Владимир Назор
Владимир Назор (Постире, 30 мај 1876 - Загреб, 19 јуни 1949), хрватски писател. Пишувал епски песни, раскази, романи, есеи, критики и мемоари. Негови познати дела се „Словенски легенди“, „Вели Јоже“ и „Дневникот со партизаните“[1].
Животен пат уреди
Основно училиште завршилчл на осдтровот Брач a гимназија во Сплит. Студирал на природни науки, математички и физичкиu во Гразво Загреб. Дипломирал во 1902. Предавал во хрватска гимназија во Задар, a од 1903. до 1918. година во Истра Каде го поминал поголем дел од својот живот.Тој се повлекол во 1933. година во Загреб како менаџер на дом за деца. PПрво дело му беше Славенски легенди (1900.)
Година 1904. во Задар го објавил неговото дело Книга за хрватските кралеви, а во тоа време почнал да пишува i Истарски приказни. Неколку години подоцна Вели Јоже (1908.) – дело по кое ќе се препознава Назорова проза, а која тој самиот ја сметаше за неуспешна. Година 1916. објавил неколку книги Утва златокрила, Мечката Брундо, Стоимена.
На изборите во 1934. Назор после тоа го објавува Списокот на Јевтиќ,поради што некое време му се затворени сите весници и врата на сите издавачи. Набргу попосле тоа во, 1939., објавил Овчар Лода i Дедото Кајбумшчак[2].
Наводи уреди
 | Оваа биографска статија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |