Шушаник Кургинјан
Шушаник Кургинјан (ерменски: Շուշանիկ Կուրղինյան) (18 август 1876 - 24 ноември, 1927 година) била ерменска писателка која станала катализатор во развојот на социјалистичката, пролетарската и феминистичката поезија.[1] Таа им даде глас на безгласните и ја виде својата улога како поет како длабоко политичка. Нејзината прва поема беше објавена во 1899 година во Тараз, а во 1900 година нејзината прва расказ се појави во списанието Aghbyur. По основањето на првата политичка група на Хунчакјанските жени во Александрапол, Шушаник побегна во Ростов-на-Дон со цел да избега од апсењата на царскиот режим. Нејзината прва збирка на поезија, Тоновите на Зората, беше објавена во 1907 година, и една од нејзините песни од оваа книга, Орелската љубов, беше преведена и вклучена во втората антологија од Алис Стоун Блеквел Ерменски песни (1917). По Руската револуција, во 1921 година таа се врати во Советска Ерменија, каде што живеела до нејзината смрт. Во текот на нејзиниот живот, Шушаник имала значајни односи со познати членови од Ерменскиот ликовен и литературен свет на нејзиното време.
Наводи уреди
- ↑ Victoria Rowe, A History of Armenian Women's Writing, 1880–1922 (London: Cambridge Scholars, 2003), page 170. ISBN 1-904303-23-4.
Надворешни врски уреди
- A Review of I Want to Live: Poems of Shushanik Kurghinian at The Critical Corner — 2/27/2006
- "A Forgotten Heritage" at The Critical Corner — 7/15/2003
- "The Keepers of Our Letters" at The Critical Corner — 1/10/2005
- Two or Three Things She Knows About Shushanik на YouTube a short film by Tina Bastajian (2005)
- That's Her, They Say read by Shushan Avagyan