Шарл Албер Гоба (21 мај 1843 година – 16 март 1914 година) — швајцарски адвокат, образовен администратор и политичар кој заедно ја добил Нобеловата награда за мир со Ели Дикомен во 1902 година за нивното раководство во Постојаното меѓународно биро за мир.

Шарл Албер Гоба
Charles Albert Gobat
Роден(а)21 мај 1843(1843-05-21)
Трамлан, Кантон Берн, Швајцарија
Починал(а)16 март 1914(1914-03-16) (возр. 70)
Берн, Кантон Берн, Швајцарија
НаградиНобелова награда за мир, 1902
Потпис

Раѓање и образование уреди

Гоба е роден на 21 мај 1843 година во Трамлан, Швајцарија. Тој бил син на протестантски свештеник и внук на Самуел Гобат, мисионер, кој станал епископ на Ерусалим. Се школувал на Универзитетот во Базел, Универзитетот во Хајделберг, Универзитетот во Берн и Универзитетот во Париз. Тој го добил својот правен докторат, како највисоко истакнат (т.н. summa cum laude), од Универзитетот во Хајделберг во 1867 година.

Кариера по право и политика уреди

По завршувањето на докторскиот труд, Гоба започнал со пракса во Берн и предавал на француското граѓанско право на Универзитетот Берн. Потоа отворил канцеларија во Делемон во кантонот Берн, која наскоро станал водечка правна фирма од областа.

После практикување на законот веќе петнаесет години, тој се вклучил во политиката и образованието. Во 1882 година, тој бил назначен за началник на јавни инструкции за кантонот Берн, позиција што ја држел триесет години. Тој бил прогресивен во образовната филозофија и направи многу важни реформи во образовниот систем. Тој го реформираше системот на основно образование, се здобил со зголемена буџетска поддршка за подобрување на соодносот наставник-ученик, го поддржал изучувањето на живите јазици и им обезбедил на учениците алтернатива на традиционално тесното класично образование со воспоставување наставни програми за стручно и стручно оспособување.

Тој добил признание за неговиот ерудит République de Berne et la France pendant les guerres de religion, кој бил објавен во 1891 година и исто така раширено признание за Народна историја на Швајцарија, дело кое било објавено во 1900 година.

Тој исто така ја продолжил кариерата во политиката. Тој бил избран на многу важни позиции. Тој бил избран во Големиот совет на Берн во 1882 година. Од 1884 до 1890 година, тој бил член на Советот на државите на Швајцарија и од 1890 година до неговата смрт во 1914 година, тој бил член на Националниот совет, другата комора на централното законодавно тело на Швајцарија. И во политиката и образованието, тој бил либерален реформатор. Во 1902 година, тој спонзорирашел неколку закони со кои се применувал принципот на арбитража на трговските договори. Гоба работел со Меѓупарламентарната унија, која била основана во 1889 година од Вилијам Рандал Кример, добитникот на Нобеловата награда за мир во 1903 година. Во 1892 година, тој станал претседател на четвртата конференција на синдикатот, што бил одржан во Берн и која го основало т.н. Bureau Interparlementaire. Тој работел како генерален секретар на бирото, канцеларија што се занимавала со информации со мировни движења, меѓународно помирување и комуникација меѓу националните парламентарни тела. Третата конференција на унијата, одржана во Рим во 1891 година, го основала Меѓународното мировно биро, од кое Гоба бил директор кога му била доделена на Нобеловата награда за мир во 1910 година.

Подоцнежни години уреди

Во 1902 година, Гоба заедно ја добил Нобеловата награда за мир во 1902 година со Ели Дикомен за нивното раководство на Постојаното меѓународно биро за мир.

По смртта на Ели Дукомен во 1906 година, Гоба го презел раководството на Меѓународното биро за мир.

Гоба починал на 16 март 1914 година во Берн, Швајцарија. Додека присуствувал на состанокот на мировната конференција во Берн, тој станал како да зборува, но се онесвестил, умирајќи околу еден час подоцна.

Надворешни врски уреди