Класична архитектура

Класичната архитектура се дели на:

Делфи претставува пример за класичната старогрчка архитектура

Само грчката архитектура пред времето на Александар Македонски (кој починал во 323 п.н.е.) може да се смета за автентично етничка. Старите Грци инале непоправливо лош и навредлив став кон т.н. барбарои – сите кои не биле грци. Големите освојувања на Алекнсадар значеле дека преку Македонија, грчката архитектура нашла примена и извршила влијание вез египетската, семитската, па дури и иранската култура. Иако и понатаму грците сметале дека мора да се зборува грчки за да се биде цивилизиран човек, етничката сиверсификација на хеленскиот свет била очегледна. Формалните елементи на класичната грчка архитектура се применувале на храмови на богови кои не се обожувале во Грција.

Римјаните може да се сметаат да најдоцната хеленска империја. Предцарската архитектура била помалку или повеќе етрурска со некои грчки елементи. Веќе со освојувањето на Грција во II век п.н.е., римјаните почнале да увезуваат грчки мајстори. Изразот римска уметност и римска архитектура нема никакво етничко значење поврзано со италските римјани. Речиси сите историчари на уметноста велат дека тоа всушност има етничко значи гркофонски роб или гркофонски слободен работник.

„Елементите“ на класичната архитектура се имаат применувано во радикално различни контексти од оние во кои тие се развиле. Архитектоснките редовиДорскиот, Јонскиот и Коринтскиот – имаат значење во стилската историја во Грција од V век п.н.е., пренасочувајќи се кон промените на истата во Галија од I век н.е. и постојаното возобновување на овие стилови оттогаш па наваму.

Поврзано уреди

Наводи уреди

  • Sir John Summerson. The Classical Language of Architecture.