Теофилакт Вотанијат
Теофилакт Вотанијат бил византиски војвода од почетокот на 11 век, познат по учеството во војните на Василиј II против Самоиловото царство. Тој е исто така бил дедо на доцниот византиски цар Никифор III Вотанијат[1], кој управувал со Византија во периодот од 1078 до 1081 година.
| Теофилакт Вотанијат Θεοφύλακτος Βοτανειάτης | |
|---|---|
| Починал | 1014 околу Струмица |
| Држава | Византија |
| Чин | дук на Солун |
| Војни | Беласичка битка |
Во летото на 1014 година Теофилакт бил гувернер на Солун со ранг на дук[2] како наследник на Давид Аријанит [3]. Областа со која управувал била на границата со Самоиловото царство и истата претставувала предмет на чести напади во претходните децении. Поголеми борби кај Солун се одвиле во 996 и во 1004 година, каде и во двете битки византиските сили биле поразени[4].
Во 1014 година на Теофилакт Вотанијат му било наредено од царот Василиј II да започне напад. Овој пат силите на Самоил биле предводени од еден од неговите војводи - Несторица. Битката се одвила западно од Солун, каде управителот на Солун, заедно со својот син Михаил Вотанијат ги поразиле силите на Несторица[5][6]. Потоа Теофилакт се приклучил на армијата на Василиј II и учествул во Битката кај Беласица[2].[7]. Вотанијат, всушност, гонејќи ги Самоиловите војници, стигнал до клисурата Клидион, ја преминал планината Беласица и ги изненадил утврдените војници на Самоил од зад грб.[8][9][10]
По оваа нова победа Византија, царот го испратил солунскиот дук со одред на војници, за да го расчисти патот меѓу Струмица и Солун. Во теснина на југ од Струмица Теофилакт Вотаниат паднал во заседа, каде неговата војска била поразена, а самиот тој убиен од синот на Самоил, Гаврил Радомир[11].
Ненадејната заседа и ликвидацијата на Теофилакт Вотанијат при осигурувањето на безбедниот продор на Василиј II до Солун, толку го разгневиле царот што наредил ослепување на сите заробени војници кај Беласица, оставајќи на секој стоти по еден едноок, за да ги одведат ослепените кај Самуил[12].
Наводи
уреди- ↑ Златарски, Васил, История на българската държава през средните векове, том I, част 2, София 1994, с. 732
- ↑ 2,0 2,1 Пириватрич, Сърджан, Самуиловата държава. Обхват и характер, София 2000, с. 136
- ↑ PmbZ, Theophylaktos Botaneiates (#28251).
- ↑ Ангелов, Димитър, и Чолпанов, Борис, Българска военна история през средновековието (Х-XV век), София 1994, с. 48-49, 53
- ↑ Грчки извори, VI, 285.
- ↑ Златарски, История на българската държава през средните векове, том 1, част 2, София 1994, с. 732-733; Подбрани извори за българската история, Том II: Българските държави и българите през средновековието, София 2004, с. 66
- ↑ Златарски, История на българската държава през средните векове, том 1, част 2, София 1994, с. 738-739
- ↑ Vindob. hist. 74 (13-14).
- ↑ Византиски извори, III, 106.
- ↑ Грчки извори, VI, 284.
- ↑ Златарски, История на българската държава през средните векове, том 1, част 2, София 1994, с. 738; Ангелов & Чолпанов, Българска военна история през средновековието, с. 55-56; Пириватрич, Самуиловата държава, с. 137
- ↑ „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2016-03-05. Посетено на 2015-08-09.
Литература
уреди- Holmes, Catherine (2005). Basil II and the Governance of Empire (976–1025). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-927968-5.
- Lilie, Ralph-Johannes; Ludwig, Claudia; Zielke, Beate; Pratsch, Thomas, уред. (2013). Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit Online. Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften. Nach Vorarbeiten F. Winkelmanns erstellt (германски). De Gruyter http://www.degruyter.com/view/db/pmbz. Отсутно или празно
|title=(help)CS1-одржување: display-уредници (link) - Zlatarski, Vasil (1971) [1927]. History of Bulgaria in the Middle Ages. Vol. 1. History of the First Bulgarian Empire, Part 2.From the Slavicization of the state to the fall of the First Empire (852—1018). Sofia: Nauka i izkustvo. OCLC 67080314.
| Претходник Давид Аријанит |
Управител (дук) на Солун до 1014 |
Наследник Константин Диоген |