Разлог (област)
Разлог (или Разлошко) — историско-географска област во Пиринска Македонија сместена во Разлошката Котлина.
По областа е наречен и денешниот град Разлог, кој до 1925 г. изворно се нарекувал Мехомија.[1]
Географски особености уреди
Котлината се протега во горното поречие на реката Места меѓу планините Рила на север, Пирин на југозапад и југ и Родопите на исток. Во правец ЗСЗ-ИЈИ долга е 21 км, со просечна ширина од 12 км. Котлинското дно се наоѓа на средна надморска височина од 940 м. Во североисточниот дел меѓу Рила и Родопите се наоѓа Беличкото Поле, кое претставува дел од неа.
Западниот дел на котлината е рамен, исполнет со терцијарни наслаги, покриени со ледничконаносен материјал, а источниот дел е ридест. Кај градот Добриништа и селата Бања и Елешница извираат топли минерални извори, а има и наоѓалишта на нискокалорични лигнитни јаглени. Климата е типично планинска со средоземно влијание. Котлината се одводнува во реката Места, која минува низ нејзиниот ридест источен дел и нејзините притоки: десни — Беличка Река, Исток (со притоките Бела Река и Глазне) и Добринишка Река; леви — Златарица. Почвата е кафеава планинска (во периферните делови) и алувијална и делувијална (во котлинското дно и по теченијата на реките). Климатските и почвените услови се погодни за одгледување на раноградинарски култури.
Населени места уреди
Во Разлошката Котлина и по нејзината периферија со околните планини има 4 града — Банско, Белица, Добриништа (Добриниште) и Мехомија (Разлог), како и 8 села — Бања, Бачево, Годлево, Хахњово (Горно Краиште), Горно Драглишта, Долно Драглишта, Елешница и Краиште.
Сообраќај уреди
Низ котлината минуваат делови од два државни пата:
- Од северозапад кон југоисток, во долж. од 15,5 км — потег од второкласниот пат бр. 19 Симитли – Банско – Неврокоп – ГКПП „Илинден“.
- Од североисток кон југозапад, во долж. од 13,7 км — потег од второкласниот пат бр. Званичево – Велинград – Мехомија.
Низ котлината поминува и крајниот потег од трасата на теснолиниската железница Септември – Добриништа.
Поврзано уреди
Топографска карта уреди
- Топографска карта K-34-83 Архивирано на 19 октомври 2013 г., размер: 1:100 000
Наводи уреди
- ↑ Указ № 86/обн. 26.03.1925 г.
Извори уреди
- Енциклопедия „България“, том 5, Издателство на БАН, София 1986
- Мичев, Н и Ц. Михайлов, И. Вапцаров и Св. Кираджиев, Географски речник на България, София 1980 г., стр. 403-404 Архивирано на 30 јули 2017 г.