Кирил Петрушевски
Кирил Петрушевски (Маџари, Скопје, 27 ноември 1977 – Арачиново, Скопско, 11 јануари 2000) бил македонски бранител, полицаец во СВР Скопје. Загинал на 11 јануари 2000 година заедно со уште двајца полицајци на влезот во скопско Арачиново при вооружен напад над полициска патрола.[1][2] Одговорноста за овој подмолен напад во 2001 година ќе ја презеде терористичката ОНА.
| Кирил Петрушевски | |
|---|---|
| 27.11.1977 – † 11.01.2000 (22 г.) | |
 | |
| Роден во: | Маџари, Скопје,  |
| Починал во: | Арачиново, Скопско,  |
| Служба во: |  Македонија |
| Чин: | Полицаец во МВР |
| Единици: |  СВР Скопје |
| Одличја: | 
Медал за храброст |
Животопис уреди
Семејството Петрушевски се гордееше што нивниот Кирил е припадник на Министерството за внатрешни работи. Израснат во Маџари, Кирил уште од мали нозе сакал да биде полицаец. Според неговите блиски роднини и другари, Кирил беше многу мирен и повлечен човек, но исто така и чесна, позитивна личност. На секого сакаше да му помогне. Тој беше почитуван и доверлив полицаец во СВР Скопје. Многу често извршуваше посебни и специјални задачи што ги поставуваше времето и одговорната служба. Беше неженет. Денес во негова чест, училиштето во Гази Баба го носи неговото име.[3] Петрушевски посмртно е одликуван со медал за храброст од Претседателот на Р Македонија.[4]
Заседа во Арачиново уреди
Пртвите жртви на УЧК во Македонија уреди
На 11 јануари 2000 година на влезот на селото Арачиново, подмолно и ѕверски убиени беа во заседа Кирил Петрушевски, Ацо Ангеловски и Ерол Готак, припадници на МВР. Една година подоцна, кога започнува воениот конфликт во Македонија, терористите од ОНА ќе ја преземат одговорноста за оваа заседа. Тогаш полицајците вршеле рутинска контрола на автомобили трагајќи по сторители на кражби во главниот град. Вечерта околу 22:30 часот четворица полицајци сопреа автомобил. Зад сопреното возило застанале три други автомобили од кои излегле четворица напаѓачи. Тројца од нив пукале кон полицајците од автомати, а еден од пиштол. Крунскиот сведок на судењето за заседата, преживеаниот полицаец Новковски, тогаш тврдеше дека ноќта на полицајците им било кажано дека одат на специјална задача, за пронаоѓање крадени луксузни возила. Во специјалната акција тие биле пратени без панцир, гас-маска и без автоматска пушка, а згора на сето тоа немале ниту батериска ламба. Возилата ги проверувале со запалка. Според сведочењето, егзекуторот на полицајците бил во возило „опел кадет". Им се судеше на Лирим Динарица, Рамиз Асани, Муча Бајрами, Башким Асани, Агим Асани, Наим Асани и Емрула Емрула. По завршувањето на првата судска постапка, обвинетите беа ослободени и притворот им беше укинат. Тогаш Основното јавно обвинителство, според исказот на првообвинетиот Лирим Динарица, го комплетираше обвинителниот акт. Тој во истражна постапка го признал убиството, а потоа на судењето даде спротивен исказ. После толку години, сè уште сторителите не се казнети и шетаат на слобода.[5]
Наводи уреди
- ↑ „Татковино, за што загинавме?“, Македонска книга 2002
- ↑ „Сведокот заборави што кажал за убиството на тројцата полицајци“. Утрински Весник. 16 октомври 2006. Архивирано од изворникот на 2016-03-05. Посетено на 2015-01-18.
- ↑ „Училиштето Кирил Петрушевски доби нов спортски објект“. Вечер. 3 јули 2012. Архивирано од изворникот на 2016-03-05. Посетено на 2015-01-18.
- ↑ „Медал за храброст за сите загинати припадници на вооружените сили на Република Македонија“. MKD.mk. 17 август 2012. Архивирано од изворникот на 2019-03-29. Посетено на 2018-01-29.
- ↑ „Судскиот процес за убиството на полицајците во Арачиново - 12 години без епилог“. Макфакс. 18 април 2012. Архивирано од изворникот на 2012-06-22. Посетено на 2015-01-18.