди Брдсонг, член на Patti LaBelle & the Blue Belles, која површно личела на Балард, и планирал да ја донесе како замена за Балард.<ref name="BallardOusterMR">Ribowsky (2009). ''The Supremes: A Saga of Motown Dreams, Success, and Betrayal'', pp. 283–294.</ref> Тој јасно им ги кажал неговите планови на Балард и нејзините колешки од групата на состанокот кон средината на април, а Birdsong била донесена за да започне со проби. <ref name="BallardOusterMR" /> Горди не ја отпуштил Балард директно, туку побарал од неа сама да се откаже.<ref name="BallardOusterMR" /> [[Податотека:The_Supremes_1967.JPG|лево|мини| Синди Брдсонг (десно)]] Брдсонг за првпат се појавила со Supremes како замена на Балард на добротворен концерт во Холивуд Боул на 29 април 1967 година.<ref name="BallardOusterMR">Ribowsky (2009). ''The Supremes: A Saga of Motown Dreams, Success, and Betrayal'', pp. 283–294.</ref> <ref>{{Harvnb|Wilson|Romanowski|1999}}</ref> По настапот, Горди дознал дека Брдсонг сè уште е под договор со Blue Belles, а адвокатите на таа група поднеле тужба против него. Во мај, Балард се вратила за, како што таа верувала, пробен период, но во реалноста тоа било времена мерка додека Горди не успеал да го откупи договорот на Брдсонг. Во меѓувреме, Брдсонг тајно патувала со Supremes.<ref name="BallardOusterMR" /> На 29 јуни 1967 година, групата се вратила во хотелот Фламинго во Лас Вегас како „Diana Ross & the Supremes“. Првите два дена поминале без проблеми. На 1 јули, Балард го видела дополнителниот комплет наметки и костими кои биле донесени за Синди Брдсонг. Налутена, Балард го извела првиот вечерен концерт опиена, што довело до срамен инцидент. Горди ѝ наредил да се врати во Детроит и засекогаш ја отпуштил од групата. Брдсонг официјално го презела нејзиното место за време на вториот концерт на 1 јули.<ref>{{Harvnb|Benjaminson|2008}}</ref> Отпуштањето на Балард од Мотаун било финализирано на 22 февруари 1968 година. Таа добила еднократна исплата од 139.804,94 американски долари за авторски права и како заработка.<ref>Knight, Jack. "Ex-Supreme rejected in Motown suit". ''[[Detroit Free Press]]'', October 29, 1971.</ref> Таа се обидела да започне соло-кариера со ABC Records, и била принудена формално да го одбие соло-договорот понуден од Motown како дел од нејзината спогодба.<ref>{{Harvnb|Benjaminson|2008}}</ref> Двата сингла на Балард од 1968 година не се пласирале на топ-листите и нејзиниот соло-албум бил откажан.<ref>{{Harvnb|Benjaminson|2008}}</ref> Во 1971 година, Балард го тужела Мотаун за 8,7 милиони долари, тврдејќи дека Горди и Дајана Рос направиле заговор за да ја принудат да истапи од групата;<ref>{{Harvnb|Benjaminson|2008}}</ref> судијата пресудил во корист на Мотаун. Балард на крајот потонала во сиромаштија и на 22 февруари 1976 година ненадејно умрела од срцев удар предизвикан од [[коронарна тромбоза]] на 32-годишна возраст. <ref name="Benjaminson 2008 168">{{Harvnb|Benjaminson|2008}}</ref> === Заминување на Дајана Рос === Холанд-Дозие-Холанд го напуштиле Мотаун на почетокот од 1968 година по спорот со дискографската куќа во врска со авторските права и делење на профитот.<ref>Boehm, Mike. "[http://articles.latimes.com/2007/apr/15/entertainment/ca-wives15 How sweet it is: Motown hit-makers eye Broadway]". ''Los Angeles Times'', April 15, 2007. Retrieved July 17, 2008.</ref> Како резултат на тоа почнал да се намалува квалитетот на продукцијата на Мотаун (и особено песните на Diana Ross & the Supremes). Од „Reflections“ во 1967 година до „The Weight“ во 1969 година, само шест од единаесет објавени синглови стигнале до Топ-20, а само еден од нив, „Love Child“ од 1968 година, <ref name="pc50">{{Наведена мрежна страница|url=https://digital.library.unt.edu/ark:/67531/metadc19831/m1/|title=Show 50 – The Soul Reformation: Phase three, soul music at the summit. [Part 6] : UNT Digital Library|work=UNT Digital Library|accessdate=October 23, 2014}}</ref> стигнал до прво место. Поради тензијата во групата и напорните турнеи, ниту Мери Вилсон, ниту Синди Брдсонг не учествуваат во многу од овие песни; тие биле заменети со [[Сесија пејач|сесиски пејачи]].<ref>{{Harvnb|Benjaminson|2008}}</ref> Промените во групата и падот во продажбата биле знак за промени во музичката индустрија. Соулот заснован на госпел каков што изведувала [[Арета Френклин]] го засенил звукот на поп-соулот кои го пееле Supremes. Supremes почнале да бидат напаѓани затоа што не се „доволно црни“ и го изгубиле уделот на црниот музички пазар.<ref>Bloch, Avital H. ''Impossible to Hold: Women And Culture In The 1960s''. New York: New York University Press, February 2005. 156. {{ISBN|0-8147-9910-8}}</ref> Во средината на 1968 година, Мотаун за Supremes иницирал многу соработки со нивните стари колеги, Temptations. Во 1969 година, дискографската куќа започнала со планови за соло-кариера на Дајана Рос.<ref>George, Nelson. ''Where Did Our Love Go? The Rise & Fall of the Motown Sound''. Omnibus Press, 2003. 190. {{ISBN|0-7119-9511-7}}</ref> Откако ја видел 24-годишната [[Жан Терел|Џин Терел]] на настап со нејзиниот брат [[Ерни Терел|Ерни]] на Флорида, Бери Горди одлучил таа да биде замена за Рос. Терел потпишала со Мотаун и почнала да ги снима првите песни. Во исто време, Рос започнала да ги прави своите први соло-снимки. На 2 ноември 1969 година, ''[[Детроит Фри Прес|Detroit Free Press]]'' бил прв кој објавил дека Рос започнува ''со'' соло-кариера.<ref>{{Harvnb|Wilson|Bego|2019}}</ref> Песната „Someday We'll Be Together“ била снимена со намера да биде објавена како прв соло-сингл на Дајана Рос.Сепак, Горди ја објавил песната како сингл на Diana Ross & the Supremes, и покрај фактот што Вилсон и Бирдсон не пееле на записот. „Someday We'll Be Together“ се искачила на прво место на американските поп-топ-листи и станала 12-ти и последен број еден хит на Supremes. Песната била и последен број еден хит во 1960-тите. Овој сингл, исто така, ќе го одбележи последното телевизиско појавување на Supremes заедно со Рос, на ''шоуто на Ед Саливан'' на 21 декември 1969 година.<ref>{{Harvnb|Wilson|Bego|2019}}</ref> === The Supremes во 1970-тите === [[Податотека:The_Supremes_1970.jpg|мини| The Supremes настапуваат на The Smokey Robinson Show во 1970 година.]] Diana Ross & the Supremes го одржале последниот концерт на 14 јануари 1970 година во хотелот Frontier во Лас Вегас. <ref>{{Harvnb|Bronson|2003}}</ref> На концертот била претставена замената за Дајана Рос, Жан Терел. По концертот Рос официјално ја започнала нејзината кариера како соло-изведувач. Мери Вилсон и Синди Брдсонг продолжиле да работат со Џин Терел на првиот албум на Supremes без Рос, ''Right On''.<ref>G. Gaar, Gillian. ''She's a rebel: the history of women in rock & roll''. Seal Press. 168. {{ISBN|1-58005-078-6}}</ref> Суперите предводени од Терел - сега ребрендирани како „Супените“; најпрво неофицијално познати како „Новите врвови“, а во подоцнежните години неформално наречени „Суперите од 70-тите“ - постигна хитови, вклучувајќи ги „ Горе скалата до покривот “ (САД број 10, Обединетото Кралство број 6), „ Камена љубов “ ( САД број 7, Велика Британија број 3) и " Натан Џонс " (САД број 16, Велика Британија број 5), од кои сите беа продуцирани од Френк Вилсон . Овие три синглови беа, исто така, R&B Топ десет хитови, при што „Stoned Love“ стана нивниот последен бр.1 R&B хит во декември 1970 година. Текстописец/продукциски тим Николас Ешфорд и Валери Симпсон произведоа уште еден хит во Топ 20 за групата, дует верзија на Supremes/ Four Tops на „ Ривер Дип – планинско високо “ на Ајк и Тина Тарнер . <ref>{{Harvnb|Wilson|Bego|2019}}</ref> Во 1972 година, Supremes го имаа своето последно хит-издание за Топ 20, „ Floy Joy “, напишано и продуцирано од Smokey Robinson, проследено со последниот американски Топ 40 хит за верзијата на групата предводена од Jean Terrell, „ Automatically Sunshine “ ( САД број 37, ОК број 10). „Automatically Sunshine“ подоцна стана последниот топ 10 сингл на групата во ОК. И на „Floy Joy“ и „Sunshine“ Терел го делеше водството со Мери Вилсон. Motown, дотогаш се пресели од Детроит во Лос Анџелес за да се пробие во филмовите, вложи само ограничен напор во промовирањето на новиот материјал на Supremes, а нивната популарност и продажба почнаа да опаѓаат. Синди Бирдсонг ја напушти групата во април 1972 година, по снимањето на албумот ''Флој Џој'', за да основа семејство; нејзина замена беше Линда Лоренс, поранешен член на резервната група на [[Стиви Вондер]], Трета генерација (претходник на Вондерлав). Џими Веб беше ангажиран да го продуцира следното ЛП на групата, ''The Supremes Produced and Arranged by Jimmy Webb'', но албумот и неговиот единствен сингл „I Guess I'll Miss the Man“ не успеаја да имаат влијание на поп-табелата ''на Билборд'' ., при што синглот се искачи на 85-то место на 24 ноември 1972 година. <ref name="Billboard Hot 100">{{Наведен нестручен часопис|access-date=April 1, 2021}}</ref> На почетокот на 1973 година, „ Bad Weather “ во продукција на Стиви Вондер се искачи на 87-то место на американските поп-листи и на 37-то место во ОК. <ref name="Billboard Hot 100">{{Наведен нестручен часопис|access-date=April 1, 2021}}</ref> <ref name="UK official charts">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.officialcharts.com/artist/11282/supremes/|title=The Supremes|publisher=Official Charts Company|accessdate=April 1, 2021}}</ref> Лоренс замина за да основа семејство, па Синди Бирдсонг се врати во групата. <ref name="Wilson 225">{{Harvnb|Wilson|Bego|2019}}</ref> Вознемирен од оваа плоча со слаба изведба и недостатокот на промотивна поддршка од Мотаун, Жан Терел ја напушти групата и беше заменет со Шери Пејн, сестрата на уметникот за снимање Invictus Records, Фреда Пејн . <ref name="Wilson 225">{{Harvnb|Wilson|Bego|2019}}</ref> Помеѓу заминувањето на Лоренс и Терел во 1973 година и првиот сингл на Supremes со Шери Пејн, „Тој е мојот човек“, диско-сингл на кој Пејн и Вилсон го делат главниот вокал, Мотаун беше бавен во продукцијата на договори за Пејн и повратниот Birdsong. Пред објавувањето на албумот во 1975 година, Supremes останаа популарен акт во живо и продолжија со турнеи во странство, особено во ОК и Јапонија. Новите снимки на групата не беа толку успешни како нивните претходни изданија, иако „He's My Man“ од албумот ''The Supremes'' беше популарен диско хит во 1975 година. Во 1976 година, Birdsong повторно си замина и беше заменет од Susaye Greene, друг поранешен член на Wonderlove. <ref>{{Harvnb|Wilson|Bego|2019}}</ref> Оваа последна верзија на Supremes издаде два албума, од кои и двата ги обединија Supremes со Holland-Dozier-Holland: ''High Energy'', која ги вклучува Birdsong на сите песни и ''Mary, Scherrie &amp; Susaye'' . <ref name="Kellman">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.allmusic.com/artist/the-supremes-mn0000477875/biography|title=The Supremes Biography|last=Kellman|first=Andy|publisher=allmusic|accessdate=March 30, 2021}}</ref> Во 1976 година, Supremes го објавија „ I'm Gonna Let My Heart Do the Walking “, нивниот последен Топ 40 хит на ''Билбордот'' . Топло 100. <ref name="Billboard Hot 100">{{Наведен нестручен часопис|access-date=April 1, 2021}}</ref> На 12 јуни 1977 година, Supremes го изведоа својот проштален концерт во театарот Друри Лејн во Лондон додека Вилсон излегуваше за соло кариера, а Шери и Сусеј ја избраа Џојс Винсент да го заокружи триото како нов трет член. Наместо тоа, Motown одлучи дека без оригинални членови, Supremes ќе бидат распуштени. <ref name="rhall">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.rockhall.com/inductees/supremes|title=The Supremes|last=Hill|first=Michael|date=1988|publisher=The Rock and Roll Hall of Fame and Museum|archive-url=https://web.archive.org/web/20070509022323/http://www.rockhall.com/inductee/the-supremes|archive-date=May 9, 2007|accessdate=March 30, 2021}}</ref> == Наследство == === Дела инспирирани од Врховните === Објавени се и произведени неколку измислени дела кои делумно се засноваат на кариерата на групата. Филмот ''Спаркл'' од 1976 година ја прикажува приказната за пеачко трио слично на Суперс наречено „Сестра и сестрите“ од Харлем, Њујорк. Партитурата на филмот ја компонираше [[Куртис Мејфилд|Кертис Мејфилд]], а саундтракот албумот на [[Арета Френклин]] беше комерцијален успех. Во раните 2000-ти се развиваше римејк на ''Sparkle'' со [[Ритам и блуз|R&B]] пејачката Aaliyah како главен, но проектот беше прекинат кога Aaliyah почина во 2001 година <ref>"[http://www.ew.com/ew/article/commentary/0,6115,131380_4_0_,00.html The It List: Aaliyah] {{Семарх|url=https://web.archive.org/web/20041114131944/http://www.ew.com/ew/article/commentary/0,6115,131380_4_0_,00.html|date=November 14, 2004}}". ''Entertainment Weekly'', June 21, 2001. Retrieved November 11, 2006.</ref> Римејкот ''на Sparkle'' на крајот беше објавен во август 2012 година и ги глумеше [[Џордин Спаркс]] и [[Витни Хјустон]], во нејзината последна филмска улога. На 21 декември 1981 година, мјузиклот ''Dreamgirls'' награден [[Тони (награда)|со Тони]] беше отворен во Империјалниот театар на Бродвеј и имаше 1.522 изведби. Мјузиклот, лабаво заснован на историјата на Supremes, ја следи приказната за Dreams, целосно женско пеачко трио од [[Чикаго]] кои стануваат музички суперѕвезди. Неколку од ликовите во драмата се аналози на вистинските колеги од Supremes/Motown, при што приказната се фокусира на Флоренс Балард doppelgänger Ефи Вајт. Иако се под влијание на музиката на Supremes и Motown, песните во претставата се поширока мешавина на R&B/soul и Бродвеј музика. Мери Вилсон го сакала мјузиклот, но Дијана Рос наводно била налутена поради тоа и одбила да го гледа. <ref>{{Наведена мрежна страница|url=http://theenvelope.latimes.com/awards/oscars/env-oneill-dreamgirls-18oct18,0,5857240,full.story|title=Diana's 'Dreamgirls' decision|last=O'Neil|first=Tom|work=The Envelope|publisher=Los Angeles Times|archive-url=https://web.archive.org/web/20120916195310/http://theenvelope.latimes.com/awards/oscars/env-oneill-dreamgirls-18oct18,0,5857240,full.story|archive-date=September 16, 2012|accessdate=April 1, 2021}}</ref> === Награди и следбеници === Врховните двапати беа номинирани за [[Награди Греми|Греми награда]] - за најдобро ритам и блуз снимање („Baby Love“, 1965) и најдобра современа рокенрол групна вокална изведба („Стоп! Во име на љубовта“, 1966 година) - но никогаш не победија награда во конкуренција. <ref>Skurow, Andrew. ''[[The Supremes (2000 album)|The Supremes]]''. CD boxed set liner notes appendix, 2007. New York: Motown Record Co./Universal Music.</ref> Три од нивните песни беа додадени во Куќата на славните Греми : "Where Did Our Love Go" и "You Keep Me Hangin' On" (и двете 1999) и "Stop! In the Name of Love" (2001). <ref>"[http://www.grammy.org/recording-academy/awards/hall-of-fame Grammy Hall of Fame Awards] {{Семарх|url=https://web.archive.org/web/20150707235113/http://www.grammy.org/recording-academy/awards/hall-of-fame}}". Grammy.com, 2007. Retrieved April 27, 2007.</ref> Групата (Рос, Вилсон и Балард) беше именувана како една од осумте добитници кои добија [[Греми награда за животно дело]] на 65-тото годишно Греми награди во 2023 година <ref>{{Наведен нестручен часопис|access-date=January 9, 2023}}</ref> „Stop! In the Name of Love“ и „You Can't Hurry Love“ се меѓу 500-те песни на Рокенрол Куќата на славните што го обликуваа рокенролот. <ref>"[http://www.rockhall.com/exhibithighlights/500-songs-qs/ The Rock and Roll Hall of Fame's 500 Songs That Shaped Rock and Roll (by artist)]". ''Rock and Roll Hall of Fame'', 2007. Retrieved April 27, 2007. {{Семарх|url=https://web.archive.org/web/20070514042642/http://www.rockhall.com/exhibithighlights/500-songs-qs/}}</ref> Поставата Рос-Вилсон-Балард беше примен во [[Куќата на Славните на Рокенролот|Рокенрол Куќата на славните]] во 1988 година, доби ѕвезда на Булеварот на славните во Холивуд во 1994 година и влезе во Куќата на славните на вокалната група во 1998 година. Во 2004 година, ''[[Ролинг Стоун]]'' ја смести групата на 97 место на нивната листа на „100 најголеми уметници на сите времиња“. <ref>"[https://web.archive.org/web/20060316103016/http://www.rollingstone.com/news/story/5939214/the_immortals_the_first_fifty/ The Immortals: The First Fifty]". ''Rolling Stone'', Issue 946, March 24, 2004. Retrieved July 4, 2004.</ref> Врховните се забележливи по влијанијата што ги имаа врз групите црни девојки кои ги наследија во популарната музика, како што се The Three Degrees, The Emotions, The Pointer Sisters, En Vogue, TLC, [[Destiny's Child]] и Cleopatra . <ref>Chin et al., 48.</ref> „ [[Битлси]] беа таму“, вели [[Мадона (пејачка)|Мадона]] за нејзиното детство, „но јас бев повеќе желна за The Supremes. Навистина бев во групи девојки“. <ref>''[[Q (magazine)|Q]]'', December 1994</ref> == Членови == * Мери Вилсон (1959–1977, 1983; починала во 2021 година) * [[Дајана Рос|Дијана Рос]] (1959-1970, 1983, 2000) * Флоренс Балард (1959-1967 година; починала во 1976 година) * Бети МекГлоун (1959-1960; починала во 2008 година) * Барбара Мартин (1960–1962; починала во 2020 година) * Синди Брдсонг (1967–1972, 1973–1976, 1983) * Жан Терел (1970-1973) * Линда Лоренс (1972–1973, 2000) * Шери Пејн (1973-1977, 2000) * Сузај Грин (1976-1977) == Дискографија == '''Студиски албуми''' * ''Meet The Supremes'' (1962) * ''Where Did Our Love Go'' (1964) * ''A Bit of Liverpool'' (1964) * ''The Supremes Sing Country, Western and Pop'' (1965) * ''We Remember Sam Cooke'' (1965) * ''More Hits by The Supremes'' (1965) * ''Merry Christmas'' (1965) * ''I Hear a Symphony'' (1966) * ''The Supremes A' Go-Go'' (1966) * ''The Supremes Sing Holland–Dozier–Holland'' (1967) * ''The Supremes Sing Rodgers & Hart'' (1967) * ''Reflections'' (1968) * ''Diana Ross & the Supremes Sing and Perform "Funny Girl"'' (1968) * ''Diana Ross & the Supremes Join the Temptations'' (1968) * ''Love Child'' (1968) * ''Let the Sunshine In'' (1969) * ''Together'' (1969) * ''Cream of the Crop'' (1969) * ''Right On'' (1970) * ''The Magnificent 7'' (1970) * ''New Ways but Love Stays'' (1970) * ''The Return of the Magnificent Seven'' (1971) * ''Touch'' (1971) * ''Dynamite'' (1971) * ''Floy Joy'' (1972) * ''The Supremes Produced and Arranged by Jimmy Webb'' (1972) * ''The Supremes'' (1975) * ''High Energy'' (1976) * ''Mary, Scherrie & Susaye'' (1976) == Наводи == <nowiki> [[Категорија:Афроамерикански женски музички групи]] [[Категорија:Страници со непрегледан превод]] </nowiki>