Епитаза

Во класичната драма, епитазата (старогрчки: ἐπίτασις) ― главното дејство на претставата, во која испитувањата и неволјите на главниот лик се зголемуваат и се градат кон кулминација и одминување. Таа е трет и средиштен дел кога претставата се анализира во пет одделни делови: увертира, протаза, епитаза, катастаза и катастрофа.

Во современата драмска теорија, често се испосоветува со драмскиот лак, кој користи малку различни делови, но во суштина е севкупно истиот концепт.