Корвето (бајка)

„Корвето“ е италијанска книжевна бајка напишана од Џамбатиста Базиле во неговото дело „Пентамерон“ од 1634 година.

Тоа е Aarne-Thompson тип 531. Други приказни од овој тип се „Огнената птица и принцезата Василиса“, „Фердинанд верниот и Фердинанд неверниот“, „Златната перика на кралот Фортунатус“ и „Сирената и момчето“. Друга, книжевна варијанта е „La Belle aux cheveux d'or“ или „Приказната за убавите златни круши“ на Мадам д'Аулној.

Синопсис

Корвето лојално му служел на кралот и бил фаворизиран од него. Завидливите соработници се обиделе да го наклеветат, но не успеале. Во близина живеел огр, со прекрасен коњ, и на крајот слугите рекле дека кралот требал да го испрати Корвето да го украде. Корвето отишол и скокнал на коњот. Му викнал на својот господар, кој го бркал со диви животни (еден од нив бил врколак), но Корвето го избркал. Кралот бил уште позадоволен, а другите слуги му рекле да го испрати Корвето по таписеријата на огрот. Корвето отишол, се скрил под креветот на огрите и во текот на ноќта ги украде и таписериите и панелот од креветот (при што ги натера огрите и огресите да се расправаат за тоа кој ги обвил). Тој ги фрлил од прозорецот и побегнал назад кај кралот.

Слугите потоа го убедиле да го испрати Корвето за целата палата. Тој отишол и разговарал со огресата, нудејќи ѝ да и помогне. Го замолила да и подели дрва. Ја употребил секирата врз нејзиниот врат. Потоа ископал длабока јама на вратата и ја покрил. Тој ги намамил огрите и неговите пријатели во неа, ги каменувал до смрт и му ја дал на кралот палатата.