Жак Барон
Жак Барон (француски: Jacques Baron, роден на 21 февруари 1905 во Париз - починал на 30 март 1986 во Париз) — француски поет и писател, приврзаник на движењето надреализам.
| Жак Барон | |
|---|---|
| Роден/а | 21 февруари 1905 Париз, Франција |
| Починат/а | 30 март 1986 Париз, Франција |
| Занимање | писател |
| Државјанство | Французин |
| Книжевно движење | Надреализам |
Биографија уреди
Жак Барон е роден на 21 февруари 1905 во Париз, Франција. Неговата прва збирка на песни била објавена во „Aventure“ во 1921 година. И покрај тоа што бил првично вклучен во движењето дадаизам, тој станал еден од основачите на надреалистичкото движење по неговиот состанок со Андре Бретон во 1921 година[1], и придонел во основањето на „La Révolution surréaliste“.
Во 1927 година, како и многу од неговите современици, Барон се приклучил на Демократскиот комунистички округ. Поради спорот со Бретон во 1929 година, Жак Барон бил протеран од движењето и тој се биле поврзал со Жорж Батај објавувајќи краток есеј во 1929 годин.
Барон, исто така ги напишал и романите „Charbon de mer“ (1935), „L’An 1 du Surréalisme“ (1969), и колекција од поеми, „L’Allure poétique“ (1973).
Дела уреди
- L'Allure poétique, 1924
- Paroles, 1929
- Peines perdues, 1933
- Charbon de mer, roman, 1935, Prix des Deux Magots
- Le Noir de l'azur, 1946
- Je suis né..., 1952
- Les Quatre temps, 1956
- L'Initiation sentimentale, 1956
- L'An I du surréalisme, 1969
- Nouveautés d'hiver, 1974
Наводи уреди
- ↑ Brandon 193.