Глицин

Глицинот (со ознаки Gly или G) е алфа аминокиселина со хемиска формула NH₂CH₂COOH. Тоа е најмалата од 20 аминокиселини најдени како составни делови на белковините, кодирана со кодоните GGU, GGC, GGA и GGG. Глицинот е единствен меѓу белковинообразувачките аминокиселини по тоа што не е хирален. Повеќето белковини содржат само мали количини на глицин. Забележлив исклучок е колагенот, кој содржи околу 35% глицин. Во својата цврста, т.е. кристализиран облик, глицинот е супстанца со сладок вкус.

Глицин

Назив според МСЧПХ Glycine 2-Aminoacetic acid
Назнаки
CAS-бр.	56-40-6 Н
Кратенки	Gly, G
ChemSpider	730
3Д-модел (Jmol)	Слика
PubChem	750
SMILES NCC(O)=O
Својства
Хемиска формула
Моларна маса	0 g mol−1
Густина	1,1607 g/cm3
Точка на топење
Растворливост во вода	25 g/100 mL
Дополнителни податоци
Освен ако не е поинаку укажано, податоците се однесуваат на материјалите во нивната стандардна состојба (25 °C, 100 kPa)
Наводи

Добивање

Глицинот се добива по индустриски пат на два начина. Првиот е со реакција меѓу хлороводородна киселина и амонијак:

ClCH₂COOH + 2 NH₃ → H₂NCH₂COOH + NH₄Cl

Вториот начин е со Штрекеровата синтеза на аминокиселини.

Биосинтеза

Глицинот не е есенцијална аминокиселина. Кај животните, тој се синтетизира од аминокиселината серин, која пак се добива од 3-фосфоглицератот. Кај повеќето организми, ензимот серин хидроксиметилтрансфераза ја катализира оваа претворба со отстранување на еден јаглероден атом; за ова е потребен и пиридоксал фосфат:

Серин + тетрахидрофолат → Глицин + N⁵,N¹⁰-Метилен тетрахидрофолат + H₂O

Во црниот дроб на ‘рбетниците, синтезата на глицинот е катализирана со глицин синтаза (ензим кој уште се нарекува и раскинувач на глицин). Оваа претворба е повратна:

CO₂ + NH₄⁺ + N⁵,N¹⁰-Метилен тетрахидрофолат + NADH + H⁺ → Глицин + тетрахидрофолат + NAD⁺

Физиолошки улоги

• Глицинот е градбен блок на многу природни супстанци. Кај вишите еукариоти, D-Аминолевулинска киселина, клучниот претходник во синтезата на порфирините, се биосинтетизира од глицинот и сукцинил-КоА.
• Глицинот е инхибиторен невротрансмитер во централниот нервен систем, особено во ‘рбетниот мозок, мозочното стебло и мрежницата. Кога се активираат глицинските рецептори, хлоридот влегува во невроните преку јонотропните рецептори, предизвикувајќи инхибиторен постсинаптички потенцијал (ИПСП).