Manifestis Probatum

Manifestis Probatum ― папска була од 23 мај 1179 година,^[1] во кој папата Александар III службено го признал владетелот и самопрогласениот крал Афонсо Хенрикес како прв суверен крал на Португалија.

Папството на почетокот не ја признало легитимноста на усвојувањето на кралската титула од страна на Афонсо во 1139 година, наместо тоа продолжило да го смета за вазал на Кралството Леон. Промената во папската политика во 1179 година била оправдана со повторното освојување на земјите на југот на Пиринејскиот Полуостров од страна на Афонсо, на кои ниту еден друг христијански владетел немал право.^[2]

Текст

Александар, епископ, слуга на Божјите слуги, на најмилиот син во Христа, Афонсо, славниот португалски крал, и на неговите наследници во вечноста:

Јасно е докажано дека, како добар син и католички принц, си и пружил безброј услуги на својата мајка, Светата Црква, страшно истребувајќи ги преку неволји и воени сили непријателите на христијанското име и ревносно пропагирајќи ја христијанската вера, препуштајќи сè уште неродени генерации име достојно за паметење и пример што заслужува имитација. Апостолската столица мора да сака со искрена наклонетост и да се труди ефикасно да присуствува, во нивните праведни молби, на оние избрани од божествената Промисла за владеење и спасение на народот.
Затоа, ние, поради вашите квалитети на претпазливост, праведност и идоност за власта, ве земаме под заштита на Свети Петар и наша, и даваме и потврдуваме со апостолска власт на вашиот одличен домен, Кралството Португалија, целосни почести на кралството и достоинството што им доликува на кралевите, како и на сите места кои со помош на Небесната благодат сте ги оттргнале од рацете на Сарацените и на кои вашите соседни христијански кнезови не можат да бараат никакви права.
И за дополнително да се разбуди вашата посветеност и служење на Свети Петар, кнезот на апостолите, и на Светата Римска Црква, решивме да ја дадеме истата отстапка на вашите наследници и, со Божја помош, ветуваме дека ќе ја браниме за нив, што се однесува до нашиот апостолски судија. Затоа, продолжи да се покажуваш како сакан син, смирен и посветен на честа и службата на својата мајка, Светата Римска Црква, и да ги браниш нејзините интереси со ширење на христијанската вера на таков начин што оваа Апостолска столица може да се радува имајќи таков посветен и славен син чија наклонетост не може да биде доведена во прашање.
Како опиплива претстава дека споменатото кралство му припаѓа на Свети Петар, вие одредивте како сведоштво на голема почит да предавате годишно две марки злато на нас и на нашите наследници. Затоа, вие и вашите наследници ќе се трудите да му го предадете на Архиепископот на Брага за време на овој попис што ни припаѓа нам и на нашите наследници.
Соодветно утврдуваме дека е незаконски за кој било човек дрско да ви предизвика некаква неволја вам или на вашите наследници или на вашето кралство, или да одземе нешто што му припаѓа или, во случај кога е запленето, да го чува, понижи или да му предизвика некакво мачење.
Ако некој, во иднина, без разлика дали е црковен или светов, доброволно го оспори она што е утврдено со овој Устав без да покаже соодветно задоволство по втора или трета опомена, нека му биде одземено достоинството на својата чест и моќ, однапред да научи дека тие ќе одговараат за нивното беззаконие пред Божествениот суд и ќе бидат исклучени од Причестувањето на Пресветото тело и крв на Исус Христос, нашиот божествен Господ и Искупител. Нека е мирот на нашиот Господ Исус Христос со сите оние кои ги почитуваат правата на ова кралство и нивниот крал, за да го соберат плодот на добрите дела на овој свет и наградата на вечниот мир пред Сериозниот Судија. Амин. Амин.
Петар, Павле, Александар ПП. III Добро здравје

Поврзано

Наводи

↑ Philipp Jaffé, p. 786
↑ Javier Gallego Gallego and Eloísa Ramírez Vaquero, "Rey de Navarra, rey de Portugal, títulos en cuestión (siglo XII) Príncipe de Viana 48, 180 (1987): 115–20. The kingdom of Navarre presented a similar case at the same time. The Papacy initially refused to recognize the election of García Ramírez as king in 1134, because the kingdom had been willed by the late King Alfonso the Battler to the military orders. The Papacy continued to recognize the kings of Navarre as mere "leaders of Navarre" (duces Navarrae) until 1196. In a bull sent to "Duke" Sancho VII on 29 March, he was urged to break his alliance with the Almohads; on 28 May, a letter to Cardinal Gregory of Sant'Angelo referred to Sancho with the royal title. This was confirmed in a bull addressed to Sancho as king on 20 February 1197, confirming that he could expand his lands by conquest in the south, even though his kingdom did not border Almohad territory.

Надворешни врски

Факсимил на Manifestis Probatum во Националната архива на кулата на Томбо
Philipp Jaffé, Regesta pontificum Romanorum ab condita Ecclesia adnum post Christum natum MCXCVIII, Берлин 1851 година

[1] Philipp Jaffé, p. 786

[2] Javier Gallego Gallego and Eloísa Ramírez Vaquero, "Rey de Navarra, rey de Portugal, títulos en cuestión (siglo XII) Príncipe de Viana 48, 180 (1987): 115–20. The kingdom of Navarre presented a similar case at the same time. The Papacy initially refused to recognize the election of García Ramírez as king in 1134, because the kingdom had been willed by the late King Alfonso the Battler to the military orders. The Papacy continued to recognize the kings of Navarre as mere "leaders of Navarre" (duces Navarrae) until 1196. In a bull sent to "Duke" Sancho VII on 29 March, he was urged to break his alliance with the Almohads; on 28 May, a letter to Cardinal Gregory of Sant'Angelo referred to Sancho with the royal title. This was confirmed in a bull addressed to Sancho as king on 20 February 1197, confirming that he could expand his lands by conquest in the south, even though his kingdom did not border Almohad territory.

[1]

[2]