Куманич (Драмско)
Куманич (грчки: Δασωτό, Дасото; до 1927 г. Κουμανίτσα, Куманица[2]) — село во Драмско, Егејска Македонија, денес во општината Неврокоп на Драмскиот округ, Грција. Сè до 1920-тите било населено исклучиво со Македонци.[3]
| Куманич Δασωτό | |
|---|---|
  Куманич | |
|
Местоположба во областа   Куманич | |
| Координати: 41°20.49′N 23°48.4′E / 41.34150° СГШ; 23.8067° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Источна Македонија и Тракија |
| Округ | Драмски |
| Општина | Неврокоп |
| Надм. вис. | 630 м |
| Население (2021)[1] | |
| • Вкупно | 132 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија уреди
Селото се наоѓа на 7 км западно од Зрново, во јужното подножје на планината Стргач.
Историја уреди
Во Отоманското Царство уреди
През ΧΙΧ век Куманич било чисто македонско село во Неврокопската каза на Серскиот санџак. Било единственото чифлигарско село во Мрвачко, сопственост на неврокопски бег.[4] До средината на XIX век жителите на Куманич промивале магнетитски песок на планината Црна Гора, а од Стргач добивале огноотпорни плочи и камења за печките. Дел од населението се занимавало со дрндарство и тие мајстори заедно со либјаховските стасувале на југ дури до Солун.[4]
Гробишната црква „Св. Никола“ е од 1831 г.,[5] а парохиската „Успение на пресв. Богородица“ од 1870 г.[6]
Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Команич (Komanitch) имал 84 домаќинства на 280 жители Македонци.[7][8]
Во 1889 г. Стефан Верковиќ („Топографическо-этнографическій очеркъ Македоніи“) го обележал Куманич како чифлик со 54 македонски куќи.[7][9]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. селото имало 750 жители, сите Македонци христијани.[7][10]
Селото било под врховенството на Бугарската егзархија и во него работела бугарската пропаганда. По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Куманич имало 1.040 Македонци егзархисти и 6 Роми. Во селото работело бугарско основно училиште со 1 учител и 27 ученици.[11]
Во Грција уреди
За време на Првата балканска војна селото е окупирано од бугарска војска, а по Втората балканска војна во 1913 г. е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Истата година населението броело 820 жители.[3] Зимата 1919 г. дошло до иселување на дел од населението, кои се сместиле во Неврокопско, Пазарџик и други места.[4] Според Тодор Симовски, по Првата светска војна околу половина од населението се преселило во Бугарија. По крвавиот Трлиски инцидент од 1924 г. 479 лица се иселиле во Бугарија по официјален пат. На нивно место се доведени грчки колонисти.
Во 1928 г. Куманич е заведено како мештанско-дојденско село со 505 жители[3] од кои 384 лица (102 семејства) биле грчки дојденци и 121 македонски староседелец.[12]
За време на Граѓанската војна (1946–1949) жителите на селото се иселени во внатрешноста на земјата, и по крајот на војната еден дел од нив не се вратил.[3]
Населението произведува тутун, жито, компир и други земјоделски производи, а делумно се занимава и со сточарство.[3]
| Име | Грчки | Ново име | Грчки | Опис |
|---|---|---|---|---|
| Василка | Βασίλκα | Василики | Βασιλική[13] |
Население уреди
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 843 | 595 | 687 | 437 | 275 | 271 | 224 | 235 | 132 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Културни и природни знаменитости уреди
- Црква „Успение на пресв. Богородица“ од 1870 г.
- Црква „Св. Никола“ од 1831 г.
Личности уреди
- Ангел војвода — адјутин и револуционер[14]
- Ангел Петров Ангелов (1917 - 1992) — народен музичар-кларинетист, преселен со семејството во Хухла во 1923 г., подоцна живеел во Ивајловград
- Георги Трендафилов — борец во III Ополченска дружина во Руско-турската војна, починал пред 1918 г.[15]
- Иван Апостолов (1847 – 1926) — ајдутин и револуционер
- Иван Даскалот — револуционер, четник на Филип Цветанов
Наводи уреди
- ↑ „Попис на населението од 2021 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). I дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 174–175. ISBN 9989-9819-5-7.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Иванов, Йордан Н (1982). Местните имена между долна Струма и долна Места : принос към проучването на българската топонимия в Беломорието. София: Издателство на Българската академия на науките. стр. 13.
- ↑ „Ιστορία Πλεύνας-Πετρούσας. Η Παλαιά Εκκλησία Πλεύνας και άλλες 32 Μεταβυζαντινές Εκκλησίες στο Νομό Δράμας“. Τα Νέα της Πετρούσας. Посетено на 14 ноември 2014.
- ↑ „Βυζαντινά Μνημεία“. Δήμος Νευροκοπίου. Посетено на 14 ноември 2014.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 126–127. ISBN 954-8187-21-3.
- ↑ Верковичъ, Стефанъ (1889). Топографическо-этнографическій очеркъ Македоніи (PDF). С. Петербургъ: Военная Типографія (въ зданіи Главнаго Штаба). стр. 234–235.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 194. ISBN 954430424X.
- ↑ Brancoff, D. M (1905). La Macédoine et sa Population Chrétienne : Avec deux cartes etnographiques (PDF). Paris: Librarie Plon, Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Éditeurs. стр. 112–113.
- ↑ Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012
- ↑ „Διατάγματα. Β. Διάταγμα ΥΠ' Αριθ. 12. Περὶ μετονομασίας συνοικισμὤν, κοινοτήτων καὶ θέσεων“ (PDF). Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος. Εν Αθήναις: Ἐκ τοῦ Εθνικού Τυπογραφείου. Τεύχος Πρώτον (Αριθμός Φύλλου 3): 19. 1969. Занемарен непознатиот параметар
|month=(help) - ↑ Кирил патриарх Български. Българската екзархия в Одринско и Македония след Освободителната война 1877-1878. Том първи, книга първа, стр. 482.
- ↑ Македонцитѣ въ културно-политическия животъ на България: Анкета отъ Изпълнителния комитетъ на Македонскитѣ братства (PDF). София: Книгоиздателство Ал. Паскалевъ и С-ие, Държавна печатница. 1918. стр. 36.