Скарлетниот цвет (филм)
„Скарлетниот цвет“ — игран филм, бајка, снимен во 1977 година од режисерката Ирина Поволоцкаја во Филмското студио. М. Горки. Филмот се заснова на истоимената бајка од Аксакова.
Заплет уреди
Трговец заминал во далечните земји и, пред да замине, ги прашал своите три ќерки какви подароци да им донесе. Постарите побарале скапи облеки и накит, а најмладата Алјонушка — црвен цвет, кој е најубав на овој свет. Во потрага по цветот, саканиот татко завршил на слабо населен (само три живи души) остров, каде го нашол потребниот подарок, кој го скинал и со тоа го навлекол гневот на неговиот сопственик — шумското чудовиште. Но кога слушнал за причината, се смилувал и му рекол на трговецот повторно да дојде кај него. Тој сакал да се збогува со своите ќерки, а кога веќе требало да се врати назад, Алјонушка итро му го земала чудесниот прстен на нејзиниот татко и самата заминала на островот.
На островот имало само шума, езеро и огромна палата, каде што со години живеела чудна и таинствена жена како пустиник, а со неа и неразумниот и искрен стар собар. И двајцата сè уште го паметеле својот убав живот „со маскенбали и огномети“, а собарот честопати ја потсетувал девојката дека токму таа го маѓепсала нивниот млад принц. Трагедијата и таинственоста на мудрата жена пустиник и грижата на добродушниот старец ја допираат Алјонушка, и таа останува во палатата, исто така подобро запознавајќи се со сопственикот на островот — чудовиште обраснато со мов со љубезно срце и чувствителна душа. Тие се заљубуваат едни во други. И покрај барањата на нејзината постара пријателка да побегне оттаму, девојчето не се согласува и одлучува да замине само во посета на нејзиниот татко и сестрите. Таткото сакал таа да остане дома, но таа сепак се вратила на островот и го ослободила својот љубовник од проклетството. Тој, всушност, излегол дека е принц — владетел на месната држава. Таинствената жена, сепак, си заминува со нејзините омилени — паунот и желката; собарот заминува со неа, велејќи дека овде и без него ќе се снајдат и тој нема да ја остави неа сè додека „не и се врати љубезното срце“.
Улоги уреди
- Марина Иличева-Рижакова - Алена, најмладата ќерка на Ерофеич
- Александар Абдулов - чудовиште / принц
- Лев Дуров - Ерофеич, татко на Арина, Акулина и Алена, трговец
- Олга Токарева - Арина, најстарата ќерка на Ерофеич (во заслугите Олга Коритковскаја)
- Елена Водолазова - Акулина, средната ќерка на Ерофеич
- Ала Демидова - волшебничка
- Алексеј Чернов - старец
- Валентин Гнеушев - Егорка
- Дмитриј Покровски - чувар / човек во селото (не е наведено во најавите)
- Валери Гаркалин - момче во селото (не е во најавите)
- Вадим Уриупин - епизода (не е наведен)
Филмска екипа уреди
- Сценарист: Наталија Рјазанцева
- Режисер: Ирина Поволоцкаја
- Оператор: Александар Антипенко
- Уметник: Константин Загорски
- Композитор: Едисон Денисов
- Диригент: Јуриј Николаевски
Музика уреди
Во филмот учествува Ансамблот за народна музика под раководство на Д. Покровски.