Симфонија бр. 91 (Хајдн)

Симфонија бр. 91 во Е♭ дур, Хобокен I/91, ― композиција напишана од Јозеф Хајдн. Завршена е во 1788 година како дел од трисимфониското покровителство од грофот д'Оњи за Концертот олимписката ложа, наследник на Хајдновиот серијал „Париски симфонии“ на Хајдн. Повремено е нарекувана Буква Т, што се однесува на постар метод за каталогизирање на симфониското творештво на Хајдн. Овој триптих ги вклучува и Хајдновите Симфонија бр. 90 и Симфонија бр. 92.

Ракописот на автограмот носи посвета на д'Оњи, но Хајдн му дал копија на принцот Крафт Ернст фон Етинген-Валерштајн како да е оригинал.

Движења

Делото е во стандарден четириставичен облик и во партитура за флејта, две обои, два фаготи, две хорни, континуо (чембало) и жичени инструменти. Тоа е последната симфонија што ја компонирал Хајдн, а во партитурата не содржи делници за труби и тимпани.

1. Ларго – Алегро асај, 3
   4
2. Анданте во Б♭ дур, 2
   4
3. Менует: Ун поко алегро, 3
   4
4. Виваче, ( 2
   2) (ала бреве)

Првиот став е отворен со бавен вовед кој Хајдн го работи во почетниот алегро асај. Првата тема на Алегро е изведена од идејата што Хајдн ја користел во неговата кантата Аријана а Наксос, Хоб. XXVIa/2, составена истата година. Темата е хроматска, легато и во дводелен превртен контрапункт. Втората тема е танцова. Двете теми се тесно поврзани со отворањето ларго.

Бавниот став е збир од три варијации на тема. Слушајте го фаготот и придружниот жичен филигран во првата варијација и низата трилери блиску до крајот на ставот.

Менуетот вклучува трио за фагот пропратено со pizzicato односно откинување на жиците.

Финалето е отворено тивко и се гради постепено до крајот.

Дополнителна книжевност

• Робинс Лендон, Х. Ч. (1963) Joseph Haydn: Critical Edition of the Complete Symphonies, Universal Edition, Виена