Тигран III
Тигран III (50-ти години п.н.е. – 8 година п.н.е..) — принц на Ерменското кралство и член на Артешесидската династија кој служел како римски клиентски крал на Ерменија од 20 година п.н.е. до 10 година п.н.е.[1]
Семејна позадина и ран живот уреди
Тигран III беше втор син на Артавазд II Ерменски и анонимна мајка.[2] Тигран III имал постар брат наречен Арташес II[3] и анонимна сестра за која се верува дека била во брак со кралот Архелај Кападокиски.[4] Тој е роден и израснат во Ерменија. Тигран III беше имењак со неговиот дедо, ерменскиот цар Тигран Велики, исто така познат како Тигран II.
Живот во римско ропство и пораст на ерменски кралство уреди
Римскиот тримувир Марко Антониј го зароби Артавазд II со неговото семејство како политички затвореници и ги однесе во Александрија каде Артавазд II беше подоцна погубен по наредба на птолемејската кралица Клеопатра VII.[2] Во 34 година п.н.е., Арташес II побегна кај кралот Фраат IV Партски.[5] Со поддршка на Фраат IV, тој ја нападна Ерменија и го стави Арташес II на престолот.[6]
По Битка кај Акциум во септември 31 п.н.е. и откако Октавијан (идниот римски цар Август) го нападна Египет во 30 година п.н.е. по што ја анексирал земјата и таа потпаднала под власт на Римската Република, Тигран III беше пренесен од Александрија во Рим. Во Рим Тигран III живеел во политички егзил и се здобил со римско образование.[7] Во 20 година п.н.е., по 10 години поминати во Рим, Арташес II се покажа како непопуларен владетел.[5]
Ерменците изгубиле верба во нивниот владејачки монарх и пратиле гласници до Октавијан, барајќи од него да го отстрани Арташес II од престолот и да го замени со Тигран III како негов наследник. Октавијан се согласил со барањето на Ерменците.[8] Тој го испрати својот син Тибериј со Тигран III,[8] придружени со голема војска да го отстранат Арташес II од престолот. Пред Тибериј и Тигран III да пристигнат во Ерменија, интригата во палатата беше успешна и Арташес II бил убиен.[5] Римјаните го ставиле Тигран III на престолот како нов неприкосновен цар на Ерменија.
Ерменско кралство уреди
Тигран III владеел како цар на Ерменија 10 години.[1] Иако царувал значителен период, малку е познато за неговото владеење. Неговото владеење донело мир и стабилност за Ерменија и таа одржуванала мирољубиви односи со Рим.
Тигран III беше преживеан од неговите две деца од две различни неименувани мајки: син наречен Тигран IV и ќерка наречена Ерато,[9] кои го наследиле ерменскиот престол од нивниот татко.[10]
Наводи уреди
- ↑ 1,0 1,1 Yarshater, The Cambridge History of Iran, p.613
- ↑ 2,0 2,1 Bunson, Encyclopedia of the Roman Empire, p.47
- ↑ Swan, The Augustan Succession: An Historical Commentary on Cassius Dio’s Roman History, Books 55-56 (9 B.C.-A.D. 14), p.112
- ↑ Cassius Dio, Roman History 49.39.2
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Bunson, Encyclopedia of the Roman Empire, p.48
- ↑ Daryaee, The Oxford Handbook of Iranian History, p.173
- ↑ Naroll, Military Deterrence in History: A Pilot Cross-Historical Survey, p.161
- ↑ 8,0 8,1 Temporini, Politische Geschichte (Provinzen Und Randv Lker: Griechischer Balkanraum; Kleinasien): Griechischer Balkanraum; Kleinasien), p.979
- ↑ History of Armenia by Vahan Kurkjian, Chapter 14: Artavazd – The last Tigranes
- ↑ Bunson, Encyclopedia of the Roman Empire, p.200
Извори уреди
- Res Gestae Divi Augusti, Paragraph 27 - 1st century
- R. Naroll, V.L. Bullough & F. Naroll, Military Deterrence in History: A Pilot Cross-Historical Survey, SUNY Press, 1974
- H. Temporini & W. Haase, Politische Geschichte (Provinzen Und Randv Lker: Griechischer Balkanraum; Kleinasien): Griechischer Balkanraum; Kleinasien), Walter de Gruyter, 1980
- E. Yarshater, The Cambridge History of Iran, Cambridge University Press, 1983
- P.M. Swan, The Augustan Succession: An Historical Commentary on Cassius Dio’s Roman History, Books 55-56 (9 B.C.-A.D. 14) (Google eBook), Oxford University Press, 2004
- M. Bunsen, Encyclopedia of the Roman Empire, Infobase Printing, 2009
- T. Daryaee, The Oxford Handbook of Iranian History, Oxford University Press, 2012
- History of Armenia by Vahan Kurkjian, Chapter 14: Artavazd – The last Tigranes