Оливера Лазаревиќ

Оливера Лазаревиќ (околу 1373 - по 1444 година) — најмладата ќерка на принцот Лазар Хребљановиќ и принцезата Милица. Во младоста, таа поминала дванаесет години (1390-1402) во харемот на отоманскиот султан Бајазит I, како залог за мир меѓу Династија Лазаревиќ и Отоманското Царство, и за време на заробувањето на монголскиот емир Тамерлан по Ангорската битка во 1402 година.

Оливера Лазаревиќ
Princess of Serbia
Роден(а)	1372 Крушевац, Србија
Починал(а)	по 1444
Сопружник	Бајазит I
Династија	Лазаревиќ
Татко	Лазар Хребељановиќ
Мајка	Милица Хребељановиќ

Животопис

Оливера Лазаревиќ е родена околу 1372 година, како најмладата ќерка на кнезот Лазар и принцезата Милица. Нејзината мајка била потомок на големиот кнез Стефан Немања, основач на династијата Немањиќ и четврт братучед откако бил отстранет од српскиот цар Душан. Оливера имала четири постари сестри, Мара (мајка на српскиот деспот Ѓураѓ Бранковиќ), Драгана, Теодора и Елена (мајка на Балша III, последниот владетел на Зета) и двајца браќа, српскиот деспот Стефан Лазаревиќ и Вук Лазаревиќ. По битката на Косово во 1389 година, Оливера била испратена во харемот на султан Бајазид I, каде што останала следните 12 години и станала една од четирите сопруги на султанот (покрај неговите наложници). И покрај нејзиниот брак, таа никогаш не се преобратила во исламот. Таа имала големо влијание врз султанот, што им помогнало на нејзините луѓе, земја и семејство да ги преживеат турбулентните времиња.

Во Битката кај Анкара на 20 јули 1402 година, Оливера и Бајазид биле заробени од страна на Тимур. Таа била ослободена во 1403 година, по смртта на нејзиниот сопруг во заробеништво.

Целиот живот го поминала во дворот на нејзиниот брат Стефан во Белград или во дворот на нејзината сестра Елена во Херцег Нови. Оливера умрела некаде по 1444 година.