Википедија

Економија на Кина

Економијата на Кина, опишана како социјализам со кинески одлики уште од 12-тиот Национален конгрес на КПК во 1982 година[21], е мешана социјалистичка пазарна економија[22][23] која е составена од државни претпријатија и домашни и странски приватни бизниси и користи економско планирање[24]. Приходот генериран од државните претпријатија претставувал околу 40% од кинескиот БДП од 14,4 трилиони американски долари во 2019 година, а домашните и странските приватни бизниси и инвестициите учествувале со останатите 60%[25]. До крајот на 2019 година, вкупните средства на сите кинески претпријатија, вклучително и оние кои работат во финансискиот сектор, достигнале 78,08 трилиони[26]. Деведесет и еден (91) од овие претпријатија припаѓаат на компаниите 2020 Fortune Global 500[27]. Директните странски инвестиции во Кина, чиј вкупен износ бил околу 1,6 трилиони американски долари заклучно со крајот на октомври 2016 година, директно и индиректно придонеле околу една третина од кинескиот БДП и една четвртина од работните места таму[28]. До крајот на јуни 2020 година, акциите на СДИ во Кина достигнале 2,947 трилиони американски долари, а акциите на Кинеските СДИ во заминување изнесувале 2,128 трилиони американски долари. Вкупните странски финансиски средства во сопственост на Кина достигнале 7,860 трилиони американски долари, а нејзините странски финансиски обврски 5,716 трилиони американски долари, што ја прави Кина втора по големина земја доверител по Јапонија во светот[29].

Економија на Кина
Шангај, финансиски центар на Кина
Валутајуан
Фискална годинаКалендарска година
Трговски организацииСТО, БРИКС, ШОС, АПЕК, Г-20 и други
Статистика
БДП
  • ▲ $15.2 трилиони (номинално; 2020.)[1]
  • ▲ $24.2 трилиони (ПКМ; 2020 est.)[1]
Пораст на БДП
  • 6.6% (2018) 6.1% (2019)
  • 1.9% (2020f) 8.2% (2021f)[2][3]
БДП/жит.
  • ▲ $10,839 (номинално; 2020.)[1]
  • ▲ $17,206 (ПКМ; 2020.)[1]
БДП по сектор
БДП по составници
  • Потрошувачка на домаќинството: 39,1%
  • Државна потрошувачка: 14,5%
  • Инвестиции во основен капитал: 42,7%
  • Инвестиции во залихи: 1,7%
  • Извоз на стоки и услуги: 20,4%
  • Увоз на стоки и услуги: .418,4%
  • (2017.)[4]
Инфлација2.9% (2020.)[1]
Сиромашно население
  • positive decrease 1.7% (2018)[5][note 1]
  • positive decrease 23.9% на помалку од 5,50 $/ден(2016)[6]
Џиниев коефициентнагативен пораст 46.7 high (2018)[7][note 2]
Работна сила
  • ▼ 778,700,553 (2020)[8] (1st)
  • ▼ 67.4% вработеност(2019)[9]
Labor
по занимање
Стапка на невработеност
  • нагативен пораст 3.8% (2020.)[1]
  • нагативен пораст 10.6% невработеност (кај младите)(2019)[11][note 3]
Водечки индустрии
Ранг според Индекс на леснотија▲ 31-ва (многу лесно, 2020)[12]
Надворешност
ИзвозUS$2.5 трилиони (2019)[13]
Извозни добра
Главни извозни партнери
УвозUS$2.08 трилиони (2019)[13]
Увозни добра
Главни увозни партнери
Странски директни инвестиции
  • ▲ $1.523 трилиони (31 декември 2017.)[4]
  • ▲ Abroad: $1.383 трилиони (31 декември 2017 est.)[4]
Бруто надворешен долгнагативен пораст $1.598 трилиони (31 декември 2017 est.)[4]
Јавни финансии
Јавен долгнагативен пораст 47% of GDP (2017 est.)[4][note 4]
Приходи2.553 трилиони (2017.)[4]
Расходи3.008 трилиони (2017.)[4]
Кредитен рејтинг
  • Standard & Poor's:[15]
  • А + (домашно)
  • А + (странски)
  • A + (проценка на T&C)
  • Поглед: стабилен
  • Scope:[18]
  • A+
  • Поглед: негативен
Девизни резерви▲ $3.219 trillion (October 2019)[19][20] (1st)
Главен извор на податоци: Светска книга на факти на ЦИА
Сите вредности, освен ако не е запишано поинаку, се во ам. долари

Владата ги започнала своите економски реформи во 1978 година под раководство на Денг Кјаопинг[4][30]. Кина има четири од првите десет најконкурентни финансиски центри (Шангај, Хонгконг, Пекинг и Шенџен) во индексот на глобалните финансиски центри во 2020 година, повеќе од која било друга земја[31]. Кина има три од десетте најголеми берзи во светот - Шангај, Хонгконг и Шенџен според пазарната капитализација и обемот на трговијата[32][33]. Од 12 октомври 2020 година, вкупната пазарна капитализација на кинеските берзи, составена од Шангајската берза и Шенџенската берза, надминала 10 трилиони американски долари, со исклучок на берзата во Хонгконг со околу 5,9 трилиони американски долари[34]. До крајот на јуни 2020 година, странските инвеститори купиле вкупно 440 милијарди американски долари во кинески акции, што претставува околу 2,9% од вкупната вредност, што укажува на тоа дека странските инвеститори собрале вкупно 156,6 милијарди американски долари во првата половина на 2020 година[35] .

Вкупната вредност на кинескиот пазар на обврзници надминала 15,4 трилиони американски долари, рангирана над онаа на Јапонија и Велика Британија, и втора по онаа на САД со 40 трилиони американски долари, од почетокот на септември 2020 година[36]. До крајот на септември 2020 година, странските поседи на кинески обврзници достигнале 388 милијарди УСД или 2,5% од вкупната вредност, и покрај зголемувањето за 44,66% од година на година[37].

Според Глобалниот извештај за богатството од 2019 година од страна на Групацијата Кредит Свис, Кина ги надминала САД според бројот на милијардери од светската популација: Кина имала 100 милиони богати луѓе (секој поседувал нето богатство од над 110.000 американски долари) а САД 99 милиони. Со 63,8 трилиони до крајот на 2019 година, што претставува 17 пати поголемо зголемување од 3,7 трилиони во 2001 година, вкупниот износ на богатството на домаќинствата во Кина стоеи единствено само оној на САД со 105,6 трилиони[38]. Економијата, заклучно со 2019 година, е рангирана како втора по големина во светот според номиналниот БДП[39][40][41] и заклучно со 2017 година најголема во светот според паритетот на куповната моќ[42]. Кина има најбрзо растечка голема економија во светот, со стапки на раст во просек од 10% во текот на 30 години[43][44].

Заклучно со 2019 година, јавниот сектор на Кина учествувал со 63% во вкупниот работен однос[45]. Според ММФ, врз основа на приход по глава на жител, Кина се нашла на 73-то место според БДП (ПКМ) по глава на жител во 2019 година[46]. Кинескиот БДП изнесувал 14,4 трилиони долари (99 трилиони јуани) во 2019 година[47]. Земјата има природни ресурси со проценета вредност од 23 трилиони американски долари, од кои 90% се јаглен и реткоземни метали[48]. Кина исто така има најголема актива во светот на банкарскиот сектор од околу 45,838 трилиони долари (309,41 трилиони CNY) со 42,063 трилиони долари вкупни депозити и други обврски[49][50]. Има втори најголеми странски директни инвестиции со 141 милијарда само во 2019 година[51] и втора најголема надворешна странска директна инвестиција, со 136,91 милијарди само за 2019 година, следејќи ја Јапонија со 226,65 милијарди за истиот период[52]. Почнувајќи од 2018 година, Кина била прва во светот според вкупниот број милијардери и втора според милионерите - имало 658 кинески милијардери[53] и 3,5 милиони милионери[54]. Од 2020 година, Кина е дом на најголемите компании во Fortune Global 500 и на 129 седишта[55][56]. Има најголеми девизни резерви во светот во вредност од 3,1 трилиони долари[57], но ако се вклучат и девизните средства на кинеските државни трговски банки, вредноста на резервите на Кина се искачува на скоро 4 трилиони долари[58].

Историски гледано, Кина била една од најистакнатите економски сили во светот во поголемиот дел од двата милениуми од 1-ви до 19 век[59][60][61][62][63]. На Кина отпаѓал околу една четвртина од глобалниот БДП до крајот на 1700-тите и приближно една третина од глобалниот БДП во 1820 година, кога започнала индустриската револуција во Велика Британија[64][65][66][67]. Кинескиот БДП во 1820 година бил шест пати поголем од британскиот, најголемата економија во Европа - и скоро 20 пати поголем од БДП на САД[68].

Во моментов, Кина е најголема светска производствена економија и извозник на стоки[69]. Кина е класифицирана како ново индустријализирана економија[70]. Таа е исто така најбрзо растечки потрошувачки пазар во светот и втора по големина увозник на стоки[71]. Кина е нето увозник на производи за услуги[72]. Таа е најголемата трговска нација во светот и игра значајна улога во меѓународната трговиј[73][74] и во последните години сè повеќе се занимава со трговски организации и договори. Кина станала членка на Светската трговска организација во 2001 година[75]. Исто така, има договори за слободна трговија со неколку нации, вклучувајќи ги АСЕАН, Австралија, Нов Зеланд, Пакистан, Јужна Кореја и Швајцарија[76]. Провинциите во крајбрежните региони на Кина имаат тенденција да бидат поразвиени, додека регионите во заднината се помалку развиени. Како што расте економското значење на Кина, така се зголемува и вниманието на структурата и здравјето на економијата[77][78]. Најголеми трговски партнери на Кина се САД, ЕУ, Јапонија, Хонгконг, Јужна Кореја, Индија, Тајван, Австралија, Виетнам, Малезија и Бразил[79]. Со 778 милиони работници, кинеската работна сила е најголема во светот заклучно со 2020 година. Таа е рангирана на 31-то место според индексот „Едноставно деловно работење“ [80] и на 28-то на Глобалниот извештај за конкурентност[81]. Кина се наоѓа на 14-тото место на Глобалниот индекс на иновации и е единствената економија со среден приход[82]. До крајот на јули 2020 година, кинеските корисници на 5G веќе надминале 88 милиони, што претставува над 80% од корисниците ширум светот - далеку пред претходно предвидениот 70% удел за цела 2020 година. До крајот на 2020 година, бројот од 5G базни станици во Кина се очекувало да достигнат скоро еден милион, убедливо најголем број на глобално ниво[83]. До крајот на јуни 2020 година, бројот на машини за автоматско плаќање (банкомати) изнесувал 1.0521 милиони, најмногу на глобално ниво[84].

За да се избегнат долгорочните социоекономски трошоци[85] на загадувањето на животната средина во Кина[86][87], е предложено од Никола Стерн и Фергус Грин од Институтот за истражување на Грантам за климатски промени и животна средина, економијата на Кина да се пренасочи кон понапредниот индустриски развој со ниски емисии на јаглерод диоксид и подобро распределување на националните ресурси за иновации и R&D за одржлив економски раст со цел да се намали влијанието на тешката индустрија во Кина. Ова е во согласност со целите за планирање на централната власт[88]. Кинескиот сон на генералниот секретар на Комунистичката партија е опишан како постигнување на „Втора стогодишнина“, имено материјалната цел Кина да стане „умерено просперитетно општество“ до 2021 година и целта за модернизација Кина да стане целосно развиена нација до 2049 година, на 100-та годишнина од основањето на Народната Република[89]. Интернационализацијата на кинеската економија продолжува да влијае на стандардизираната економска прогноза официјално лансирана во Кина со индексот на менаџери за набавки во 2005 година. Како што расте кинеската економија, така расте и кинескиот Ренминби, кој поминува низ процесот потребен за нејзина интернационализација[90]. Кина го иницирала основањето на Азиската банка за инвестиции во инфраструктурата во 2015 година и Фондот за патот на свилата во 2014 година, инвестициски фонд на кинеската влада за поттикнување на зголемени инвестиции и обезбедување финансиска поддршка во земјите долж еден појас[91]. Економскиот развој на Шенџен предизвика градот да се нарекува следната Силициумска Долина во светот[92][93][94][95].

Историја уреди

Од оснввањето во 1949 година до крајот на 1978 година, Народна Република Кина имала планска економија од советски тип. По смртта на Мао Це Тунг во 1976 година и крајот на Културната револуција, Денг Сјаопинг и новото кинеско раководство почнале со реформи за создавање пазарна економија со одредена улога на државата. Била напуштена колективизацијата во земјоделието, земјишните поседи биле приватизирани, а трговијата со странство станала главна ориентација на државата, заради што биле создадени „посебни економски зони“. Неефикасните државни претпријатија биле реструктуирани, а непрофитабилните веднаш биле затворени што довело до големи отпуштања на работници. За денешна Кина карактеристично е постоењето на економија заснована на приватна сопственост[96] и таа е еден од најдобрите примери на државен капитализам.[97][98] Државата и натаму ја има главната улога во стратешките стопански гранки како што се енергетиката и тешката индустрија, но бројот на приватни претпријатија се зголемува со огромна брзина, па во 2008 година биле регистрирани триесет милиони приватни претпријатија.[99][100]

 
Нанкиншки пат, една од главните трговски улици во Шангај

Од почетокот на економската либерализација во 1978 година, Кина има една од најбрзо растечките економии во светот.[101] Растот на нејзиното стопанство главно се заснова на инвестиции и извоз.[102] Според податоците на ММФ, просечниот годишен раст на БДП на Кина меѓу 2001 и 2010 година изнесувал 10,5%, додека меѓу 2007 и 2011 бил еднаков на вкупниот раст на сите земји членки на групата Г-7.[103] Високата продуктивност, ниските трошоци на работа и релативно добрата инфраструктура ѝ овозможиле да стане светски водач во прозводството. Меѓутоа, проблемот на кинеското стопанство е неефикасното користење на големи количини енергија, што придонело во 2010 година Кина да стане најголем потрошувач на енергенси на светот.[104] Во септември 2013 година, Кина станала најголем увозник на нафта на светот, додека за задоволување на повеќе од 70% од потребите за енергија и понатаму користи јаглен.[105][106] Во почетокот на второто десетлетие на 21 век, стапката на раст на кинеското стопанство почнала да се смалува, за што придонеле проблемите на домашниот пазар на кредити, смалената побарувачка од кинеска стока во светот и светската економска криза.[107]

Кинеската економија во светот уреди

Кина е членка на Светската трговска организација и земја со најголем обем на надворешна трговија, која во 2012 година изнесувала 3,87 билиони долари.[108] Кон крајот на 2010 година, Кина располагала со далеку најголеми девизни резерви на светот во вредност од 2,85 билиони долари, што претставувало зголемување од 18,7% во однос на претходната година.[109] Во текот на 2012 година, Кина привлекла најмногу директни странски инвестиции во износ од 253 милијарди долари,[110] додека истата година кинеските инвестиции во странство изнесувале 62,4 милијарди долари.[110] Се проценува дека во 2009 година Кина имала 1,6 билиони долари во вредносни хартии на американската влада,[111] и дека меѓу странските држави била најголем сопственик на јавниот долг на САД со 1,16 билиони долари обврзници на министерството за финансии на САД.[112] Заради потценетиот курс на својата валута Кина е изложена на критики на претставниците на водечките светски економии,[113][114] како и заради производство на големи количини фалсификувана стока.[115] Консултантската фирма Макинси проценила дека вкупните ненаплативи побарувања нараснале од 7,4 билиони долари во 2007, на 28,2 билиони долари во 2014 година, што претставува 228% од БДП на Кина.[116]

Регионални економии уреди

Кинескиот нееднаков сообраќаен систем - комбиниран со важни разлики во достапноста на природните и човечките ресурси и во индустриската инфраструктура - произвела значителни варијации во регионалните економии на Кина.

Економскиот развој е генерално побрз во крајбрежните покраини отколку во внатрешноста и има големи диспаритети во приходот по глава на жител помеѓу регионите. Трите најбогати региони се делтата на реката Јангце во источна Кина; реката Перл Делта во Јужна Кина; и регионот Северна Кина.

Во Кина има 33 административни поделби. Подолу се прикажани највисоките административни поделби во Кина рангирани според БДП во 2017 година.

Топ 10 провинции во 2017[117]
PPP: abbreviation of purchasing power parity;
Nominal: CNY 6.7518 per U.S. dollar; PPP: CNY 3.5063 per Intl. dollar
(based on IMF WEO April 2018)[118]
провинција БДП (во милиони) БДП по глава на жител Средна година
население
(*1000)
Место CN¥ Номинално
(US$) 		PPP
(меѓународен доларintl$.) 		реално
growth
(%) 		Share
(%) 		Место CN¥ номинално
(US$) 		PPP
(intl$.) 		Share
(%)
Кина 82,712.20 12,250.39 23,589.60 6.9 100 59,660 8,836 17,015 100 1,386,395
Гуангдунг 1 8,987.92 1,331.19 2,563.36 7.5 10.87 8 81,089 12,010 23,127 136 109,240
Гиансу 2 8,590.09 1,272.27 2,449.90 7.2 10.39 4 107,189 17,176 32,570 180 79,875
Шандунг 3 7,267.82 1,076.43 2,072.79 7.4 8.79 9 72,851 10,790 20,777 122 99,470
Џеганг 4 5,176.83 766.73 1,476.44 7.8 6.26 5 92,057 13,634 26,255 154 55,645
Хенан 5 4,498.82 666.31 1,283.07 7.8 5.44 19 47,129 6,980 13,441 79 95,062
Сичуан 6 3,698.02 547.71 1,054.68 8.1 4.47 22 44,651 6,613 12,735 75 82,330
Хубеј 7 3,652.30 540.94 1,041.64 7.8 4.42 11 61,971 9,179 17,674 104 58,685
Хебеј 8 3,596.40 532.66 1,025.70 6.7 4.35 18 47,985 7,107 13,685 80 74,475
Хунан 9 3,459.06 512.32 986.53 8.0 4.18 16 50,563 7,489 14,421 85 68,025
Фуџан 10 3,229.83 478.37 921.15 8.1 3.90 6 82,976 12,289 23,665 139 38,565

Наводи уреди

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 „World Economic Outlook Database, October 2020“. IMF.org. International Monetary Fund. 17 October 2020.
  2. ↑ „Global Economic Prospects, June 2020“. openknowledge.worldbank.org. World Bank. стр. 74. Посетено на 19 June 2020.
  3. ↑ „World Economic Outlook Update, October 2020“. imf.org. International Monetary Fund. Посетено на 19 October 2020.
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 Грешка во наводот: Погрешна ознака <ref>; нема зададено текст за наводите по име CIAWFCH.
  5. ↑ „Poverty headcount ratio at national poverty lines (% of population) - China“. data.worldbank.org. World Bank. Посетено на 1 April 2020.
  6. ↑ „Poverty headcount ratio at $5.50 a day (2011 PPP) (% of population)“. data.worldbank.org. World Bank. Архивирано од изворникот 4 September 2019. Посетено на 21 March 2020.
  7. ↑ „China Economic Update, December 2019 : Cyclical Risks and Structural Imperatives“ (PDF). openknowledge.worldbank.org. World Bank. Посетено на 3 January 2020.
  8. ↑ „Labor force, total – China“. data.worldbank.org. World Bank & ILO. Архивирано од изворникот 11 November 2019. Посетено на 22 September 2020.
  9. ↑ „Employment to population ratio, 15+, total (%) (national estimate) - China“. data.worldbank.org. World Bank & ILO. Посетено на 22 September 2020.
  10. ↑ „Labor Force by Services“. data.worldbank.org. Посетено на 27 January 2019. Labor Force by Industry and agriculture
  11. ↑ „Unemployment, youth total (% of total labor force ages 15-24) (modeled ILO estimate) - China“. data.worldbank.org. World Bank. Посетено на 26 December 2019.
  12. ↑ „Ease of Doing Business in China 2020“ (PDF). doingbusiness.org. Архивирано (PDF) од изворникот 22 September 2018. Посетено на 23 January 2017.
  13. ↑ 13,0 13,1 National Data – Indicator – Foreign Trade and Economic Cooperation. stats.gov.cn. 1 May 2019. Архивирано од изворникот 1 February 2016. Посетено на 10 September 2019.; also see Statistical Communiqué of the People's Republic of China on the 2018 National Economic and Social Development. stats.gov.cn. 28 February 2019. Архивирано од изворникот 25 September 2019. Посетено на 10 September 2019.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 „China – WTO Statistics Database“. World Trade Organization. Архивирано од изворникот 1 September 2017. Посетено на 1 March 2017.
  15. ↑ „Sovereigns rating list“. Standard & Poor's. 26 January 2017. Архивирано од изворникот 26 September 2017. Посетено на 26 September 2017. On Jan. 26, 2017, S&P Global Ratings affirmed the 'AA-' long-term and 'A-1+' short-term sovereign credit ratings on China. The outlook on the long-term rating remains negative
  16. ↑ „Moody's downgrades China's rating to A1 from Aa3 and changes outlook to stable from negative“. moodys.com. 24 May 2017. Архивирано од изворникот 24 May 2017. Посетено на 23 September 2017.
  17. ↑ „Fitch – Complete Sovereign Rating History“. fitchratings.com. Архивирано од изворникот 6 August 2017. Посетено на 25 February 2013.
  18. ↑ „Scope affirms China's credit rating at A+ and revises the Outlook to Negative“. Scope Ratings. 28 February 2020. Посетено на 28 February 2020.
  19. ↑ „Money and Banking Statistics“. Посетено на 2019-07-28.
  20. ↑ „Official reserve assets“. pbc.gov.cn. Посетено на 2019-11-09.
  21. ↑ Tjan, Sie Tek (October 8, 2017). „China Focus: Socialism with Chinese Characteristics: 10 Ideas to share with the world“. www.xinhuanet.com. Посетено на October 19, 2020.
  22. ↑ AskProfWolff: "Socialism With Chinese Characteristics". Democracy At Work. https://www.youtube.com/watch?v=_nY3VSmA-l8. 
  23. ↑ „Is China Still Socialist?“. Invent The Future.
  24. ↑ „Highlights of proposals for China's 13th Five-Year Plan“. China Daily.
  25. ↑ Tjan, Sie Tek (May 21, 2020). „How reform has made China's state-owned enterprises stronger“. www.weforum.org. Посетено на October 19, 2020.
  26. ↑ Tjan, Sie Tek (October 17, 2020). „China State Firms' Assets grow even as the Government presses for lighter debt“. www.caixinglobal.com. Посетено на October 19, 2020.
  27. ↑ Tjan, Sie tek (August 18, 2020). „The Biggest but not the Strongest: China's place in the Fortune Global 500“. www.csis.org. Посетено на October 19, 2020.
  28. ↑ Tjan, Sie Tek (November 30, 2016). „Foreign investment's role in Chinese Economy“. www.wsj.com. Посетено на October 19, 2020.
  29. ↑ Tjan, Sie Tek (September 25, 2020). „SAFE releases China's net International Invetsment Position (NIIP) as of the end of June 2020“. www.safe.gov.cn. Посетено на October 19, 2020.
  30. ↑ „The Changing of the Guard: China's New Leadership“. INSEAD Knowledge. Архивирано од изворникот 12 May 2013. Посетено на 15 June 2013.
  31. ↑ „The Global Financial Centres Index 28“ (PDF). Long Finance. September 2020. Посетено на 26 September 2020.
  32. ↑ „Top 10 Largest Stock Exchanges in the World By Market Capitalization“. ValueWalk (англиски). 19 February 2019. Посетено на 28 November 2019.
  33. ↑ „Monthly Reports – World Federation of Exchanges“. WFE. Архивирано од изворникот 12 September 2019. Посетено на 6 September 2019.
  34. ↑ Tjan, Sie Tek (October 13, 2020). „China's stock market tops $10 trillion“. Bloomberg. Посетено на October 22, 2020.
  35. ↑ Tjan, Sie Tek (July 7, 2020). „Overseas investor snap up Chinese stocks so fast, they are hitting foreign ownership caps such as home appliance maker Midea“. Th South China Morning Post. Посетено на October 22, 2020.
  36. ↑ Tjan, Sie Tek (September 3, 2020). „China moves to ease Access to $15.4 Trillion Bond Market“. Caixin Global. Посетено на October 20, 2020.
  37. ↑ Tjan, Sie Tek (October 19, 2020). „China greenlights Shenzhen to issue Offshore Local Government Bonds“. Посетено на October 20, 2020.
  38. ↑ Tjan, Sie Tek (December 24, 2020). „China surpasses the US in Wealth of Top 10%“. The US News & World Report. Посетено на October 20, 2020.
  39. ↑ „IMF report for China“. International Monetary Fund. October 2018.
  40. ↑ „How is China shaping the global economic order?“. CSIS China Power. Архивирано од изворникот 20 September 2016. Посетено на 26 August 2016.
  41. ↑ „GDP ranking“. World Bank. Архивирано од изворникот 14 January 2015. Посетено на 25 January 2015.
  42. ↑ „Report for Selected Country Groups and Subjects (PPP valuation of country GDP)“. IMF. Архивирано од изворникот 31 January 2018. Посетено на 24 October 2017.
  43. ↑ Nelson D. Schwartz; Rachel Abrams (24 August 2015). „Advisers Work to Calm Fearful Investors“. The New York Times. Архивирано од изворникот 26 August 2015. Посетено на 25 August 2015. Even the most pessimistic observers think China will still grow by 4 or 5 percent
  44. ↑ „Report for Selected Countries and Subjects“. International Monetary Fund. 16 April 2013. Архивирано од изворникот 2 November 2013. Посетено на 16 April 2013.
  45. ↑ „国家统计局局长就2019年全年国民经济运行情况答记者问“. stats.gov.cn. Посетено на 2020-09-07.
  46. ↑ „Report for Selected Countries and Subjects“. imf.org. Посетено на 21 September 2019.
  47. ↑ „Commentary: A milestone for China and world economy - Xinhua | English.news.cn“. xinhuanet.com. Посетено на 2020-01-21.
  48. ↑ Anthony, Craig (12 September 2016). „10 Countries with the Most Natural Resources“. Investopedia. Архивирано од изворникот 16 September 2017. Посетено на 15 September 2017.
  49. ↑ Tjan, Sie Tek (September 15, 2020). „Assets and Liabilities Statistics of Financial Institutions as of 2nd quarter 2020“. pbc.gov.cn. Архивирано од изворникот на 2020-10-18. Посетено на October 16, 2020.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)
  50. ↑ „China Total Deposits [1997–2019] [Data & Charts]“. ceicdata.com. Архивирано од изворникот 8 April 2018. Посетено на 7 April 2018.
  51. ↑ Tjan, Sie Tek (January 21, 2020). „China says its foreign direct investment increased 5.8% in 2019“. CNBC. Посетено на October 16, 2020.
  52. ↑ Tjan, Sie Tek (September 18, 2020). „China's outbound foreign investment posts modest Decline since Start of 2020“. China Banking News. Посетено на October 16, 2020.
  53. ↑ Kurtenbach, Elaine (27 February 2019). „Billionaire list shows $1T hit from '18 market meltdown“. AP News. Посетено на 17 February 2020.
  54. ↑ „China Is Set to Keep Minting New Millionaires Faster Than U.S.“. www.bloomberg.com. Посетено на 19 February 2019.
  55. ↑ Murray, Alan (August 10, 2020). „The Fortune Global 500 is now more Chinese than American“. Fortune.
  56. ↑ „Global 500 (updated)“. Fortune. Архивирано од изворникот 7 August 2019. Посетено на 10 September 2019.
  57. ↑ „官方储备资产 (Official reserve assets)“. Посетено на 29 October 2020.
  58. ↑ „If China's economy is so strong, why isn't its currency stronger?“. Посетено на 29 October 2020.
  59. ↑ Maddison, Angus (2008). Chinese Economic Performance in the Long Run: 960-2030 AD. Organization for Economic Cooperation and Development. стр. 43. ISBN 978-9264037625.
  60. ↑ Dahlman, Carl J.; Aubert, Jean-Eric (2001). China and the Knowledge Economy: Seizing the 21st Century. World Bank Publications. стр. 170. ISBN 978-0-8213-5005-8.
  61. ↑ Maddison, Angus (2007). Contours of the World Economy 1-2030 AD: Essays in Macro-Economic History. Oxford University Press. стр. 379. ISBN 978-0-191-64758-1.
  62. ↑ Bairoch, Paul (1995). Economics and World History: Myths and Paradoxes. University of Chicago Press. стр. 95. ISBN 978-0-226-03463-8.
  63. ↑ Angus Maddison. Chinese Economic Performance in the Long Run Архивирано на 15 октомври 2014 г.. Development Centre Studies. Accessed 2007. p.29 See the "Table 1.3. Levels of Chinese and European GDP Per Capita, 1–1700 AD" in page 29, Chinese GDP Per Capita was 450 and European GDP Per Capital was 422 in 960AD. Chinese GDP Per Capita was 600 while European was 576. During this time, Chinese per capita income rose by about a third.
  64. ↑ Thompson, Derek (June 19, 2012). „The Economic History of the Last 2,000 Years in 1 Little Graph“. The Atlantic. Архивирано од изворникот September 24, 2020. Посетено на December 9, 2017.
  65. ↑ Holcombe, Charles (2010). A History of East Asia: From the Origins of Civilization to the Twenty-First Century. Cambridge University Press. стр. 1. ISBN 978-0521731645.
  66. ↑ Hu, Angang (2006). Economic and Social Transformation in China: Challenges and Opportunities. Routledge. стр. 12–13. ISBN 978-0415380676.
  67. ↑ Arnander, Christopher; Wood, Frances (2016). Betrayed Ally: China in the Great War. Pen and Sword (објав. September 28, 2016). стр. 20. ISBN 978-1473875012.
  68. ↑ „12 Facts on China's Economic History“. The Globalist. November 10, 2014. Архивирано од изворникот September 24, 2020. Посетено на February 26, 2018.
  69. ↑ „China Widens Lead as World's Largest Manufacturer“. thomasnet.com. Архивирано од изворникот 27 July 2013. Посетено на 25 August 2013.
  70. ↑ Dominik, Boddin (2016). The Role of Newly Industrialized Economies in Global Value Chains. International Monetary Fund.
  71. ↑ „China: Fastest Growing Consumer Market in the World“. IMF direct – The IMF Blog. Архивирано од изворникот 2 December 2013. Посетено на 8 December 2013.
  72. ↑ intracen.org Архивирано на 30 октомври 2014 г..
  73. ↑ „China's Economy Is Catching Up to the U.S.“. Архивирано од изворникот 17 March 2018. Посетено на 8 March 2018.
  74. ↑ „Trade recovery expected in 2017 and 2018, amid policy uncertainty“. Geneva, Switzerland: World Trade Organization. 12 April 2017. Архивирано од изворникот 3 July 2017. Посетено на 22 June 2017.
  75. ↑ „China – Member information“. WTO. Архивирано од изворникот 1 September 2014. Посетено на 28 August 2014.
  76. ↑ „China, Switzerland sign free trade agreement“. eubusiness.com. Архивирано од изворникот 24 October 2013. Посетено на 14 November 2013.
  77. ↑ Предлошка:Cite AV Media
  78. ↑ „2011 USC US-China Institute conference on the State of the Chinese Economy, complete schedule and presentations“. USC US-China Institute. Архивирано од изворникот 21 October 2013. Посетено на 28 February 2012.
  79. ↑ „11–6 Value of Imports and Exports by Country (Region) of Origin/Destination, China Statistical Yearbook 2018“. National Bureau of Statistics of China. Архивирано од изворникот 27 August 2019. Посетено на 4 September 2019. Table Архивирано на 3 мај 2018 г.
  80. ↑ „Doing Business 2020: China's Strong Reform Agenda Places it in the Top 10 Improver List for the Second Consecutive Year“. World Bank (англиски). Посетено на 2020-09-17.
  81. ↑ „The Global Competitiveness Report 2018“. Архивирано од изворникот 17 October 2018. Посетено на 17 October 2018.
  82. ↑ „World Intellectual Property Organization Releases Global Innovation Index 2020 Ranking China 14“. The National Law Review (англиски). Посетено на 2020-09-17.
  83. ↑ Tjan, Sie Tek (September 8, 2020). „How China winning the race to install 5G will be good for the world“. www.asia.nikkei.com. Посетено на October 16, 2020.
  84. ↑ Tjan, Sie Tek (October 15, 2020). „ATM Numbers Plunge by 40,000 in China as COVID-19 Spurs Digital Payments and Online Banking Adoption“. www.chinabankingnews.com. Посетено на October 16, 2020.
  85. ↑ site resources.world bank.org Архивирано на 21 јули 2015 г..
  86. ↑ cfr.org Архивирано на 20 август 2015 г..
  87. ↑ „Worst air pollution in China and the U.S.“. Архивирано од изворникот 17 November 2015. Посетено на 16 August 2015 – преку www.washingtonpost.com.
  88. ↑ http://www.lse.ac.uk/GranthamInstitute/wp-content/uploads/2014/05/Green-and-Stern-policy-paper-May-20141.pdf Архивирано на 17 ноември 2015 г. '... China is ... planning to grow its high technology and high value-added industries. It is championing seven "strategic emerging industries": energy efficient and environmental technologies; new energy; new-energy vehicles; next generation information technology; biotechnology; advanced equipment manufacture; and new materials.'
  89. ↑ „Xi Jinping's Chinese Dream“. The New York Times. 4 June 2013. Архивирано од изворникот 4 November 2016. Посетено на 18 February 2017.
  90. ↑ „Currency Reform“ (PDF). brookings.edu. Архивирано (PDF) од изворникот 2 April 2015. Посетено на 28 March 2015.
  91. ↑ „Silk Road Fund“. www.silkroadfund.com.cn. Архивирано од изворникот на 2020-10-30. Посетено на 2020-10-26.
  92. ↑ „Shenzhen is a hothouse of innovation“. The Economist. Архивирано од изворникот 14 January 2018. Посетено на 13 January 2018.
  93. ↑ Chen, Xiangming; Ogan, Taylor (22 December 2016). „China's Emerging Silicon Valley: How and Why Has Shenzhen Become a Global Innovation Centre“. The European Financial Review – преку ResearchGate.
  94. ↑ Murphy, Flynn (17 May 2017). „China's Silicon Valley“. Nature. 545 (7654): S29–S31. Bibcode:2017Natur.545S..29M. doi:10.1038/545S29a. PMID 28514437.
  95. ↑ „The next Silicon Valley? It could be here“. 11 July 2017. Архивирано од изворникот 14 June 2018. Посетено на 13 January 2018.
  96. ↑ „China is already a market economy—Long Yongtu, Secretary General of Boao Forum for Asia“. EastDay.com. 2008. Архивирано од изворникот на 9 септември 2009.
  97. ↑ „Communism Is Dead, But State Capitalism Thrives“. Vahan Janjigian. Forbes. 22 март 2010.
  98. ↑ „The Winners And Losers In Chinese Capitalism“. Gady Epstein. Forbes. 31 август 2010.
  99. ↑ John Lee. "Putting Democracy in China on Hold". The Center for Independent Studies. 26 July 2008. Посетено на 16 July 2013.
  100. ↑ English@peopledaily.com.cn (13 јули 2005). „People.com“. People.
  101. ↑ „China's Economic Rise: History, Trends, Challenges, and Implications for the United States“ (PDF). Congressional Research Service. 5 септември 2013.
  102. ↑ „China must be cautious in raising consumption“. China Daily.
  103. ↑ Walker, Andrew (16 јуни 2011). „Will China's Economy Stumble?“. BBC.
  104. ↑ Swartz, Spencer; Oster, Shai (19 јули 2010.). „China Becomes World's Biggest Energy Consumer“. Wall Street Journal. Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)
  105. ↑ „The Ultimate Guide To China's Voracious Energy Use“. Business Insider. 17 август 2012.
  106. ↑ „China overtakes US as the biggest importer of oil“. BBC. 10 октомври 2013.
  107. ↑ „China's economy slows but data hints at rebound“. BBC. 18 октомври 2012.
  108. ↑ „China trade now bigger than US“. Garry White. Daily Telegraph. 10 февруари 2013.
  109. ↑ „China's forex reserves reach USD 2.85 trillion“. Smetimes.tradeindia.com.
  110. ↑ 110,0 110,1 „FDI in Figures“ (PDF). OECD.
  111. ↑ „China must keep buying US Treasuries for now-paper“. Reuters. 20 август 2009.
  112. ↑ Hornby, Lucy (23 септември 2009). „Factbox: US-China Interdependence Outweighs Trade Spat“. Reuters.
  113. ↑ „2007 trade surplus hits new record – $262.2B“. China Daily. 11 јануари 2008.
  114. ↑ „China widens yuan, non-dollar trading range to 3 %“. 23 септември 2005.
  115. ↑ „Intellectual Property Rights“ (PDF). Asia Business Council.
  116. ↑ Scutt, David (16 април 2015). „Germany's finance minister is worried about China's debt and shadow banking“. Business Insider.
  117. ↑ GDP 2017 is quarterly data (see China National Data), the official webnet: National Data Архивирано на 7 февруари 2015 г. – China NBS Data – Regional – quarterly by provinces – National Accounts)
  118. ↑ Exchange rate in 2017 (nominal): the annual average exchange rate (nominal) is CNY 6.7518 per US dollar in 2017, published on "Statistical Communiqué of the People's Republic of China on the 2017 National Economic and Social Development" Архивирано на 5 март 2018 г.; PPP: the purchasing power parity is CNY 3.5063 per Intl. dollar, according to IMF-WEO (April 2018) Архивирано на 14 февруари 2006 г..

Надворешни врски уреди

Повеќе за Economy of China на збратимените проекти на Википедија
  Дефиниции и преводи на Викиречник ?
  Податотеки на Ризницата ?
  Образовни ресурси на Викиуниверзитет ?
  Новинарски известувања на Викивести ?
  Мисли на Викицитат ?
  Изворни текстови на Викиизвор ?
  Прирачници на Викикниги ?
  ? Информации за патување во Википатување ? ?

Предлошка:Z148


Грешка во наводот: Има ознаки <ref> за група именувана како „note“, но нема соодветна ознака <references group="note"/>.

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Економија_на_Кина&oldid=5120405“