Женевиев Елизабет Дисдери
Женевиев Елизабет Дисдери (родено Франкарт, околу 1817 – 1878) била ран француски фотограф. Во 1843 година, таа се омажи за пионерскиот фотограф Андре-Адолф-Ежен Дисдери, соработувајќи со него во нивното студио за дагеротип во Брест од доцните 1840-ти.[1] Откако нејзиниот сопруг заминал за Париз во 1852 година, Женевиев продолжила сама да го води ателјето. Таа е запаметена по нејзините 28 погледи на Брест, главно архитектонски, кои беа објавени како Brest et ses Environs во 1856 година.[2] Во 1872 година, таа се преселила во Париз, отворајќи студио во Rue du Bac каде што веројатно и помогнал нејзиниот син Жил. Трговските огласи покажуваат дека таа продолжила да работи со своето студио до нејзината смрт во болница во Париз во 1878 година.[3] Таа беше една од првите женски професионални фотографи во светот, активна само веднаш по Берта Бекман и Брита Софија Хеселиус.
.jpg)
Живот уреди
Женевиев-Елизабет Дисдери е родена како Женевиев Елизабет Франкарт во Франција во 1817 година. Таа беше ќерка на индустријалец Николас Франкарт и Женевиев Жозефин Терноа, нејзиниот татко работеше во градот наречен Брест, исто така, во Франција. Нејзиниот татко починал во април 1832 година. Подоцна, таа го запознала Адолф Диздери, француски фотограф кој ја започнал својата кариера како дагеротипист. Подоцна тој создаде свој тип на carte de visite, кој се состоеше од мала слика прицврстена на картичка. Тој го патентирал тој тип и станало популарно меѓу луѓето да се собираат и разменуваат во доцните 1850-ти.[4]
Кариера уреди
Женевиев-Елизабет Дисдери, која веќе имала одредено искуство како професионален фотограф, се омажила за Андре-Адолф-Ежен Дисдери во 1843 година и заедно имале шест деца, од кои преживеал само еден син. Во 1848 година, тие се преселиле во Брест и отвориле студио за дагеротип. Братот на Елизабет беше заменик комесар во Брест и финансиски им помагаше. Во 1852 година, нејзиниот сопруг го напуштил Брест за да отвори студио во Париз поради политички и финансиски тешкотии. Сепак, Елизабет остана во Брест и продолжи да работи во студиото до доцните 1860-ти.
Додека сама создавала и совладала многу техники. Таа го одржуваше своето студио да работи со правење на carte de visite фотографии. Во тоа време фотографите најчесто правеле портрети. Фотографиите на отворено беа многу ретки, времето на експозиција беше предолго, а материјалите потребни за да се произведе беа премногу за работа. Сепак, Елизабет се прослави со фотографирањето на двете најпопуларни надворешни фотографии.[5] Сликите подоцна ги набавил Џорџ Кромер, американски колекционер. Нејзините две фотографии беа наречени „Урнатините на опатијата на Поен Сент Матие до Брест“ и „Cimetière de Plougastel“ (Група на гробиштата Плугастел-Даулас). Двете фотографии датираат од 1856 година, но само првата е потпишана. Се чинеше дека и двете слики ја прифатија новата техника на колодион, за која многу луѓе веруваат дека ја научила со својот сопруг кога била во Париз. Нејзините слики прикажуваа архитектонски и животни (луѓе) аспекти.
Таа се преселила во Париз во 1872 година и отворила свое студио. Таа почина на 18 декември 1878 година во болница, на 61-годишна возраст.
Галерија уреди
-
Урнатините на Свети Матие -
Cimetière de Plougastel
Наводи уреди
- ↑ Kelly E. Wilder, "Geneviève Élisabeth Disdéri", Oxford Companion to the Photograph. Retrieved 21 March 2013.
- ↑ Nilsen, Micheline (2011). Architecture in Nineteenth Century Photographs: Essays on Reading a Collection. Ashgate Publishing, Ltd. стр. 181–. ISBN 978-1-4094-0904-5. Посетено на 21 March 2013.
- ↑ "An unidentified dancer", Paul Frecker London. Retrieved 21 March 2013.
- ↑ „Prince Lobkowitz“. Met Museum. Посетено на 10 May 2017.
- ↑ Hannavy, John. „Encyclopedia of Nineteenth-Century Photography“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2016-02-05. Посетено на 10 May 2017.