Рационалност

состојба на разумност и способност за расудување

Рационалноста е квалитет или состојба на разумност - тоа е, врз основа на или е прифатливо за разумот .[2][3] Рационалноста подразбира сообразност на едни верувања со едни причини за да веруваме и на некои постапки со некои причини за дејствување. „Рационалност“ има различни специјализирани значења во филозофијата,[4] економијата, социологијата, психологијата, еволутивната биологија, теоријата на игри и политичките науки .

Германскиот научник Макс Вебер особено ја изразува теоријата на рационалноста што го дели човечкиот капацитет да размислува на четири начини.[1]

За да се утврди кое однесување е најрационално, треба да се направат неколку клучни претпоставки, а исто така треба и логична формулација на проблемот. Кога целта или проблемот вклучува донесување на одлука, рационалноста ги вклучува сите информации кои се достапни (на пр. целосно или нецелосно знаење ). Рационалноста е релативна: ако некој прифати модел во кој придобивката за себе е оптимална, тогаш рационалноста се изедначува со однесување кое е само-заинтересирано до тој степен што е себично; со оглед на тоа што ако некој прифати модел во кој придобивката за групата е оптимална, тогаш чисто себично однесување се смета за нерационално. Така е бесмислено да се тврди рационалност без да се наведат претпоставките за моделот во позадина што опишуваат како проблемот е врамен и формулиран.

Примери во различни полиња уреди

Логика уреди

Како изучувањето на аргументите кои се точни според нивната форма, логиката е од фундаментално значење во проучувањето на рационалноста. Проучувањето на рационалноста во логиката повеќе се занимава со епистемичка рационалност, односно постигнување верувања на рационален начин, отколку за инструментална рационалност.

Економија уреди

Рационалноста игра клучна улога во економијата и има неколку насоки.[5] Прво, постои концепт на инструменталност - во основа идејата дека луѓето и организациите се инструментално рационални - тоа е, да ги усвојат најдобрите активности за да ги постигнат своите цели. Второ, постои аксиоматски концепт дека рационалноста е прашање да се биде логично конзистентен во рамките преференциите и верувањата. Трето, луѓето се фокусираат на точноста на верувањето и целосната употреба на информации - според ова гледиште, лицето кое не е рационално има верувања кои не ги користи целосно достапните информации.

Наводи уреди

  1. https://www.bu.edu/sociology/files/2010/03/Weberstypes.pdf
  2. „Definition of RATIONALITY“. www.merriam-webster.com.
  3. „Definition of RATIONAL“. www.merriam-webster.com.
  4. „Reason“. Encyclopedia Britannica.
  5. Paul Anand (1993). Foundations of Rational Choice Under Risk. Oxford University Press.[се бара страница]