’Ржаничино

’Ржаничино (или Р’жаничино) — село во областа Блатија, во Општина Петровец, на патот помеѓу градовите Велес и Скопје.

’Ржаничино
Селото ’Ржаничино
’Ржаничино Местоположба на ’Ржаничино во Македонија
Координати 41°55′36″N 21°37′59″E
Регион	Скопска Блатија
Општина	Петровец
Население	855 жит. (поп. 2002)
Шифра на КО	25115
Надм. вис.	225 м
’Ржаничино на општинската карта Атарот на ’Ржаничино во рамките на општината
’Ржаничино на Ризницата

Географија и местоположба

Поглед на последните куќи на селото од полето

Селото ’Ржаничино, се наоѓа во источниот рамничарски дел на Скопската Котлина на надморска височина од 225 метри. ’Ржаничино лежи во алувијалната зона од левата страна на реката Вардар, на 22 километри оддалеченост од Скопје и 9 километри оддалечност од општинскиот центар Петровец. Селото е расположено од двете страни на автопатот „Пријателство“ (Е-75) на делницата Скопје - Велес, а крај самото село поминува и регионалниот пат Скопје - Катланово. Североисточно од ’Ржаничино се издигнува високо земјиште составено од езерски наслаги на кое се наоѓаат селските пасишта и лозја, а југозападно се наоѓа пространата рамнина Блатија со ниви и ливади. Во непосредна близина на селото некогаш постоело Катлановското Блато, кое било исушено со мелиоративни зафати по Втората светска војна. Непосредно од запад се наоѓа селото Петровец, на југозапад Огњанци, на југ е селото Таор со кое има директна врска со новоасфалтиран пат, на југоисток Катланово, на исток Ќојлија и на север е селото Миладиновци.

Историја

Според предание запаметено од постарите жители, на местото на денешното село ’Ржаничино, постоело друго село населено со Македонци, од кое остатоци како темели од куќи, гробови и надгробни плочи,, ќупови, ќерамиди се наоѓале на потегот наречен Старо Село. За време на османлиското ропство, на местото на раселеното село било основано ново село, а македонските христијански семејства кои се доселиле на чифлизите и го основале селото, му го дале денешното име ’Ржаничино. До крајот на турското владеење во 1912 година, селото било поделено на неколку чифлизи, на кои работеле сите македонски семејства, а во 1912 година поради тешките услови настапило и масовно иселување во Скопје, при што во селото останале само 3 македонски куќи (2 од родот Тасевци и 1 од Латинови). Од чифлигарскиот систем селото се ослободило во 1919 година, кога на турските бегови им било оставено да откупат само 5% од земјиштето. По Втората светска војна голем дел од атарот на ’Ржаничино бил намален, бидејќи околу 200 хектари биле доделени на факултетското стопанство, 30 хектари на фабриката за преработка на трска од Катлановското блато, 50 хектари на краварството, а на селото биле оставени 403 хектари од кои пасишта 190 хектари и 213 хектари обработливо земјиште.

Потекло и значење на името

Потеклото на името на селото доаѓа од името на житното растение ’рж, кое се одгледува на нивите во селото до денешни дни и се изговара како „р’ж“.

На крајот на XIX и на почетокот на XX век селото било дел од нахијата Блатија во Скопската каза во Отоманското Царство.

Стопанство

Населението главно се занимава со земјоделство, поради поволната географска положба во рамнината на Скопската Котлина во близина на Катлановското блато. Најзастапено е полјоделството со одгледување на житарици (пченица, јачмен, р'ж и пченка) и сточна храна (луцерка), градинарството (домати, пиперки, морков) и сточарството, односно краварството во поголема и козарството во помала мерка. Покрај земјоделието, населението се бави и со други стопански гранки како занаетчиството (во селото постојат столарски, тапетарски, механичарски работилници), градежништвото и исцрпувањето на песок за цемент, како и работа на други дејности во Скопје.

Население

Според последниот попис на населението на Македонија од 2002 година, селото има 855 жители. Следува табела на националната структура на населението

Националност	Вкупно
Македонци	628
Турци	0
Роми	0
Албанци	32
Власи	0
Срби	45
Бошњаци	137
останати	13

Родови

Најголемиот дел од жителите на ’Ржаничино, отсекогаш и денес се Македонци од православна христијанска вероисповед. Македонски родови во селото се: Латинови (старинци, „од векот овде“), Тасевски или Ѓорѓиевски (од с. Бујковци), Черепналковски (од с. Галичник во Западна Македонија), Николовски или Поповци (од с. Галате кај Гостивар), Тодоровски I (од с. Таор), Величкови (од с. Студена Бара - Кумановско), Петровски (од с. Глуво), Василевски (од с. Кожле), Тодоровски II и Тодорови (од блиското с. Блаце), Маневци, Стојчевски, Ордевски, Петрушеви, Кметовци и Миленковски (сите од с. Дивље), Стевковци, Стојчевци, Маневци, Ордевци (сите од с. Маркова Сушица и Барово), Велковци, Костадиновски и Ристевци од (с. Нова Брезница), Дилберовци од (с. Леуново - Гостиварско), Дојчевци (од с. Ново Село - Зелениковско).

Општествени установи

Во селото постојат две цркви. Во селото во завршна фаза на изградба е црквата Света Троица, а на ридот над селото постои црквата Успение на Пресвета Богородица (Голема Богородица) со голем крст, изградена од ктиторот Пидо Чужуков.

Цркви

• Црква „Св. Троица“ - ’Ржаничино
• Црква „Успение на Пресвета Богородица“ - ’Ржаничино

Галерија

• 

  Поглед на последните куќи на селото од полето

• 

  Поглед на последните куќи на селото од полето

• 

  Селото ’Ржаничино

• 

  Глетка на дел од селото од надвозникот над автопатот „Александар Македонски“

• 

  Црквата „Св. Троица“ во ’Ржаничино

• 

  Црквата Успение на Пресвета Богородица над селото ’Ржаничино

Иселеништво

Од ’Ржаничино во минатото се забележани иселување на родовите Секуловци (доселени од с. Пакошево) и Спасовци во Скопје, односно некогашното село Влае, а исто така во Скопје се иселил и албанскиот род Шкека.

Надворешни врски

• ’Ржаничино на Ризницата