Македонски стил

Македонски стил (познат и како Вардарски стил или Вардарска школа) — правец во средновековното византиско градителство и уметност односно во црковната архитектура и фрескосликарство, кој настанал на просторот на Македонија (поточно Вардарска Македонија) и денешно Косово кон крајот на XIII и почетокот на XIV век.

Црквата „Св. Архангел Михаил“ во Лесновскиот манастир

Црквата „Св. Ѓорѓи“ во Старо Нагоричане

За разлика од претходниот Рашки стил, вардарскиот или македонски стил бил под влијание на палеолошката ренесанса во градителството (архитектурата) и уметноста (фрески и икони), која станала обврзувачка од времето на Стефан Урош II Милутин (1282-1321). Овој уметнички правец започнал да се шири од византиските и македонски уметнички центри Солун, Охрид и Света Гора (Атос) кон северните делови на денешна Македонија и особено во средновековните српски земји во денешно Косово, заради што некои го нарекуваат и српско-византиски стил. Во овие предели настанале главните дела на македонскиот стил или македонската школа (наречено во 1916 година од Габриел Милет) од кои најпознати се Лесновскиот манастир, Жеглиговскиот манастир над Матејче, црквата „Св. Ѓорѓи“ во Старо Нагоричане, кулминирајќи со манастирот во Грачаница.

Од градбите и фреските на црквите изградени во македонскиот или вардарски стил се одликуваат и истакнуваат раскошот и богатството, што е последица на стопанскиот подем во Рашката држава по возобновувањето на рударството, особено на ископот на сребро, во времето на Стефан Урош I.

Цркви и манастири

• Лесновски манастир, Црква „Св. Архангел Михаил“ - Лесново
• Жеглиговски манастир (Матејче)
• Црква „Св. Ѓорѓи“ - Старо Нагоричане
• Црква „Св. Пантелејмон“ - Горно Нерези
• Манастир „Успение на Пресвета Богородица“ - Грачаница
• Манастир Студеница