Карлос Бланко Галиндо
Карлос Бланко Галиндо (12 март 1882 - 2 октомври 1943) — боливиски генерал кој служел како 32-ри претседател на Боливија на де факто привремена основа од 1930 до 1931 година.
| Карлос Бланко Галиндо | |
|---|---|
| |
| 32. Претседател на Боливија | |
| На должноста 28 јуни 1930 – 5 март 1931 | |
| Потпретседател | Слободно |
| Претходник | Ернандо Силес Рејес |
| Наследник | Даниел Саламанка |
| Министер за одбрана и колонизација | |
| На должноста 11 ноември 1940 – 12 јуни 1941 | |
| Претседател | Енрике Пењаранда |
| Претходник | Деметрио Рамос (како Министер за национална одбрана) Алцидес Аргуедас (како Министер за колонизација) |
| Наследник | Хосе Мигел Кандиа |
| Лични податоци | |
| Роден(а) | 12 март 1882 Кочабамба, Боливија |
| Починал(а) | 2 октомври 1943 (возр. 61) Кочабамба, Боливија |
| Сопружник | Алиша Д'Арлах |
| Родители | Клеомедес Бланко Еделмира Галиндоа |
| Потпис | .svg){kind=small}
|
| Воена служба | |
| Припадност |  Боливија
|
| Род |  Боливиска Армија
|
| Чин | Генерал |
Карлос Бланко е роден во Кочабамба, Боливија. Воен офицер од кариера и адвокат, Бланко бил еден од водачите на бунтот што го соборил од власт Ернандо Сајлс, кој се обидел да го продолжи својот мандат на функцијата со оглед на тешките предизвици што ги поставил почетокот на Големата депресија и други претстојни политички кризи. Не можејќи да ја наметне својата волја, Сајлес поднел оставка и го оставил својот кабинет колективно на чело; Токму овој кабинет „Силиста“ бил, всушност, соборен од пучот предводен од Бланко (во сојуз со партиите спротивставени на Силес) кон крајот на јуни 1930 година.
Мандатот на Бланко бил прилично едноставен, лесен и краток. Неговата главна задача била да распише нови избори, кои се одржале во рок од 7 месеци од неговата заклетва. Во секое друго прашање, се чинело дека се оддалечува од неговиот прилично способен технократски кабинет, предводен од Даниел Санчес Бустаманте (1871–1933) - дедо, патем, на идниот претседател Гонсало Санчес де Лозада. По изборот и преземањето на функцијата на Даниел Саламанка, генералот Бланко бил именуван за амбасадор во Уругвај, но накратко се вратил во активна служба по ерупцијата на војната за Чако со Парагвај (1932–35). Подоцна ќе напише голем број книги.
Генералот Бланко починал во Кочабамба во октомври 1943 година.