Ева Енгвал
Ева Енгвал (родена во 1940 година) — една од научниците што ја измислиле ЕЛИСА во 1971 година.[1]
Живот
уредиЕнгвал се стекнала со докторат од Универзитетот во Стокхолм во 1975 година.[2] Ја завршила нејзината постдокторска работа на Универзитетот во Хелсинки и Националниот медицински центар Сити Хоуп во Калифорнија. Во 1979 година, Енгвал била регрутирана во Институтот за медицински истражувања Санфорд-Бурнхам во Ла Јола, Калифорнија (тогаш наречен Фондација за истражување на рак Ла Јола). Во периодот 1993-1996 година, Енгвал одржаала заеднички состаноци во Институтот за медицински истражувања Санфорд-Бурнхам и како претседател на Одделот за развојна биологија на Универзитетот во Стокхолм. Енгвал добила почесна диплома по медицина на Универзитетот во Копенхаген во ноември 1994 година.
Истражување
уредиЕнзим-поврзаниот имуносорбент (ЕЛИСА) користи антитела за откривање на белковини и други различни имуногени. Техниката ЕЛИСА е конципирана и развиена од двајца шведски научници: Питер Перлман (главен истражувач) и Ева Енгвал на Универзитетот во Стокхолм.[3] Енгвал и Перлман го објавиле својот прв труд за ЕЛИСА во 1971 година и ја покажале неговата квантитативна вредност користејќи алкална фосфатаза како известувач.[4] Понатамошното истражување на Перлман вклучува цитотоксичност на човечки лимфоцити[5] и избор на имуногени и мапирање на епитопи за развој на вакцини против маларија.[6]
Питер Перлман починал во 2005 година, но Ева Енгвал ја продолжила својата патека како истражувач. Групата на Енгвал ја применила алатката за мерење ЕЛИСА во паразитологијата [на пр., маларија[7] и трихиноза[8]], микробиологијата [9] и онкологијата.[10][11][12] Енгвал тогаш своите научни интереси ги насочила кон биохемијата на ткивата, на пример, фибронектин, ламинин, интеграни и мускулни дистрофии на Институтот за медицински истражувања во Санфорд-Бурнхам. Лабораторија на Енгвал исто така ја тестирала употребата на диференцијациски фактори за мускулна регенерација и регенерација на миогени клетки од немускулни ткива за замена на мускулните клетки.[13]
Наводи
уреди- ↑ Eva Engvall, The Scientist 1995, 9(18):8
- ↑ Engvall, Eva, ELISA: enzyme-linked immunosorbent assay, univ., Diss. Stockholm : Univ.,Stockholm, 1975; LIBRIS record
- ↑ Lequin RM., Enzyme Immunoassay (EIA)/Enzyme-Linked Immunosorbent Assay (ELISA). (2005) Clinical Chemistry 51:2415-2418
- ↑ Engvall E, Perlmann P. (1971) Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA). Quantitative assay of immunoglobulin G. Immunochemistry. 8(9):871-4
- ↑ Pape GR, Troye M, Axelsson B, Perlmann P. Simultaneous occurrence of immunoglobulin-dependent and immunoglobulin-independent mechanisms in natural cytotoxicity of human lymphocytes. J Immunol 1979;122:2251-2260
- ↑ Perlmann P, Berzins K, Perlmann H, Troye-Blomberg M, Wahlgren M, Wahlin B. Malaria vaccines: immunogen selection and epitope mapping [Review]. Vaccine 1998;6:183-187
- ↑ Voller A, Huldt G, Thors C, Engvall E. New serological test for malaria antibodies. Br Med J 1975;1:659-661
- ↑ Ljungstrom I, Engvall E, Ruitenberg EJ. Proceedings: ELISA, enzyme-linked immunosorbent assay—a new technique for sero-diagnosis of trichinosis. Parasitology 1974;69:xxiv
- ↑ Engvall E. Quantitative enzyme immunoassay (ELISA) in microbiology. Med Biol 1977;55:193-200
- ↑ Seppala M, Rutanen EM, Heikinheimo M, Jalanko H, Engvall E. Detection of trophoblastic tumour activity by pregnancy-specific β1 glycoprotein. Int J Cancer 1978;21:265-267
- ↑ Sipponen P, Ruoslahti E, Vuento M, Engvall E, Stenman U. CEA and CEA-like activity in gastric cancer. Acta Hepatogastroenterol (Stuttg) 1976;13:276-279
- ↑ Uotila M, Ruoslathi E, Envall E. Two-site sandwich enzyme immunoassay with monoclonal antibodies to human alphafetoprotein. J Immunol Methods 1981;42:11-15
- ↑ Engvall E, Wewer UM. The new frontier in muscular dystrophy research: booster genes. FASEB J 2003;17:1579-1584