Нисирос
Нисирос (грчки: Νίσυρος) — вулкански грчки остров и општина кој се наоѓа во југоисточниот дел на Егејско Море. Припаѓа на групата острови Додеканези и се наоѓа помеѓу островите Кос и Тилос.
| Нисирос Νίσυρος | |
|---|---|
 Поглед кон Мандраки | |
  Нисирос | |
|
Местоположба во областа 2011 Dimos Nisyrou.png | |
| Координати: 36°35′N 27°10′E / 36.583° СГШ; 27.167° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Јужен Егеј |
| Округ | Кос |
| Површина | |
| • Општина | 50,06 км2 (1,933 ми2) |
| Најг. вис. | 698 м |
| Најм. вис. | 0 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Општ. | 1.008 |
| • Општ. густина | 0,20/км2 (0,52/ми2) |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 853 03 |
| Повик. бр. | 22420 |
| Рег. таб. | ΚΧ, ΡΟ, ΡΚ |
| Мреж. место | www.nisyros.gr |
Неговата форма е приближно кружна, со пречник од околу 8 километри и површина од 41,6 км2. Неколку други островчиња се наоѓаат во непосредна близина на Нисирос, од кои најголем е Ѓали. Општина Нисирос ги вклучува Ѓали (население од 21 жители), како и ненаселените Пачеија, Пергоуса, Канделиуса, Агиос Антониос и Строгили. Островот има вкупна површина од 50.055 км2 и вкупно население од 1.008 жители. Островот, исто така, бил познат како Нисиро на италијански и Инџирли на турски јазик.
Геологија уреди
Островот има широка калдера од 3 километри и бил формиран во изминатите 150.000 години, во три одделни еруптивни фази, почнувајќи од експлозивни и ефузивни андезитни ерупции до експлозивна и ефузивна дацитска и риолитска активност[2]. Неговите брегови се генерално карпести, но има и неколку песочни плажи (главно во североисточниот дел). Вулканот моментално е активен (но не еруптира), а фумаролите се наоѓаат во кратерите[2]. Во текот на историјата биле регистрирани четири историски ерупции, од кои сите имале VEI од 2. Речиси сите негови ерупции имале фреатична активност[3]. Последната еруптивна активност била експлозија на пареа во 1888 година,[2] по малите ерупции од пепел во 1871 и 1873 година, а земјотресите не се ретки. Периодот на сеизмички немири во 1996-1997 година го потикнало на меѓународниот тим на научници да иницира мониторинг на вулканските немири во спонзорираниот проект Геоварн во Европската унија. Целиот вулкански комплекс го вклучува морското дно помеѓу Нисирос и Кос, островот Ѓали и дел од островот Кос.
Географија уреди
Населени места уреди
Островот е достапен со брод од Пиреја и Кос, а во лето, има многу дневни патувања од селото Кардаммаина на Кос. Исто така постои и хелипорт. Главниот град и пристаниште на островот е Мандраки (население од 660 луѓе). Други села се Палој (239), Никија (61) и Емпореос (27). Според пописот од 2011 година, населението на општината е 1.008 (вклучувајќи ги и 21 на Ѓали), иако во лето населението се зголемува од многу туристи, како и иселениците кои го посетуваат островот за одмори. Туризмот не е толку силно развиен како на другите грчки острови. Депозитите на перлит и пемза на Ѓали обезбедуваат голем дел од богатството на островот. Островот се користи за да биде самодоволен, и многу култури се одгледуваат на своите падини. Денес, сепак, тие се одгледуваат во помал обем.
| Нисирос | |
|---|---|
| Νίσυρος | |
 Воздушен поглед кон Нисирос. Нисирос е големиот остров во преден план. | |
| Највисока точка | |
| Надм. вис. | 698 м [2] |
| Координати | 36°35′10″N 27°09′36″E / 36.586° СГШ; 27.160° ИГД [2] |
| Друго име | Νίσυρος |
| Географија | |
Нисирос на карта
| |
| Место | Егејско Море, Грција |
| Геологија | |
| Вид | калдера |
| Последен избув | септември 1888[3] |
Историја уреди
Според старогрчката митологија, островот бил формиран кога Посејдон отсекол дел од Кос и го фрлил врз Полибот за да го спречи да избега. Античкото име на Нисирос било Порфирис. Античките ѕидини, кои датираат од V век п.н.е. и дел од акрополата на островот се наоѓаат во близина на Мандраки.
Очигледно островот бил извор на камења што се користеле во некои од најраните воденици, и кои се споменети од страна на Антипатер Солунски во 1 век п.н.е.[4]
Островот го споменува Хомер во Илијада[5].
Во римско време островот бил дел од провинцијата Инсула.
Витезите Болничари го освоиле островот во 1315 година и го изградиле крстоносниот замок.
Во 1912 година, за време на Италијанско-турската војна, Нисирос бил окупиран од италијанските сили. Италија ја презела контролата над островот заедно со другите острови на Додеканези, до 1947 година, кога Додеканезите биле вклучени во составот на Грција, како дел од современата грчка држава.
Култура уреди
Христијанството уреди
Патронот на островот е Свети Никита. На островот се наоѓаат многу православни христијански цркви, како и четири манастири кои денес не се населени со монаси, иако во нив се случуваат разни прослави. Најголемиот манастир е оној на Панагија Спилијани (Блажена Дева Марија од пештерата) во Мандраки. Таа е изградена покрај средновековниот замок подигнат од страна на Витезите Болничари.
Нисирос бил и центар на епископија. Познати епископи кои живееле на островот се: Пјер Фридарикус (1480-тите)[6], Педро Хаг (назначен 1560)[7], и Еронимо Клавихо (назначен во 1564)[8][9].
Епархијата била номинално обновена во 1927 година.
Галерија уреди
-
Палаиокастро -
Поглед кон манастирот -
Плоштад во Никија -
Наводи уреди
- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 „Nisyros: Summary“. Глобална програма за вулканизмоит. Смитсонова установа. (англиски)
- ↑ 3,0 3,1 „Nisyros: Eruptive History“. Глобална програма за вулканизмоит. Смитсонова установа. (англиски)
- ↑ M. J. T. Lewis, Millstone and Hammer: the origins of water power (University of Hull Press 1997), pp. vii 66-7.
- ↑ 2.675-679
- ↑ Catholic Hierarchy: "Bishop Pierre Fridaricus" retrieved January 30, 2016
- ↑ Catholic Hierarchy: "Bishop Pedro Xague, O.P." retrieved January 30, 2016
- ↑ Catholic Hierarchy: "Bishop Jerónimo Clavijo, O.P." retrieved January 30, 2016
- ↑ Catholic Hierarchy: Diocese of Nisyros retrieved January 30, 2016
Надворешни врски уреди
Нисирос на Ризницата- Official website (англиски) (француски) (германски) (грчки) (италијански) (шпански)
- Volcano World: Nisyros, Greece Архивирано на 23 април 2012 г.
- Photoblog from bRandSboRg.CoM Архивирано на 27 април 2021 г.
