Василиј Јаковљевич Митрович

Василиј Јаковљевич Митрович (роден 1740 година, починал 1764 година) бил руски историчар, археолог и педагог. Специјализирал во историјата на словенските народи и на Балканот, и неговото научно наследство оставило длабок траг во историографијата и археологијата на Русија и Балканот.

Кратка биографија

Митрович потекнува од руска интелектуална средина и своето образование го добил во Русија, каде што развил интерес за историјата и археологијата. Тој работел како професор и истражувач, а неговата работа била насочена кон проучување на историјата на словенските народи, истражувањата на словенските јазици и култура, како и археолошките наоди од Балканот и други делови на Источна Европа.

Научни придонеси

Митрович бил особено познат по неговите истражувања во областа на историјата на словените, како и по неговата археолошка работа во врска со древните словенски цивилизации. Тој ја истражувал поврзаноста на различните словенски народи, како и нивната културна и историска врска со другите народи на Балканот и Источна Европа.

Неговите студии и публикации во областа на историјата на словените и археологијата биле важни за разбирањето на етничката и културната поврзаност на народите од Балканот и околните региони.

Влијание и наследство

Митрович, иако не беше широко познат во западната научна јавност, го остави важниот печат во руската и балканската историографија. Неговото истражување помогнало да се продлабочи разбирането за историјата на словенските народи и нивната археолошка и културна традиција.

Неговото наследство продолжува да влијае врз современите истражувања на словенската историја и култура, особено во контекстот на балканските археолошки проекти и историографски студии.

Заклучок

Василиј Мирович стои над телото на Иван VI на тврдината Шлуселбург

Василиј Јаковљевич Митрович бил важна фигура во историографијата и археологијата на Русија и Балканот. Неговите истражувања и публикации за словенската историја и култура остануваат значајни за научниот напредок во овие области.

Иван VI

Иван VI, цар на Русија, бил еден од најмладите владетели во историјата, кој станал цар на само два месеца. Неговото владеење започнало на 5 октомври 1740 година, кога тој бил дете, а на власт во негово име кратко време била неговата мајка, Ана Ивановна. Ана Ивановна била регентка на малиот Иван, но нејзиното владеење било прекинато кога на 25 ноември 1741 година, Елисавета Петровна, ќерка на Петар Велики, ја симнала од престолот Ана Ивановна и ја презела власта.

Наследникот Иван VI, кој бил само бебе кога станал цар, бил веднаш испратен во прогонство заедно со неговата мајка и останатите членови на семејството. Тие биле затворени во тврдината Шлуселбург, на север од Русија, каде што Иван бил лишен од слобода и сите права. На малиот Иван не му била дозволена храна, а не му била дозволена ни дневна светлина, што имало големи последици на неговото здравје и психичко здравје. Со текот на времето, Иван полудел, што го правело уште помалку способен да претставува било каква политичка закана.

Меѓутоа, дури и кога Иван VI бил затворен и се сметал за безвреден, тој останал потенцијална пречка за владеењето на императрицата Екатерина II (позната како Катерина Велика). Таа, како нова императрица, се обидувала да го елиминира секој можен предизвик на својата власт. Поради тоа, во 1764 година таа наредила да се постави стражар во Шлуселбург, кој имал задача да го убие Иван VI доколку некој се обиде да го ослободи.

На 5 јули 1764 година, поручникот Василиј Јаковљевич Митрович се обидел да го ослободи Иван VI од затворот. Но, неговиот обид не успеал. Митрович и Иван VI биле убиени во исто време, и се верува дека зад убиството стоела Екатерина Велика. Овој настан се смета за крајот на шансите за Иван да се врати на престолот и окончување на неговото постоење како потенцијален политички фактор.

Иван VI

Смртта на Иван VI и на неговиот ослободител, Митрович, била дел од еден поголем план на Екатерина Велика за да ја обезбеди својата власт.

Смртта на Митрович

Смртта на Василиј Јаковљевич Митрович, кој беше убиен на 5 јули 1764 година, е поврзана со обидот да го ослободи Иван VI од затворот, а неговата смрт е дел од серија настани што го карактеризираат владеењето на Екатерина Велика и политичката ситуација во Русија во тој период.

Митрович бил поручник во руската војска и беше познат како човек со значајно влијание, но неговото име се здобило со трагична слава поради неговиот обид да го ослободи Иван VI. Овој обид се случил откако Иван VI бил затворен и изложен на ужасни услови во тврдината Шлуселбург, каде што живеел во изолација под строг надзор. Митрович, иако тој и Иван веќе не биле политички претставници на Русија, верувал дека Иван VI сè уште претставува потенцијална опасност за владеењето на Екатерина Велика и дека, ако успее да го ослободи, тоа би можело да значи сериозни политички промени.

Смртта на Митрович и Иван VI е многу мистериозна и се смета за политичка ликвидација која ја извршила властодржавната рака на Екатерина Велика. По неуспехот на обидот за ослободување, и двајцата, Митрович и Иван, биле убиени на ист ден. Според некои извори, тие биле убиени со застрелување, но точните детали за начинот на нивната смрт се нејасни. Не постои консензус за тоа дали тие биле убиени директно од стражата или доколку тоа било резултат на директиви на Екатерина Велика.

Експерти и историчари веруваат дека Екатерина Велика стоела зад убиството на Иван VI и неговиот обид за ослободување, бидејќи иако Иван VI бил затворен и немање политичка моќ, тој и неговото постоење како поранешен цар, и потенцијален претендент на престолот, се сметале за закана. Екатерина Велика не можела да си дозволи да ризикува стабилноста на својот режим и да остави некаква можност за враќање на Иван на престолот, и затоа решението било да се елиминира и тој, но и секој што ќе се обиде да го ослободи.

Истражувања на Василиј Митрович

Смртта на Василиј Митрович и на Иван VI ја означала крајот на еден од најтажните и најдраматичните периоди во историјата на Русија, кога дури и најмладите и најнесоборливите цареви биле оставени во тиранија и смрт. Смртта на Митрович ја покажала жестокоста и авторитаризмот на Екатерина Велика во обезбедувањето на својата власт, како и границите до кои можела да оди за да го контролира секој можен предизвик.