Мачадо де Асис
Мачадо де Асис (португалски: Machado de Assis) (21 јуни 1839, Рио де Жанеиро, Бразил — 29 септември 1908, Рио де Жанеиро, Бразил) — бразилски писател.
Животопис уреди
Мачадо де Асис бил Мулат по татко, така што целиот живот го носел товарот на своето потекло и се обидувал да избега од сиромаштијата и да се искачи во повисоките општествени слоеви, во што успеал.[1]
Творештво уреди
Мачадо де Асис отворил нови хоризонти во бразилската книжевност, свртувајќи се кон домашните теми и отфрлајќи го влијанието на португалската и на француската книжевност. Тој е најценетиот бразилски писател, а славата ја стекнал уште додека бил жив. Така, по основањето на Академијата за литература во 1897 година, тој бил избран за нејзиниот прв претседател. Најпознати дела на де Асис се: поетската збирка „Ларви“ (1864), збирката раскази „Рака и ракавица“ (1874), романот „Елена“ (1887), романот „Посмртните спомени на Брас Куба“ (1881), романот „Кинкас Борба“ (1891), романот „Дон Немтурот“ (1899) итн.[1]