Разрешување (музика)

Разрешување во теоријата на музиката е движење на нота или акорд од дисонатен (нестабилен звук) во консонантен (поконечен или постабилен звук).

Доминантна седми тритонска „строга резолуција“ (во C): дисонанца на d5 се разрешува постепено навнатре до согласка на M3 или нејзина инверзија, дисонанца на A4, се разрешува постепено нанадвор до согласка од m6 . Play inward^ⓘ</img> Play inward^ⓘили outward^ⓘ</img> outward^ⓘ

Редовна резолуција во Ф-дур Play^ⓘ</img> Play^ⓘ. Еден заеднички тон, една нота се движи со половина чекор движење, а две ноти се движат по цело чекор движење.

Дисонанта, разрешувањето и неизвесноста може да се користат за да се создаде музички интерес. Онаму каде што се очекува мелодија или акордска шема да се разреши до одредена нота или акорд, наместо тоа може да се реши различна, но слично соодветна нота, создавајќи интересен и неочекуван звук. На пример, измамничката каденца .

Основа

A dissonance has its resolution when it moves to a consonance. When a resolution is delayed or is accomplished in surprising ways—when the composer plays with our sense of expectation—a feeling of drama or suspense is created.

—Roger Kamien (2008), p.41

Dominant seventh resolutions in the last measures of Beethoven's Piano Sonata in B♭ major, Op. 22 (1800).

Резолуцијата има силна основа во тонската музика, бидејќи атоналната музика генерално содржи поконстантно ниво на дисонанца и нема тонски центар во кој може да се разреши.

Концептот на „резолуција“ и степенот до кој се „очекува“ е контекстуален во однос на културата и историскиот период. Во класично дело од барокниот период, на пример, додадена шестакорд (на пример, составен од нотите C, E, G и A) има многу силна потреба да се разреши, додека во помодерно дело, таа потреба е помалку силна - во контекст на поп или џез дело, таков акорд би можел комотно да го заврши делото и да нема посебна потреба да се разрешува.

Пример

Пример за единечна дисонантна нота која бара разрешување би било, на пример, F за време на акорд во C-дур, C–E–G, што создава дисонанца и со E и G и може да се реши на било кое, иако обично на E. (колку што е поблиску висински). Ова е пример за суспендиран акорд. Во однос на акорди и прогресии, на пример, фразата што завршува со следната каденца IV–V, половина каденца, нема висок степен на разрешување. Меѓутоа, доколку оваа каденца се смени во (IV–)V–I, автентична каденца, таа би се разрешила многу посилно завршувајќи на тоничен акорд (I).

Поврзано

• Квинтно тркало
• Корели каденца
• Неправилно разрешување
• Липс-Мајер закон
• Удвојување (музика)