Џусто Пио
Џусто Пио (11 јануари 1926 година – 12 февруари 2017 година) бил италијански музичар и текстописец.[1]
Роден во Кастелфранко Венето, студирал музика во Венеција. Подоцна бил ангажиран како виолинист во оркестарот РАИ од Милано.
Во доцните 1970-ти и раните 1980-ти тој станал познат како долгогодишен соработник на текстописецот Франко Батијато, од кого првично бил ангажиран како учител на виолина. Освен што работел како продуцент и музичар на неколку успешни албуми со Батијато (вклучувајќи ги L'era del cinghiale bianco и La voce del padrone), Пио соработувал со него како продуцент за неколку пејачи како Милва, Аличе и Џуни Русо.
Во 1984 година Пио, Батијато и лиричарот Росарио „Саро“ Косентино ја напишале почетната песна на Евровизија „I treni di Tozeur“, во изведба на Батијато и Аличе, која завршила на 5-та на натпревар и станала значителен трговски успех во Европа. Пио, исто така, издал два инструментални албуми (исто така во соработка со Батијато) под свое име, под насловите Legione straniera (1982) и Restoration (1983).
Дискографија уреди
- Motore immobile (1978)
- Legione straniera (1982)
- Restoration (1983)
- Note (1987)
- Alla corte di Nefertiti (1988)
- Attraverso i cieli (1990)
- Utopie (1990)
- Missa populi (1995)
- Le vie dell'oro (2000)
Наводи уреди
- ↑ Broughton, Simon; Ellingham, Mark; Trillo, Richard (26 ноември 1999). World music: the rough guide. Africa, Europe and the Middle East. Rough Guides. стр. 194–. ISBN 978-1-85828-635-8. Посетено на 16 мај 2020.
Battiato demonstrated his talent tor co-opting traditional music through his long-term cooperation with virtuoso musicians such as violinist and composer Giusto Pio,...