Безжична Аd hoc мрежа уреди

Безжичната Ad hoc мрежа е децентразлизирана безжична мрежа. Мрежата е Ad hoc поради тоа што не се потпира на претходно постоечка инфраструктура како што се насочувачите во жичната мрежа или точките на пристап во управуваните безжични мрежи.Наместо тоа секој компјутер учествува во насочување со препраќање на податоците, така определувањето на кој компјутер да се препрати е направено динамички, засновано на мрежното поврзување. Најраните Ad hoc безжични мрежи беа “packet radio” мрежи (PRNETs) од 1970 спознорирани од DARPA, позавршувањето на проектот ALOHAnet.

Апликација уреди

Децентрализираната природа на безжичните Ad hoc мрежи ги прави погодни за различни апликации каде централните компјутери неможат да се потпираат и можат да ја подобрат приспособливоста на бежчните Ad hoc мрежи во одност на управуваните безжични мрежи. Иако во рамките на теоријата и практиката таков целокупен капацитет може да се идентификува минималната конфигурација и брзото распоредување ги направи Ad hoc мрежите погодни за итни ситуации како природни катастрофи и воени конфликти. Присуството на динамичен и приспособлив рутинг протокол ќе им овозможи на Ad hoc мрежите да се формираат брзо. Безжичните Ad hoc мрежи можат да бидат дополнително класифицирани од страна на нивната апликација:

Технички барања уреди

Ad hoc мрежата е составена од повеќе компјутери поврзани со врски. Врските се под влијание на ресурсите на компјутерот (на пр. достапно снабудавње на енергија, моќ на предавателот, компјутерска моќ и меморија). Како и од својствата на врските (пр. Line-of-sight intereference length of-link и губење на сигналот, пречки и бучава). Бидејќи нови и стари врски можат да бидат поврзани и исклучени во секое време функционалната мрежа мора да биде способна да се справи со овие динамични реструктуирања по можност на начин кој е навремен ефикасен сигурен стабилен. Мрежата мора да им овозможи на било кои компјутери да комуницираат често преку други компјутери кои ја пренесуваат информацијата. А - патеката е серија на врски што поврзуваат два компјутери. Често има повеќе патеки помеѓу било кои компјутери. Компјутерите се често ограничени од моќта на предавателот и расположливите енергетски ресурси. Моќта на предавателот често троши највеќе енергија во компјутерот. Според инверзното квадратно право повеќе е енергетски ефикасно да се препраќаат информации низ мрежата преку повеќе јазли.

Медиум за контрола на пристап уреди

Во повеќето безжични Ad hoc мрежи јазлите се наптпреваруваат за пристап до заедничкиот безжичен медиум, често резултирајќи во судири (пречки). Користењето на кооперативни безжични комникации го подобрува имунитетот на пречката со тоа што дестинантниот јазол се комбинира so self-interference and other-node interference за да се подобри декодирањето на саканиот сигнал .

Симулација на безжичните Ad hoc мрежи уреди

Еден од клучните проблеми на безжичните Ad hoc мрежи е предвидувањето на различните можни ситуации кои можат да се случат. Како резултат на тоа Modeling and Simulation користи екстензивен далеку сежен параметар и what-if анализата станува исклучиво важна парадигма за употреба во Ad hoc мрежите. Традиционалните M&S алатките за моделирање и симулациите вклучуваат NS2 (и неодамна NS3) Opnet, Omnet++. Сепак овие алатки се фукусираат примарно на симулација на целиот протокол со бран во системот. Иако тоа може да биде важно во доказот за концептот и имплементација на системите, потребата за понапредна симулациона методологија е секогаш таму.

Наводи уреди

1.Ad Hoc Mobile Wireless Networks, Prentice Hall Publishers , 2002.
2.http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=the-rise-of-instant-wireless-networks