Лек на рецептлек што може да се издаде лекарски или ветеринарен рецепт. За разлика од него лекот без рецепт може да се издава или продава без рецепт.[1] Лекот на рецепт исполнува најмалку едно од следниве мерила:

  • дури и кога се користи правилно, може да биде непосредно или посредно опасно за корисникот доколку се користи без медицински надзор,
  • поради честа неправилна употреба, постои голема веројатност непосредно или посредно да го загрози здравјето на корисникот,
  • содржи активни состојки или препарати на активни состојки чии ефекти или несакани ефекти бараат дополнително истражување,
  • постои во фармацевтски облик за парентерална употреба.

Во некои случаи, лековите со иста активна состојка може да се издаваат со или без рецепт, во зависност од болеста за која се наменети.[1]

Режимот на издавање на лекот може да се промени на пазарот и некои нови лекови прво излегуваат на пазарот како лекови на рецепт, но кога ќе се соберат доволно безбедносни податоци, режимот се менува и овој лек може да се издава и без рецепт. Во Велика Британија, на пример, статините се веќе достапни без рецепт, но во повеќето други земји тие сè уште се достапни само на рецепт.[2]

Лековите на рецепт може да се издаваат само во аптеки.[1]

Рекламирање уреди

Лекот на рецепт не е дозволено да се рекламира на пошироката јавност, но е дозволено да се рекламира на стручната јавност (од лица кои се овластени да препишуваат и издаваат лекови), под условите утврдени со законската регулатива. Меѓу другото, сите својства на лекот мора да бидат избалансирано претставени во рекламирањето. Рекламирањето на лекот мора да ја поттикне неговата разумна и безбедна употреба, така што тој да биде претставен објективно и без претерување во неговите својства.

Наводи уреди

  1. 1,0 1,1 1,2 „ЗАКОН ЗА ЛЕКОВИТЕ И МЕДИЦИНСКИТЕ СРЕДСТВА“. Посетено на 18 февруари 2024.
  2. http://pomoc.vzajemna.si/clanki/zakaj-se-nekatera-zdravila-izdajajo-samo-na-recept Архивирано на 9 февруари 2015 г., vpogled: 9. 2. 2015.