Гертруда Далгрен
Гертруда Далгрен (1931–2009) — шведски ботаничар. Родена е во Клипан во Сканија, а по дипломирањето на универзитетот во Хелсингборг отишла на Лундскиот универзитет на постдипломски студии. Таму се стекнала со магистер по хемија и биологија. Таа била омажена за нејзиниот колега ботаничар Ролф Далгрен (1932–1987), кој загинал во сообраќајна несреќа. Гертруда Далгрен имала три деца, Елизабет, Карин и Андерс. [1] Таа починала во февруари 2009 година на 78-годишна возраст. [2]
Кариера уреди
Во Лунд, Гертруда Далгрен продолжил со студии по систематска ботаника. Хенинг Вајмарк, кој бил претседател на Систематска ботаника, иницирал нова линија на истражувања во средината на 1950-тите, во областа на биосистематиката, која ќе стане избрано поле на Гертруда Далгрен и за која ќе добие меѓународно внимание. Таа го стекнала својот докторат во 1967 година за нејзината работа на родот Sanguisorba, а особено за два шведски вида, S. officinalis и S. minor . Таа била назначена на позицијата вонреден професор на Лунд и ја продолжила својата работа во биостематиката, со посебен интерес за Ранункулус [3] и Еродиум и уредувала учебник за систематска ботаника, кој подоцна бил преведен на германски јазик. [4] Во 1979 година била назначена за шеф на одделот за систематска ботаника во Лунд, позиција што ја извршувала до 1987 година, кога, по смртта на нејзиниот сопруг, се свртела кон продолжување на неговата работа на таксономијата на ангиоспермите . [5] Во 1992 година е избрана за Kungliga Fysiografiska Sällskapet i Lund ( Кралско физиографско друштво во Лунд ). [2]