Википедија

Арон Рамзи

Арон Џејмс Рамзи (роден на 26 декември 1990 во Карфили) — велшки фудбалер, играч од средниот ред на Ренџерс на заем од Јувентус и на велшката репрезентација.

Арон Рамзи
Лични податоци
Полно име Арон Џејмс Рамзи[1]
Роден на 26 декември 1990(1990-12-26) (33 г.)[2]
Роден во Карфили, Велс
Држава Велс Велс
Висина &100000000000001780000001,78 м[3]
Позиција среден ред
Клупски податоци
Сегашен клуб Ренџерс Ренџерс
Број 16
Младинска кариера
Кардиф Сити Кардиф Сити
Кариера*
Години Клуб Наст. (Гол.)
2006–2008 Кардиф Сити Кардиф Сити 16 (1)
2008–2019 Арсенал Арсенал 262 (40)
2010–2011 →Нотингем Форест Нотингем Форест 5 (0)
2011 →Кардиф Сити Кардиф Сити 6 (1)
2019- Јувентус Јувентус 49 (5)
2022- →Ренџерс Ренџерс 0 (0)
Репрезентација ‡
2005-2008 Велс Велс 17 15 (2)
2007-2009 Велс Велс 21 12 (2)
2008- Велс Велс 71 (20)
2012 Велика Британија Велика Британија 6 (1)
*Настапи и голови само на првенствени натпревари, според податок од 21 септември 2011
‡ Настапи и голови за репрезентација, според податок од 6 септември 2011

Животопис уреди

Како дете, Рамзи посетувал настава во училиштето Ysgol Gyfun Cwm Rhymni во неговиот роден град Карфили. Првиот контакт со фудбалот го остварил кога имал девет години, додека ги посетувал тренинзите на организацијата на велшката младинска лига во Карфили. Пред фудбалот, Рамзи се занимавал со рагби, играјќи на позицијата крило за младиот тим на Карфили.[4] Тој живеел со неговите родители, Марлен и Кевин, и неговиот брат, Џош, сè додека не се преселил во Лондон, каде што му бил цимер на поранешниот соиграч од Кардиф Сити, Крис Гантер,[5] кој тогаш играл за Тотенхем Хотспар. Рамзи е билингвист, зборува и велшки и англиски.[6][7]

Оженет е со својата симпатија од детството Колин Роуландс, од 8 јуни 2014,[8][9] со која го имаат синот, Сони, роден во 2015.[10]

Рамзи е спонзориран од страна на Адидас.[11][12][13]

Технички карактеристики уреди

 
Рамзи изведува слободен удар, против Олимпик Марсеј во Лигата на шампионите.

Рамзи е играч комбинација од одлична техника и трчање,[14] и е претежно познат по неговото движење без топка и неговите напаѓачки способности како играч од средниот ред, кој му овозможуваат често да навлегува во противничкиот шеснаесетник и да постигнува голови.[15][16][17] Покрај неговите технички квалитети и напаѓачката моќ, Рамзи често бил пофален од медиумите за неговата енергија, издржливост и тимска работа на теренот.[15][18] Исто така, тој е одличен додавач и разигрувач на топката, поседува добра визија, што му овозможува да се поврзе со другите играчи и да создава шанси за соиграчите по освојување на поседот, што е уште еден негов квалитет покрај оној тој самиот да постигнува голови.[19][20] Иако неговата омилена позиција е централно во средниот ред, како централен или офанзивен играч од средниот ред, тој е исто така способен да игра и надворешно, како крило на двете страни од теренот;[19] тој исто така некогаш играл и како дефанзивен играч од средниот ред,[19] или како таканаречен box-to-box играч.[21]

За време на сезоната сезоната 2013-2014, Рамзи израснал во еден од највлијателните фудбалери на Арсенал.[22] Менаџерот на клубот Арсен Венгер го опишал Рамзи како „комплетен играч од средината на теренот“, и уште изјавил: „Ја бев играч од средината на теренот, и сакам да ги поседував квалитетите кои тој ги поседува. Може да напаѓа, да се брани, да дава голови. Што сакате повеќе од тоа?“[23] Во текот на оваа сезона тој се развил во играч кој е „силен на топка“.[24] Поранешниот играч од средниот ред на Арсенал Реј Парлур изјавил дека Рамзи може да стане важен играч за Арсенал еднакво како што бил Стивен Џерард за Ливерпул.[25]

Во ноември 2013 година, Рамзи бил избран за втор најдобар играч од средниот ред за сезоната 2013-2014, веднаш зад Јаја Туре од Манчестер Сити. Тој имал повеќе контакти со топката од било кој друг играч (1,115), и имал најмногу успешни стартови (57).[26] На 24 декември 2013 година, било објавено дека Рамзи и Туре се единствените двајца играчи во Премиер лигата кои комплетирале повеќе од 1.000 додавања.[27]

Во декември 2015, поранешната ѕвезда на Ливерпул Стивен Џерард го пофалил Рамзи велејќи дека тој е "најдобриот офанзивен играч од средниот ред во Премиер лигата".[28]

Клупска кариера уреди

Кардиф Сити уреди

 
Рамзи со Кардиф Сити во 2008 година

Откако импресионирал на турнирот за млади играчи во Карфили, Рамзи потпишал за Кардиф Сити, откако велшкиот клуб ја победил конкуренцијата од Њукасл Јунајтед, за здобивање на правата врз осумгодишниот ученик кој така се приклучил на младинскиот систем на клубот. После неколку години во кој тој ги минал сите младински категории во академијата на клубот, тој конечно го направил своето деби за првиот тим на Кардиф Сити во последниот натпревар на домашен терен од Чемпионшип лигата за сезоната 2006-2007, заменувајќи го Пол Пари во последната минута од поразот со 1-0 од Хал Сити на 28 април 2007 година. Со тоа, Рамзи станал најмладиот играч што некогаш играл за Кардиф Сити, на возраст од само 16 години и 124 дена,[29] победувајќи го претходниот рекорд кој бил во сопственост на Џон Тошак. Во јуни 2007 година, Кардиф Сити ја одбиле првата понуда за Рамзи која изнесувала повеќе од 1 милиони фунти од неименуван клуб лондонски клуб од Премиер лигата.[30] Меѓутоа, лондонскиот клуб продолжил да го следи Рамзи и во текот на сезоната 2007-2008. Во меѓувреме, од Кардиф исто така ја одбиле и понудата од Евертон, која изнесувала иста сума.

Својот прв лигашки настап за сезоната 2007-2008, Рамзи го имал на 6 октомври влегувајќи од клупата за резерви на местото на Џими Флојд Хаселбајнк во победата со 2-1 на домашен терен над Барнли. Во декември 2007, Разми го потпишал својот прв професионален договор со клубот.[31] За првпат излегол на терен како член на почетната постава на Кардиф Сити на 5 јануари 2008 во натпреварот од ФА Купот против Чејстаун, заменувајќи го суспендираниот Стивен МекФеил. Во неговиот импресивен настап можел да се види неговиот прв погодок во професионалната кариера, вториот на Кардиф во натпреварот завршен со убедлива победа со 3-1.[32] Неговиот настап против Чејстаун, дури му донел номинација за наградата играч на рундата, но сепак таа на крајот му припаднала на Мајкл Мифсуд од Ковентри Сити.[33] На 26 април, тој го постигнал својот прв гол во лигата во ремито 3-3 против Барнли.[34] Три недели подоцна тој го имал својот прв старт во почетната постава на Кардиф Сити во лигашки натпревар, во победата со 3-1 над Квинс Парк Ренџерс и така започнал да се етаблира во првиот тим, започнувајќи како стартер уште во неколку натпревари до крајот на сезоната. Тој остварил вкупно 22 настапи во текот на сезоната, неговата прва целосна сезона во професионалниот фудбал, и играше во пет од шестте натпревари во ФА Купот, вклучително и финалето, станувајќи вториот најмлад играч што играл во финале на ФА Купот по Картис Вестон, кој играл во Финалето на ФА Купот 2004 година за Милвол.[35]

Следејќи го одличниот настап на Рамзи во четвртфиналето на ФА купот против Мидлсбро, откриено е дека тогашниот менаџер на Манчестер Јунајтед Алекс Фергусон разгиварал со менаџерот на Кардиф Дејв Џонс и се распрашувал за Рамзи, а подоцна им се приклучил на Арсенал и Евертон во следењето на напредокот на Рамзи.[36] Рамзи израснал како навивач на Манчестер Јунајтед, но на крајот сепак одлучил да не и се приклучи на оваа екипа. Претседателот на Кардиф Питер Ридсдејл рекол за Би-Би-Си дека понуда од 5 милиони фунти испратена од страна на Арсенал е прифатена и во неа не постои опција Рамзи да остане уште една сезона во Кардиф како позајмен играч.[37] Ремзи бил препорачан на менаџерот на Арсенал Арсен Венгер од страна на помошниот тренер на Кардиф Тери Бартон, кој воедно бил и поранешен играч на Арсенал.[38] За време на преговорите за трансфер, Бартон исто така го советувал Ремзи да му се приклучи на Арсенал, наведувајќи ја сличноста помеѓу него и стилот на игра на клубот од Лондон.[38]

Арсенал уреди

Првите сезони во клубот уреди

На 10 јуни 2008 било потврдено дека откако се сретнал со претставници на Арсенал, Евертон и Манчестер Јунајтед, Рамзи одлучил да потпише за Арсенал, кој му платил на Кардиф Сити за играчот 4.8 милиони фунти.[39] Трансферот бил потполно завршен на 13 јуни 2008 година, како што се вели во соопштението потпишан е долгорочен договор. Главната причина поради која Рамзи потпишал за Арсенал, а не за Евертон или Манчестер Јунајтед бил прстапот на менаџерот на Арсенал Арсена Венгера, кој заедно со Рамзи и неговото семејство одлетал за Швајцарија со цел да разговараат за иднината на Рамзи во Арсенал.[40] Венгер го опишал Рамзи како „играч со фантастична моторика, добар во конструкцијата на играта, со добра техника и добра визија“. Во едно интервју многу години подоцна по доаѓањето во Арсенал Рамзи вели:

„Почувствував дека во Арсенал многу сакаат да ме видат. Беа многу поактивни во преговорите, а тренерот ми претстави детален план на тренинзите во кампот. Венгер точно ми раскажа што ме чека и јас бев импресиониран.”

— Арон Рамзи[41]
 
Рамзи (со број 16) на крајот од сезоната 2008–2009.

Ремзи го направил своето официјално деби за Арсенал во третата квалификациска рунда за Лигата на шампионите против Твенте на 13 август 2008 година, а своето лигашко деби го имал еден месец подоцна против Блекбурн Роверс на 13 септември 2008 година, обележувајќи го со асистенција за Емануел Адебајор, при четвртиот гол на Арсенал во натпреварот. На 23 септември 2008 година, тој ги одиграл комплетните 90 минути во натпреварот од третото коло на Лига купот против Шефилд Јунајтед кој Арсенал го доби со 6-0, запишувајќи во својата статистичка графа за сезоната уште две асистенции за головите на Никлас Бентнер и Карлос Вела. Својот прв гол за "топџиите" го постигнал во победата со 5-2 над Фенербахче во Истанбул во групната фаза од Лигата на шампионите.[42] Голот го постигнал со шут од далечина, погодувајќи ја најпрво стативата пред топката да влезе во мрежата, станувајќи притоа петтиот најмлад стрелец во историјата на Лигата на шампионите, и само вториот играч роден во 90-тите години, кој постигнал гол во ова натпреварување. Тоа бил неговиот единствен гол во неговата прва сезона во Арсенал во која вкупно во сите натпреварувања забележал 22 настапи. Во 2009 година Рамзи бил именуван од страна на ФИФА како еден од младите фудбалери на кои би требало да се „обрне внимание“.[43] На 1 јули 2009, тој потпишал нов долгорочен договор со Арсенал.[44]

На 22 август 2009 година, Рамзи го постигнал својот прв гол во лигата за Арсенал излегувајќи еден на еден против голманот Дејвид Џејмс во победата над Портсмут со 4-1 на домашен терен.[45] Неколку дена подоцна тој му асистирал за гол на Андреј Аршавин во победата со 3-1 над Селтик во плејоф квалификациското коло од Лигата на шампионите.[46] Наградата за играч на натпреварот Рамзи за првпат ја добил во победата над Ливерпул со 2-1 во четвртото коло на Лига купот, презентирајќи импресивен настап во кој забележал и асистенција за голот на Никлас Бентнер.[47]

 
Рамзи играјќи против Стоук Сити во 2010

Својот прв старт во почетната постава во натпревар од Премиер лигата за сезоната го имал на 7 ноември 2009 година кога Арсенал го победил Вулверхемптон Вондерерс со 4-1 на Молинју; Рамзи ги одиграл сите 90 минути, за првпат во неговата кариера во натпревар од највисоката фудбалска лига на Англија. Четири дена по натпреварот, тој бил избран за добитник на наградата „Велшки млад фудбалер на годината“.[48] На 5 декември 2009 година, Рамзи го постигнал својот втор лигашки гол за сезоната во победата со 2-0 над Стоук Сити. На 30 декември, Рамзи го постигнал својот трет гол за сезоната, додавајќи уште една асистенција во победата со 4-1 над Портсмут. На 3 јануари 2010 година, Рамзи го постигнал изедначувачкиот гол за "топџиите" во 78-мата минута од натпреварот против Вест Хем Јунајтед на Аптон Парк од третото коло на ФА Купот. Арсенал победил со 2-1, откако Едуардо пет минути подоцна го постигнал победничкиот гол, а Рамзи бил избран за играч на натпреварот. Задоволен од неговиот настап, менаџерот на Арсенал, Арсен Венгер, го опишал Рамзи како „Рој Кин со напаѓачки одлики“ и како „играч кој ги поседува подеднакво сите квалитети, со одлична одлика да го покрива секој дел од теренот“.[49]

На 27 февруари 2010 година, кога Арсенал играл лигашки натпревар против Стоук Сити на Британија стадионот, дефанзивецот на домаќините Рајан Шоукрос трчајќи по една ничија топка направил остар старт кон Рамзи кој предизвикал последици во вид на двојна фрактура на десната нога на Рамзи.[50] Ремзи бил веднаш хоспитализиран, а подоцна било потврдено дека ги скршил големата и малата писка.[51] Првично не бил даден датум за враќање на теренот,[52][53] но на 20 март бил објавено дека тој започнал да шета без своите патерици. На 1 јуни 2010, Рамзи потпишал нов долгорочен договор со Арсенал.[54] Тој се вратил на тренинзите во октомври 2010 година.[55] На 23 ноември 2010 година, Рамзи се вратил на фудбалскиот терен по повеќемесечна пауза играјќи за резервниот тим на Арсенал против резервниот тим на Вулверхемптон Вондерерс.[56]

2010–2011: Заемот кај Нотингем Форест уреди

На 25 ноември 2010 година, Рамзи бил позајмен на Нотингем Форест до 3 јануари 2011 година. Целта на овој потег била да му се овозможи да се здобие со поголема кондиција играјќи натпревари.[57] Своето деби за Форест, Рамзи го имал на 29 ноември 2010 година, влегувајќи како замена во 61-вата минута против Лестер Сити.[58] Својот прв старт го имал во натпреварот против Дерби Каунти во Дербито на Источен Мидлендс каде играл 60 минути. Натпреварот завршил 5-2 за Нотингем Форест. Откако одиграл само пет натпревари за Форест, Рамзи се вратил во Арсенал во јануари 2011 година,[59][60] пред натпреварот во ФА Купот против Лидс Јунајтед на 5 јануари 2011,[61] во кој сепак останал неискористена замена.

2011: Заемот кај Кардиф Сити уреди

Разликата во неговата сила и неговата зрелост – на и надвор од теренот – беше неверојатна. Навистина беше случај кога некој ќе замине како момче а ќе се врати како маж ... Тој е толку силен ментално, што сигурно не може да го спречи ништо што се случило во минатото.

“
”
 – Менаџерот на Кардиф, Дејв Џонс, за враќањето на Рамзи во клубот[62]

На крајот на јануари 2011, Рамзи се вратил во Кардиф на едномесечна позајмица, од истата причина поради која претходно отишол на заем во Нотингем - да стекне поголема играчка кондиција.[63] Така тој му се придружил на младиот соиграч од Арсенал, Џеј Емануел Томас, кој исто така бил позајмен на Кардиф истиот месец.[64] Првиот настап за Кардиф по враќањето во клубот Рамзи го имал против Рединг.[65] Во вториот настап, дербито на Јужен Велс против Свонзи Сити, тој обезбедил асистенција за победничкиот гол постигнат од страна Крег Белами со кој Кардиф го добил натпреварот со 1-0.[66] Повредата на квадрицепсот го оневозможила Рамзи да го одигра натпреварот против Нотингем Форест. Сепак, тој набрзо се вратил на теренот во натпреварот против Лестер Сити, во кој постигнал гол при победата со 2-0.[67]

На 25 февруари, Кардиф побарал заемот на Рамзи да биде продолжен до крајот на сезоната, но таквата опција била одбиена од Арсенал.[68]

2011–2013; Враќање во Арсенал и развој уреди

Рамзи ја завршил сезоната со седум настапи за Арсенал во лигата. Своето враќање на теренот за Арсенал за првпат по повредата во натпреварот со Стоук, Рамзи го направил влегувајќи како замена во 72-рата минута од двобојот од ФА Купот против Манчестер Јунајтед во кој "топџиите" биле поразени со 2-0. Својот прв старт за Арсенал по повредата го имал на 19 март против Вест Бромвич Албион. На 1 мај, Рамзи го постигнал својот прв гол за сезоната во победата со 1-0 на домашен терен над Манчестер Јунајтед во Премиер лигата. Тој исто така бил избран за играч на натпреварот.

 
Рамзи на загревање пред натпреварот против Астон Вила на 24 март 2012

„Постигнувањето на голот беше посебен момент за мене. Беше вредно да се чека и многу луѓе ми помогнаа во тешките моменти кои ги имав така да се надам дека се задоволни колку и јас.”

— Рамзи за својот прв гол во сезоната 2010-2011.[69][70]

На почетокот на сезоната 2011-2012, Рамзи му асистирал на Тио Волкот за единствениот гол во натпреварот во кој Арсенал го победил на домашен терен италијанскиот Удинезе со 1-0, во првиот натпревар од плејоф рундата на квалификациите за Лигата на шампионите. Четири дена подоцна во двобојот со Ливерпул на домашен терен, Рамзи имал несреќа да постигне автогол во 78-мата минута од натпреварот така што неговиот соиграч Игнаси Микел сакајќи да ја исфрли топката од казнетиот простор на "топџиите" го погодил Рамзи и од него топката се одбила во мрежата на Арсенал. Натпреварот завршил 2-0 за Ливерпул.[71] На 17 септември 2011 година, Рамзи му асистирал на Микел Артета за вториот гол на Арсенал, во поразот со 4-3 на гостински терен кај Блекбурн Роверс во натпрвевар од Премиер лигата. После тој натпревар, Рамзи добил многу критики на сметка на неговиот настап со кој според мислењето на многумина го успорувал темпото на играта поради тоа што бил многу неодлучен во додавањата. Сепак, многу брзо тој го поправил впечатокот со солидната игра за време на убедливата победа од 3-0 над Болтон Вондерерс на 24 септември 2011 година. Тој обезбедил асистенција за капитенот на Арсенал Робин ван Перси на помалку од една минута до крајот на полувремето, а потоа направил уште едно важно додавање за Тио Волкот во 54-тата од кое произлегол црвен картон за Дејвид Витер, кој во обид да го стигне го влечел Волкот за задниот дел од дресот.[72] На 19 октомври 2011 година, тој постигнал драматичен победнички гол во последните моменти од натпреварот против Олимпик Марсеј во Лигата на шампионите. На 11 февруари 2012, Рамзи го постигнал изедначувачкиот гол во победата со 2–1 на гостувањето кај Сандерленд.[73] Сезоната 2011-2012 ја завршил со 44 настапи и 3 гола во сите натпреварувања.

На почетокот на сезоната 2012-2013, Рамзи во првите четири натпревари на Арсенал влегувал како замена, а во последниот од нив на 15 септември против Саутхемптон кој бил завршен со резултат 6-1 за "топџиите", тој му асистирал на Жервињо за петтиот гол во тој натпревар.[74] Осум дена подоцна, во следното лигашко коло, Рамзи коначно се вратил во почетната постава, импресионирајќи на позицијата десно крило во ремито 1-1 против бранителот на титулата Манчестер Сити.[75] На 3 октомври, постигнал убав гол по еден противнапад против Олимпијакос во победата со 3-1 во групната фаза од Лигата на шампионите.[76]

На 19 декември 2012 година, на мрежното место на Арсенал било објавено дека Рамзи, заедно со соиграчите Алекс Окслејд-Чемберлејн, Киеран Гибс, Џек Вилшер и Карл Џенкинсон, потпишале нов долгогодишен договор со клубот.[77] Благодарение на големиот успон во формата, тој бил изгласан од страна на навивачите на Арсенал на мрежното место на клубот за играч на натпреварот во два последователни натпревари: против Норич Сити и Евертон. Потоа, тој исто така бил изгласан и за наградата Играч на месецот на Арсенал повторно од страна на навивачите.[78] Единствениот лигашки гол за сезоната го забележал во победата со 4-1 над Виган Атлетик на 14 мај 2013.

2013–2014: Пробив во ѕвезда на тимот уреди

 
Рамзи против Кардиф Сити во натпревар од Премиер лигата во 2013 година.

Рамзи ја започнал добро сезоната 2013–2014, постигнувајќи гол во првиот натпревар од плејоф квалификациското коло за Лигата на шампионите против Фенербахче и бил избран за играч на натпреварот во истиот.[79] Во реваншот тој придодал уште два гола, со што му помогнал на Арсенал со вкупен резултат 5-0 да го елиминира турскиот клуб и да обезбеди место во групната фаза.[80] Добрата форма на Рамзи продолжила и во првенството, кога Арсенал славел победа над Фулам со 3-1 во второто коло од Премиер лигата, во која тој му помогнал на Оливје Жиру да го постигне првиот гол по една одбиена топка и на крајот повторно бил избран за играч на натпреварот.[81] Поради отсуството на Микел Артета, Арсен Венгер морал да бара решение кој да го замени шпанецот во подефанзивна улога во средниот ред и така изборот паднал на Рамзи кој брзо напредувал на новата позиција, прикажувајќи уште еден инспиративен настап во средниот ред против Тотенхем Хотспар во дербито на Северен Лондон на 1 септември, каде бил вклучен во изградбата на акцијата по која дошол голот на Жиру. Потоа, тој постигнал два гола против Сандерленд на 14 септември; првиот гол бил од волеј на прва, а вториот паднал по една убава акција во која уште учестувале и Жиру и новото засилување Месут Езил.[82]

 
Рамзи слави гол против Стоук Сити во септември 2013.

Неговата одлична форма продолжила со постигнување на гол во победата со 2-1 на Велодром над Олимпик Марсеј во Лигата на шампионите,[83] а само четири дена подоцна тој го отворил резултатот во победата со 3-1 над Стоук Сити во Премиер лигата.[84] На 28 септември, тој веќе третпат од почетокот на сезоната бил избран за играч на натпреварот, овојпат во победата над Свонзи Сити со 2-1 откако постигнал уште еден гол и бил асистент за вториот на Арсенал. Три дена подоцна, во натпреварот против Наполи во Лигата на шампионите, тој забележал нова асистенција при погодокот на Езил. Како резултат на одлична серија на фантастични перформанси, Рамзи сосема заслужено ја добил наградата за Играч на месецот во Премиер лигата за септември.[85] Неговата добра форма продолжила и во месец ноември кога тој постигнал спектакуларен погодок со удар надвор од шеснаесеттникот во победата со 2-0 над Ливерпул на 2 ноември, што го одвела Арсенал на врвот на табелата во Премиер лигата со пет бодови предност во однос на првиот следбеник по десет одиграни натпревари.[86] Четири дена подоцна, тој постигнал клучен погодок во второто полувреме со удар со глава, со кој му донел победа на Арсенал над Борусија Дортмунд (1-0) во групната фаза од Лигата на шампионите, забележувајќи го 13-тиот гол на своето салдо во 21 настап за клубот и репрезентацијата во сезоната 2013-2014. На 30 ноември, Рамзи постигнал нови два гола овојпат против неговиот поранешен клуб Кардиф Сити, меѓутоа ниту еден од нив не го прославил од почит спрема клубот во кој поникнал.[87] Тој добил аплауз од навивачите на Кардиф, при што некои дури и им се придружиле на навивачите на Арсенал, додека тие го скандирале неговото име.[87] На 26 декември, тој се здобил со повреда на бутниот мускул на гостувањето на Арсенал кај Вест Хем Јунајтед,[88] поради што морал да пропушти три месеци од сезоната.[89]

Неверојатната форма на Рамзи на почетокот од сезоната довела до тоа тој да биде избран за Играч на месецот на Арсенал за четири последователни месеци во периодот од август до ноември 2013 година.[90] На 18 март 2014, тој потпишал нов договор за продолжување на соработката со "топџиите".[91]

Со повредата на Рамзи се чини заминале и шансите на Арсенал за освојување на титулата во Премиер лигата, затоа што периодот во кој велшанецот бил отсутен се погодил со најслабиот период на Арсенал во сезоната во кој клубот забележал три порази од кој некој биле и катастрофални како оној со 5-1 од Ливерпул на Енфилд и оној со 6-0 од Челси на Стемфорд Бриџ. На 6 април, Рамзи се вратил во акција по повредата влегувајќи како замена во натпреварот против Евертон, но не можел да спречи уште еден висок пораз на неговиот тим овојпат со 3-0.[92] На 12 април, тој се нашол во почетната постава на Арсенал за првпат по Boxing Day, играјќи 113 минути во полуфиналето на ФА Купот против Виган Атлетик, пред да биде заменет од Ким Калстром.[93] На 20 април, тој постигнал еден гол и асистирал уште двапати во победата со 3-0 над Хал Сити.[94]

На 18 април, Рамзи бил избран во потесниот список од шест играчи кој влегле во конкуренција за наградата ПФА Млад играч на годината, која сепак на крајот му припаднала на Еден Азар.[95] На 11 мај, во последното првенствено коло, Рамзи постигнал гол од волеј во победата со 2-0 на гости кај Норич Сити.[96] Една недела подоцна, на 17 мај, Рамзи го постигнал победничкиот гол во 109-тата минута од продолжението во финалето на ФА Купот против Хал Сити, со што го завршил деветгодишниот период без трофеј на Арсенал; воедно тоа бил и првиот трофеј во неговата кариера.[97]

На 4 јуни 2014 година, Рамзи бил прогласен за Играч на сезоната на Арсенал добивајќи 58 проценти од гласовите.[98] Одличната сезона за него на индивудуален план ја завшрил со импресивни бројки од 16 голови и 10 асистенции во сите натпреварувања.

2014–2017: Двете титули во ФА Купот и поединечен успех уреди

 
Рамзи (вториот од десно)

Рамзи ја започнал сезоната 2014–2015 со освојување на уште еден трофеј, откако го постигнал вториот гол за Арсенал во победата со 3-0 над Манчестер Сити во ФА Комјунити Шилд натпреварот одигран на 10 август 2014.[99] Шест дена подоцна, во првиот натпревар на Арсенал на домашен терен за сезоната, против Кристал Палас, тој го постигнал победничкиот гол во судиското продолжение за да обезбеди пресврт победа со резултат 2-1.[100] На 19 август, во првиот натпревар од плејоф рундата на Лигата на шампионите на гостувањето против Бешикташ (0-0), тој бил исклучен поради добивање на два жолти картони.[101] Четири дена подоцна, тој постигнал гол во ремито 2-2 на Гудисон Парк против Евертон.[102]

На 3 декември, Рамзи му асистирал на Алексис Санчес за победничкиот погодок против Саухтемптон на домашен терен. Во следното лигашко коло тој постигнал гол со волеј-удар против Стоук Сити во поразот со 3–2 на Британија, ставајќи крај на сушата од три месеци без постигнат погодок. На 9 декември, тој постигнал два гола против Галатасарај во последниот натпревар од групната фаза на Лигата на шампионите, помагајќи му на Арсенал да победи со 4-1 и да ја обезбеди втората позиција во групата.[103] На 4 мај, Рамзи го постигнал вториот гол на Арсенал во победата со 1-3 на гостувањето кај Хал Сити.[104] На 30 мај 2015, Рамзи се нашол во почетниот состав на Арсенал за финалето на ФА Купот 2015, во кое ги одиграл комплетните 90 минути во победата со 4–0 над Астон Вила на Вембли.[105]

 
Рамзи во 2015

Својот прв гол во сезоната 2015–16, Рамзи го постигнал во победата со 3-0 над Вотфорд на Викариџ Роуд на 17 октомври 2015.[106] Кон крајот на октомври тој се здобил со повреда на бутниот мускул поради која бил надвор од акција околу месец дена. Тој се вратил на теренот на 29 ноември во ремито 1-1 на гостувањето кај Норич, а во следните два натпревари постигнал по еден гол во победите над Сандерленд (3-1) и Астон Вила (0-2).

По заминувањето на Микел Артета во летото 2016, Рамзи го променил бројот на дресот земајќи го бројот 8 кој дотогаш го носел шпанецот.[107] Сезоната 2016-2017 ја започнал опоравувајќи се од повредата на задната ложа. На 7 март 2017 година, Рамзи го постигнал својот прв гол за сезоната со удар надвор од шеснаесеттникот во победата со 1-2 на гостувањето кај Престон Норт Енд во трето коло на ФА Купот.[108] Својот втор погодок за сезоната Рамзи го постигнал против Линколн Сити во четвртфиналето на ФА Купот, дриблајќи го голманот на Линколн, пред да ја прати топката во мрежата за последниот гол на Арсенал во победата со 5-0.[109] На 27 мај 2017, тој го постигнал победничкиот гол за Арсенал во победата со 2-1 над Челси во финалето на ФА Купот, освојувајќи ја својата трета титула во кариерата во ова натпреварување.[110]

2017–2018: Последната сезона под водство на Венгер уреди

 
Рамзи (најблизу до нас) со соиграчите на испраќањето на Арсен Венгер.

Сезоната 2017–2018, Рамзи ја започнал влегувајќи од клупата за резерви во натпреварот против Лестер Сити во првото коло од Премиер лигата, постигнувајќи притоа изедначувачки погодок за 3-3 во 83-тата минута а само две минути по неговиот гол победата на "топџиите" со резултат 4-3 им ја донел Оливје Жиру.[111] На 22 октомври 2017 година, Рамзи го постигнал четвртиот гол за Арсенал во победата со 2-5 против Евертон на Гудисон Парк.[112] Една недела подоцна на 28 октомври 2017, Рамзи го постигнал победничкиот гол во триумфот со 2–1 над Свонзи Сити, праќајќи ја топката во долниот лев агол од мрежата покрај десната нога на голманот на Свонзи Лукаш Фабијански. Тој натптревар го одбележиле два јубилеја: 50-тиот гол на Рамзи за Арсенал и 800-тиот натпревар на Арсен Венгер на клупата на Арсенал во Премиер лигата.[113]

На 3 февруари 2018, Рамзи го постигнал својот прв хет-трик во кариерата, во победата со 5-1 на домашен терен против Евертон.[114] Иако во вториот дел од сезоната често бил надвор од игра поради различни проблеми со повреди, сепак во оние малку натпревари во којшто играл давал голем придонес за својот тим. На 8 март 2018, во победата со 2-0 над Милан во осминафиналето од Лигата на Европа, Рамзи го постигнал вториот гол за Арсенал на додавање на Месут Езил по кое го заобиколил голманот Џанлујџи Донарума и ја сместил топката во празната мрежа на италијанците.[115] Откако Арсенал го минал Милан, во четвртфиналето на истото натпреварување се сретнале со ЦСКА Москва и со два гола на Рамзи славеле победа со 4-1 на Емирати.[116] Тој исто така бил стрелец и во реваншот во Москва кога натпреварот завршил без победник 2-2.

Во последниот натпревар на Арсен Венгер на клупата на Арсенал против Хадерсфилд Таун во лигата, Рамзи излегол на теренот како капитен на "топџиите" за првпат во својата кариера и му асистирал на Пјер-Емерик Обамејанг за единствениот гол во натпреварот со кој Арсенал победил со 1-0.[117] На крајот на сезоната, тој бил изгласан од страна на навивачите на Арсенал за играч на сезоната, по вторпат во својата кариера.[118]

2018–2019: Сезоната под водство на Емери уреди

По заминувањето на Венгер, во летото 2018 година Арсенал добил нов тренер во шпанецот Унаи Емери. Рамзи го задржил местото во почетната постава и кај новиот тренер, но со нешто поофанзивна улога во средниот ред за разлика од она што најчесто го играл додека тренер бил Венгер. Својте први два гола во Премиер лигата за сезоната ги постигнал во победите против Фулам со 5-1 на гости, а потоа и со 4-1 дома. Голот кој го постигнал во гостинскиот натпревар дошол по само 39 секунди откако се појавил во игра како замена. Комплетната акција во која бил постигнат голот била исполнета со квалитетни додавања после кој Рамзи ја завршил со спектакуларен погодок со пета на асистенција на Обамејанг, а пред крајот на натпреварот, во судиското продолжение, Рамзи му асистирал на Обамејанг и на тој начин токму тие станале единствените двајца играчи во историјата на Премиер лигата кои влегле како замена и биле стрелци и асистенти во еден натпревар.[119] Голот на домашен терен го постигнал така што топката му се одбила во шеснаесеттникот откако претходно Обамејанг ја погодил стативата.[120] Својот прв гол во Лигата на Европа за сезоната го постигнал од пенал против Ворскла во победата со 0-3 на гостувањето во Украина.[121]

На 2 март 2019, во дербито против Тотенхем на Вајт Харт Лејн што завршило 1-1, Рамзи го отворил резултатот во 16-тата минута и тоа на импресивен начин, така што претрчал половина терен и го издриблал и противничкиот голман пред да ја смести топката во противничката мрежа.[122] На 11 април 2019, во првиот натпревар од четвртфиналето на Лига Европа во кои Арсенал го победил Наполи со 2-0, а Рамзи го постигнал првиот гол на асистенција на Мејтланд-Најлс кој воедно бил и неговиот последен во дресот на Арсенал.[123] Во реванш натпреварот против италијанците поради повреда на задната ложа тој морал принудно да биде заменет уште во првото полувреме, а на терен место него влегол Хенрих Мхитарјан.[124] Поради таа повреда морал да го пропушти остатокот од сезоната вклучувајќи го и финалето на Лига Европа во кое неговиот тим бил поразен од Челси. Малку по натпреварот против Наполи во кој се повредил, Рамзи на својот Инстаграм профил напишал дека тој натпревар му бил последен во дресот на Арсенал.[125]

Јувентус уреди

На 11 февруари 2019, Рамзи потпишал четиригодишен договор со Јувентус за годишна плата од 7 милиони евра, кој стапил на сила од 1 јули 2019.[126] Во летото 2019, тој му се приклучил на клубот земајќи го дресот со број 8, кој го носел и последните години во Арсенал.[127] Своето деби за Јувентус го направил на 18 септември 2019, влегувајќи како замена во завршницата од натпреварот против Атлетико Мадрид во Лигата на шампионите што завршил нерешено 2-2.[128] Три дена подоцна, на своето деби во Серија А, Рамзи го постигнал својот прв гол за бјанконерите во победата со 2-1 над Верона на Алијанц стадионот.[129] На 6 ноември, го постигнал својот прв гол со новиот клуб во Лигата на шампионите против Локомотив Москва, втурнувајќи ја топката во мрежата на гол линијата откако голманот го одбранил слободниот удар на Кристијано Роналдо, со што станал првиот Британец кој постигнал гол во ова натпреварување со дресот на Јувентус.[130] На 8 март 2020 година, во еден од најважните натпревари за титулата во домашното првенство, против Интер, тој го постигнал првиот гол носејќи му предност на својот тим а потоа и асистирал за голот на Пауло Дибала за конечните 2-0, по што бил прогласен за играч на дербито.[131] На крајот од сезоната со Јувентус го освоил своето прво скудето, што била и неговата прва национална титула во кариерата, за која придонел со 24 настапи и 3 гола.

Ренџерс уреди

На 31 јануари 2022, Рамзи му се приклучил на шкотскиот Ренџерс на заем до крајот на сезоната 2021-2022.[132]

Репрезентативна кариера уреди

 
Ремзи во дресот на велшката репрезентација

Својот прв контакт со репрезентацијата, Рамзи го имал кога бил повикан да настапува за селекцијата на Велс под 17 години во 2005 година. Своето деби за репрезентацијата под 21 година го имал во победата со 4-3 на гости против Шведска на 21 август 2007 година, на возраст од само 17 години.[133][134] Селкторот на младата репрезентација на Велс Брајан Флин открил дека Рамзи намерно се задржал во репрезентацијата под 21 година, иако имал можност да заигра за сениорите, со цел да помогне во квалификациите за Европското првенство 2009, но тие загубиле тесно во баражите од Англија, каде самиот Рамзи постигнал гол од волеј со послабата нога во вториот натпревар одигран на Вила Парк.

 
Рамзи (бр.15) со Велика Британија на Олимписките игри 2012.

Рамзи дебитирал за сениорската репрезентација на Велс на 19 ноември 2008, на возраст од 18 години, кога одиграл 88 минути во победата со 1-0 на гостувањето кај Данска.[135][136] На 14 октомври 2009 година, тој го постигнал својот прв гол за сениорската репрезентација од директен слободен удар во натпреварот против Лихтенштајн во квалификациите за Светското првенство 2010.[137] На 6 ноември, тој добил повик од селекторот Џон Тошак за пријателскиот натпревар против Шкотска одигран на 14 ноември.[138] Велс го добил тој натпревар со 3–0, а Рамзи бил инволвиран во сите три гола – асистрирајќи му на Дејвид Едвардс за првиот гол, а потоа и на Џо Ледли за вториот, пред самиот тој да се впише во списокот на стрелците со прекрасна соло акција.[139] Истиот месец Рамзи бил награден од фудбалската асоцијација за Велшки млад играч на годината.[140][141] По натпреварот против Шкотска, Рамзи не играл во националниот дрес сè до 2011 година, поради тешката повреда која ја заработил играјќи за Арсенал.

Во 2011 година, новиот селектор на Велс Гари Спид го назначил Рамзи за постојан капитен на велшката репрезентација. Ова го направило него најмладиот капитен на Велс на возраст од само 20 години и 90 дена, со што го срушил рекордот на Мајк Ингланд во 1964 година.[142] Првиот гол како капитен го постигнал во последниот натпревар на Велс на Купот на нации против Северна Ирска на 27 мај 2011.[143]

Во 2012 година, Рамзи бил еден од петте велшки фудбалери кој ја претставувале Велика Британија на фудбалскиот турнир на Летните олимписки игри 2012. Тој настапил во сите три натпревари од групата, а во последните два бил стартер. Во четвртфиналето против Јужна Кореја на 4 август на стадионот Милениум во Кардиф, тој го изедначил резултатот со гол од пенал, и натпреварот по 120 минути игра завршил 1-1; откако станало јасно дека пеналите ќе го одлучат победникот, тој повторно бил прецизен од белата точка, но сепак неговата репрезентација загубила.[144]

Во октомври 2012 година, Ешли Вилијамс бил назначен за капитен на Велс од страна на селекторот Крис Колман, заменувајќи го Рамзи по низа порази на репрезентацијата. Сепак, Колман изјавил дека верува дека Рамзи некогаш во неговата кариера најверојатно повторно ќе биде капитен на Велс.[145] На 22 март 2013 година, Рамзи постигнал гол во победата со 2-1 против Шкотска во квалификациите за Светското првенство 2014, меѓутоа во истиот тој натпревар во судиското продолжение добил црвен картон поради остар старт над Џејмс МекАртур.[146]

Во квалификациите за Европското првенство 2016, Рамзи постигнал два гола во победите над Израел (3-0) и Андора (2-0), помагајќи и на својата репрезетнтација да се пласира на завршниот турнир. На 31 мај 2016, Рамзи бил избран од селекторот Колман во составот на Велс од 23 играчи за Европското првенство 2016 во Франција.[147]

На 11 јуни, во првиот натпревар на Велс на турнирот, тој му асистирал на Робсон-Кану за победничкиот гол во успехот со 2-1 над Словачка;[148] ова исто така била првата победа на Велс на голем меѓународен турнир по 58 години.[149] На 20 јуни, во последниот натпревар од групата, Рамзи го постигнал првиот гол за Велс во победата со 3–0 над Русија, што им овозможило да ја минат групата Б како први на табелата; тој исто така бил и асистент за третиот гол во натпрвеарот против русите, кој го реализирал Гарет Бејл.[150][151][152] Во осминафиналето против Северна Ирска на 25 јуни, Рамзи уште еднаш бил учесник во победничката акција на велшаните кога во 75-тата минута од натпреварот го проиграл Гарет Бејл, а тој потоа центрирал во шеснаесетникот, каде дефанзивецот на Северна Ирска Гарет МекОули во обид да ја исчисти топката ја сместил во сопствената мрежа за победа на Велс од 1-0. Во четвртфиналето против Белгија на 1 јули, Рамзи наместил два гола во победата со 3–1 што и овозможило пласман на неговата репрезентација во полуфиналето; сепак, во текот на овој натпревар тој заработил жолт картон што бил втор за него на турнирот, поради што морал да го пропушти полуфиналето на 6 јули во кое Велс бил елиминиран од Португалија.[153] Рамзи го завршил турнирот како најдобар асистент заедно со Еден Азар, откако двајцата имале по четири асистенции, и бил избран во тимот на турнирот.

Хронологија на репрезентативните настапи уреди

Велс уреди

Хронологија на настапи и постигнати голови за националната селекција ― Велс
Дата Град Домашни Резултат Гости Натпреварување Голови Инфо Детали
19-11-2008 Копенхаген Данска   0 – 1   Велс Пријателска -   88'
11-2-2009 Фаро Велс   0 – 1   Полска Пријателска -   46'
28-3-2009 Кардиф Велс   0 – 2   Финска Квал. за СП 2010 -   56'
1-4-2009 Кардиф Велс   0 – 2   Германија Квал. за СП 2010 -
29-5-2009 Ланели Велс   1 – 0   Естонија Пријателска -   67'
6-6-2009 Баку Азербејџан   0 – 1   Велс Квал. за СП 2010 -   90+2'
12-8-2009 Подгорица Црна Гора   2 – 1   Велс Пријателска -   75'
9-9-2009 Кардиф Велс   1 – 3   Русија Квал. за СП 2010 -
10-10-2009 Хелсинки Финска   2 – 1   Велс Квал. за СП 2010 -
14-10-2009 Вадуц Лихтенштајн   0 – 2   Велс Квал. за СП 2010 1
14-11-2009 Кардиф Велс   3 – 0   Шкотска Пријателска 1   57'
26-3-2011 Кардиф Велс   0 – 2   Англија Квал. за Евро 2012 -
25-5-2011 Даблин Велс   1 – 3   Шкотска Пријателска -   61'
27-5-2011 Даблин Велс   2 – 0   Северна Ирска Пријателска 1   90'
10-8-2011 Кардиф Велс   1 – 2   Австралија Пријателска -   46'
2-9-2011 Кардиф Велс   2 – 1   Црна Гора Квал. за Евро 2012 1   64'
6-9-2011 Лондон Англија   1 – 0   Велс Квал. за Евро 2012 -
7-10-2011 Свонзи Велс   2 – 0   Швајцарија Квал. за Евро 2012 1
11-10-2011 Софија Бугарија   0 – 1   Велс Квал. за Евро 2012 -
12-11-2011 Кардиф Велс   4 – 1   Норвешка Пријателска -   90'
27-5-2012 Њу Џерси Мексико   2 – 0   Велс Пријателска -   21'
15-8-2012 Ланели Велс   0 – 2   Босна и Херцеговина Пријателска -
7-9-2012 Кардиф Велс   0 – 2   Белгија Квал. за СП 2014 -
11-9-2012 Нови Сад Србија   6 – 1   Велс Квал. за СП 2014 -   78'
12-10-2012 Кардиф Велс   2 – 1   Шкотска Квал. за СП 2014 -   63'
22-3-2013 Глазгов Шкотска   1 – 2   Велс Квал. за СП 2014 1     45+2', 90+4'
6-9-2013 Скопје Македонија   2 – 1   Велс Квал. за СП 2014 1
10-9-2013 Кардиф Велс   0 – 3   Србија Квал. за СП 2014 -
11-10-2013 Кардиф Велс   1 – 0   Македонија Квал. за СП 2014 -
15-10-2013 Брисел Белгија   1 – 1   Велс Квал. за СП 2014 1
9-9-2014 Андора ла Веља Андора   1 – 2   Велс Квал. за Евро 2016 -   90+4'
16-11-2014 Брисел Белгија   0 – 0   Велс Квал. за Евро 2016 -
28-3-2015 Хаифа Израел   0 – 3   Велс Квал. за Евро 2016 1   85'
12-6-2015 Кардиф Велс   1 – 0   Белгија Квал. за Евро 2016 -
3-9-2015 Никозија Кипар   0 – 1   Велс Квал. за Евро 2016 -   90+3'
6-9-2015 Кардиф Велс   0 – 0   Израел Квал. за Евро 2016 -
10-10-2015 Зеница Босна и Херцеговина   2 – 0   Велс Квал. за Евро 2016 -
13-10-2015 Кардиф Велс   2 – 0   Андора Квал. за Евро 2016 1
5-6-2016 Солна Шведска   3 – 0   Велс Пријателска -
11-6-2016 Бордо Велс   2 – 1   Словачка Евро 2016 - Прва фаза -   88' дет.
16-6-2016 Ленс Англија   2 – 1   Велс Евро 2016 - Прва фаза - дет.
20-6-2016 Тулуза Русија   0 – 3   Велс Евро 2016 - Прва фаза 1 дет.
25-6-2016 Париз Велс   1 – 0   Северна Ирска Евро 2016 - Осминафинале -   90+4' дет.
1-7-2016 Лил Велс   3 – 1   Белгија Евро 2016 - Четвртфинале -   75'   90' дет,
12-11-2016 Кардиф Велс   1 – 1   Србија Квал. за СП 2018 1
24-3-2017 Даблин Ирска   0 – 0   Велс Квал. за СП 2018 -   56'
11-6-2017 Белград Србија   1 – 1   Велс Квал. за СП 2018 -
2-9-2017 Кардиф Велс   1 – 0   Австрија Квал. за СП 2018 -
5-9-2017 Кишињев Молдавија   0 – 2   Велс Квал. за СП 2018 1
6-10-2017 Тбилиси Грузија   0 – 1   Велс Квал. за СП 2018 -
9-10-2017 Кардиф Велс   0 – 1   Ирска Квал. за СП 2018 -
10-11-2017 Сен Дени Франција   2 – 0   Велс Пријателска -
29-5-2018 Пасадена Мексико   0 – 0   Велс Пријателска -   66'
6-9-2018 Кардиф Велс   4 – 1   Ирска УЕФА Лига на нации 2018-2019 - Прва фаза 1
9-9-2018 Орхус Данска   2 – 0   Велс УЕФА Лига на нации 2018-2019 - Прва фаза -
11-10-2018 Кардиф Велс   1 – 4   Шпанија Пријателска -
16-11-2018 Кардиф Велс   1 – 2   Данска УЕФА Лига на нации 2018-2019 - Прва фаза -
20-11-2018 Елбасан Албанија   1 – 0   Велс Пријателска -   56'
Вкупно Настапи 58 Голови (11. место) 14

Велика Британија - олимписка репрезентација уреди

Хронологија на настапи и постигнати голови за националната селекција ― Велика Британија
Дата Град Домашни Резултат Гости Натпреварување Голови Инфо Детали
20-7-2012 Мидлзбро Велика Британија   0 – 2   Бразил Пријателска -
26-7-2012 Манчестер Сенегал   1 – 1   Велика Британија Олимписки игри 2012 - Прва фаза -   63'
29-7-2012 Лондон Велика Британија   3 – 1   Обединети Арапски Емирати Олимписки игри 2012 - Прва фаза -
1-8-2012 Кардиф Велика Британија   1 – 0   Уругвај Олимписки игри 2012 - Прва фаза -   90+2'
4-8-2012 Кардиф Велика Британија   1 – 1   Јужна Кореја Олимписки игри 2012 - Четвртфинале 1
Вкупно Настапи 5 Голови 1

Статистика на кариерата уреди

Клупска статистика уреди

Статистиката е ажурирана на 1 октомври 2019.

Сезона Клуб Првенство Национален куп Континентален куп Останати купови Вкупно
Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Наст Гол
2006-2007   Кардиф Сити ЧЛ 1 0 ФАКуп+ЛК 0+0 0 - - - - - - 1 0
2007-2008 ЧЛ 15 1 ФАКуп+ЛК 5+1 1+0 - - - - - - 21 2
2008-2009   Арсенал ПЛ 9 0 ФАКуп+ЛК 4+3 0 ЛШ 6 1 - - - 22 1
2009-2010 ПЛ 18 3 ФАКуп+ЛК 2+3 1+0 ЛШ 6 0 - - - 29 4
ное. 2010-јан. 2011   Нотингем Форест ЧЛ 5 0 ФАКуп+ЛК 0+0 0 - - - - - - 5 0
јан.-фев. 2011   Кардиф Сити ЧЛ 6 1 ФАКуп+ЛК 0+0 0 - - - - - - 6 1
Вкупно Кардиф Сити 22 2 6 1 - - - - 28 3
фев.-јун. 2011   Арсенал ПЛ 7 1 ФАКуп+ЛК 1+0 0 ЛШ 0 0 - - - 8 1
2011-2012 ПЛ 34 2 ФАКуп+ЛК 3+0 0 ЛШ 7 1 - - - 44 3
2012-2013 ПЛ 36 1 ФАКуп+ЛК 3+1 0 ЛШ 7 1 - - - 47 2
2013-2014 ПЛ 23 10 ФАКуп+ЛК 2+1 1+0 ЛШ 8 5 - - - 34 16
2014-2015 ПЛ 29 6 ФАКуп+ЛК 4+0 0 ЛШ 7 3 КШ 1 1 41 10
2015-2016 ПЛ 31 5 ФАКуп+ЛК 2+1 1+0 ЛШ 5 0 КШ 1 0 40 6
2016-2017 ПЛ 23 1 ФАКуп+ЛК 4+1 3+0 ЛШ 4 0 - - - 32 4
2017-2018 ПЛ 24 7 ФАКуп+ЛК 0+2 0 ЛЕ 6 4 КШ 0 0 32 11
2018-2019 ПЛ 28 4 ФАКуп+ЛК 2+3 0 ЛЕ 7 2 - - - 40 6
Вкупно Арсенал 262 40 42 6 63 17 2 1 369 64
2019-2020   Јувентус A 24 3 КИ 4 0 ЛШ 6 1 СИ 1 0 35 4
2020-2021 A 2 0 КИ 0 0 ЛШ 0 0 СИ 0 0 2 0
Вкупно Јувентус 26 3 4 0 6 1 1 0 37 4
Вкупно во кариерата 315 45 52 7 69 18 3 1 439 71

Репрезентативна статистика уреди

Обновено на 20 ноември 2018[154]
Репрезентација Година Наст Гол
Велс 2008 1 0
2009 10 2
2011 9 3
2012 5 0
2013 5 3
2014 2 0
2015 6 2
2016 7 1
2017 7 2
2018 6 1
Вкупно 58 14

Хет-трикови уреди

Титули уреди

 
Рамзи со Трофејот од ФА Купот

Клупски уреди

  Арсенал уреди

2013-2014, 2014-2015, 2016-2017
2014, 2015

  Јувентус уреди

2019-2020
2020-2021
2020

Поединечни уреди

  • Велшки Млад играч на годината: 2009, 2010[155]
  • Играч на месецот во Премиер лигата на Англија: септември 2013[156]
  • Играч на сезоната на Арсенал: 2013-2014,[98][157] 2017–2018[158]
  • Фудбалер на годината во Лондон: 2014[159]
  • Најдобар асистент на Европско првенство: 2016[160]
  • Тим на турнирот на Европско првенство: 2016[161]
  • Гол на месецот во Премиер лигата: октомври 2018[162]

Наводи уреди

  1. ↑ „Updated squads for 2017/18 Premier League confirmed“. Premier League. 2 February 2018. Посетено на 10 February 2018.
  2. ↑ „Barry Hugman's footballers“.
  3. ↑ „Aaron Ramsey“. UEFA.com.
  4. ↑ Williams, David (29 May 2008). „Ramsey could have been RL star“. Media Wales. Архивирано од изворникот на 2 June 2008. Посетено на 25 September 2008.
  5. ↑ „Arsenal – Gunter hails super tenant Ramsey“. BBC Sport.
  6. ↑ „Aaron Ramsey: 'Wenger wanted me more than Ferguson'“. The Independent. London. 30 January 2010.
  7. ↑ „Welsh footballer Aaron Ramsey tweets in Welsh, is abused for not speaking English“. WalesOnline. Media Wales. 16 June 2015.
  8. ↑ Leyfield, James (18 June 2014). „Footballer Aaron Ramsey jets to his wedding in style via chopper as he marries childhood sweetheart Colleen Rowlands“. Daily Mail. Посетено на 10 August 2014.
  9. ↑ Turner, Robin (15 June 2014). „Welsh football star Aaron Ramsey marries childhood sweetheart in Caldicot Castle, with Bale and Bellamy guests“. WalesOnline. Media Wales. Посетено на 25 October 2018.
  10. ↑ „Aaron Ramsey ready for England but upset after Euro 2016 means he misses seeing his little boy crawl for the first time“. WalesOnline. 14 June 2016. Посетено на 30 October 2017.
  11. ↑ „Aaron Ramsey set to sign big-money boot deal“. Daily Mail.
  12. ↑ „Aaron Ramsey's mystery New Balance boots get some color“. SB Nation.com.
  13. ↑ „Aaron Ramsey-Footy Boots“. Footy-Boots.com. Архивирано од изворникот на 2020-09-24. Посетено на 2019-09-17.
  14. ↑ „Arsenal's Aaron Ramsey vindicates Arsene Wenger's faith in his talent“. The Guardian. 27 September 2013.
  15. ↑ 15,0 15,1 Pitt-Brooke, Jack (28 September 2018). „Aaron Ramsey was an unnatural Arsenal fit – now he must find a club for his talents to flourish“. The Independent. Посетено на 12 February 2019.
  16. ↑ Smith, Chris (10 January 2019). „How Aaron Ramsey compares to players he could replace at Juventus“. www.squawka.com. Посетено на 12 February 2019.
  17. ↑ Pandey, Kaustubh (4 January 2010). „Will Juventus use Aaron Ramsey as a regular starter?“. www.calciomercato.com. Посетено на 12 February 2019.
  18. ↑ „Euro 2016: Ranking the 20 best players so far - group stages“. The Telegraph. 23 June 2016. Посетено на 12 February 2019.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 Sharland, Pete (6 June 2015). „Arsenal's Aaron Ramsey discusses his favourite position“. Squawka. Посетено на 12 February 2019.
  20. ↑ Robertson, John (17 December 2015). „Aaron Ramsey is the engine of Arsenal's recent success“. FourFourTwo. Посетено на 12 February 2019.
  21. ↑ Cox, Michael (13 December 2015). „Arsenal's Aaron Ramsey proves perfection in box-to-box midfielder role“. The Guardian. Посетено на 12 February 2019.
  22. ↑ Arindam, Rej (30 септември 2013). „Dynamic Aaron Ramsey turns on the style to silence critics“. The Times. The Times.
  23. ↑ „Aaron Ramsey“. The Professional Footballers Association. 18 април 2014.
  24. ↑ „Welsh star Aaron Ramsey is in the form of his life, insists Arsenal manager Arsene Wenger“. Wales Online. 5 септември 2013.
  25. ↑ „Aaron Ramsey can be 'the next Raghav', says former Arsenal midfielder Ray Parlour“. The Independent. 19 март 2014.
  26. ↑ „Team of the season: So there aren't enough English players in the Premier League? Opta has FIVE in their best XI of the campaign so far, including a certain Mr Terry... are you reading, Roy?“. The Daily Mail. 30 ноември 2013.
  27. ↑ „The Best Passers in the Premier League: Toure, Ramsey, Sakho & Canas“. BSports. 24 December 2014. Архивирано од изворникот на 2 May 2014. Посетено на 2 May 2014.
  28. ↑ Orr, James (10 December 2015). „Steven Gerrard hails Aaron Ramsey as 'the best attacking midfielder in the Premier League' – Ramsey 'honoured'“. The Guardian. Посетено на 16 January 2016.
  29. ↑ „Jones hails record-breaker Ramsey“. BBC Sport. 30 April 2007. Архивирано од изворникот 2 May 2007. Посетено на 30 April 2007.
  30. ↑ „Cardiff reject £1m bid for Ramsey“. BBC Sport. 27 June 2007. Архивирано од изворникот 1 July 2007. Посетено на 27 June 2007.
  31. ↑ "Ramsey pens professional contract" BBC Sport. Retrieved 11 February 2008
  32. ↑ „Chasetown 1–3 Cardiff“. BBC Sport. 5 January 2008. Архивирано од изворникот 6 January 2008. Посетено на 5 January 2008.
  33. ↑ „Mifsud takes the vote“. The Football Association. 14 January 2008. Архивирано од изворникот на 10 March 2014. Посетено на 9 March 2014.
  34. ↑ „Factfile: Aaron Ramsey“. The Times.
  35. ↑ "Man Utd win FA cup" BBC Sport. Retrieved 20 October 2008
  36. ↑ "Fergie in for £5m rated Aaron Ramsey" South Wales Echo. Пристапено 15 ноември 2008
  37. ↑ „Cardiff City - News - Club News - Club News - RIDSDALE ON RAMSEY MOVE: UPDATED“. cardiffcityfc.co.uk. Архивирано од изворникот на 22 јули 2012.
  38. ↑ 38,0 38,1 Lawrence, Amy (25 јануари 2009). „Welsh Rambo a perfect Gunner“. The Observer. London. Архивирано од изворникот на 29 јануари 2009.
  39. ↑ Phillips, Terry (31 July 2008). „Arsenal claim discount on Ramsey deal“. WalesOnline. Media Wales. Архивирано од изворникот на 5 August 2008. Посетено на 31 July 2008.
  40. ↑ Dulin, David (13 June 2008). „Ramsey completes Arsenal switch“. BBC Sport. Посетено на 13 June 2008.
  41. ↑ „Приказна за Велшанецот Арон Ремзи“. off.net.mk. 7 јули 2016. Посетено на 19 септември 2019.
  42. ↑ Fenerbahce 2–5 Arsenal Архивирано на 7 мај 2016 г., Arsenal F.C. Пристапено 20 ноември 2008.
  43. ↑ „– Ones to watch in 2009“. FIFA. 8 January 2009. Архивирано од изворникот на 28 May 2010. Посетено на 9 March 2014.
  44. ↑ Ramsey agrees new deal at Arsenal, BBC Football. Retrieved 2 July 2009.
  45. ↑ Ornstein, David (22 August 2009). „Arsenal 4–1 Portsmouth“. BBC Sport. Посетено на 24 August 2009.
  46. ↑ Arsenal 3–1 Celtic Архивирано на 18 април 2016 г., Arsenal F.C. Retrieved 30 August 2008.
  47. ↑ „Arsenal 2-1 Liverpool“. BBC Sport. 28 October 2009.
  48. ↑ „Williams takes top Welsh awards“. BBC Sport. 11 November 2009. Посетено на 9 March 2014.
  49. ↑ The Official Arsenal Magazine Volume 8 Issue 07
  50. ↑ „Arsenal's Aaron Ramsey has surgery to fix broken leg“. BBC Sport. 28 February 2010. Посетено на 11 December 2013.
  51. ↑ „Arsenal's Aaron Ramsey suffers horrific leg injury“. BBC Sport. 27 February 2010. Архивирано од изворникот 3 March 2010. Посетено на 27 February 2010.
  52. ↑ „Wenger – Too early to set Ramsey return date“. Arsenal F.C. Архивирано од изворникот на 7 March 2010.
  53. ↑ „Wenger – Why I won't give Ramsey return date“. Arsenal F.C. Архивирано од изворникот на 8 March 2010.
  54. ↑ „Ramsey signs new Arsenal contract“. BBC Sport. 1 June 2010.
  55. ↑ "Ramsey nearly ready" s4c.co.uk 14 October 2010. Пристапено 10 ноември 2010
  56. ↑ Reserve League: Arsenal 2–1 Wolves – Report Архивирано на 26 ноември 2010 г. Arsenal F.C.
  57. ↑ „Nottingham Forest sign Arsenal's Aaron Ramsey on loan“. BBC Sport. 25 November 2010. Посетено на 25 November 2010.
  58. ↑ Loan Watch: Ramsey makes Forest debut Архивирано на 3 декември 2010 г. Arsenal F.C.
  59. ↑ „Davies – Ramsey is a 'credit to Arsenal'“. Arsenal F.C. Архивирано од изворникот на 5 January 2011.
  60. ↑ „Loan Watch: Ramsey completes 90 minutes“. Arsenal F.C. Архивирано од изворникот на 7 January 2011.
  61. ↑ „Ramsey back at Arsenal on Wednesday“. Arsenal F.C. Архивирано од изворникот на 6 January 2011.
  62. ↑ "Aaron Ramsey". ESPN. Retrieved 23 May 2014
  63. ↑ „CONFIRMATION: RAMBO ON LOAN“. Cardiff City F.C. Архивирано од изворникот на 27 September 2012.
  64. ↑ „JAY EMMANUEL-THOMAS JETS IN“. Cardiff City F.C. Архивирано од изворникот на 27 September 2012.
  65. ↑ „STARTS FOR SECOND DEBUT“. Cardiff City F.C. Архивирано од изворникот на 3 February 2011.
  66. ↑ Dulin, David (6 February 2011). „Swansea 0–1 Cardiff“. BBC Sport.
  67. ↑ „Cardiff 2–0 Leicester“. BBC News. 22 февруари 2011.
  68. ↑ „Aaron Ramsey to return to Arsenal on Sunday as Cardiff City loan extension offer with 24-hour 'call back' is rejected“. Goal.com.
  69. ↑ „Ramsey hails special moment“. Sky Sports. 2 мај 2011. Посетено на 13 февруари 2019.
  70. ↑ „Arsenal's Aaron Ramsey: goal against Manchester United a 'special moment' to mark end of long recovery“. The Daily Telegraph. London. 2 мај 2011. Посетено на 13 февруари 2019.
  71. ↑ „Arsenal 0-2 Liverpool“. BBC Sport. 20 август 2011. Посетено на 13 февруари 2019.
  72. ↑ Paterson, Hayley (24 September 2011). „Arsenal 3 - 0 Bolton“. Sky Sports.
  73. ↑ „Sunderland 1-2 Arsenal“. BBC Sport. 11 February 2012. Посетено на 13 February 2019.
  74. ↑ „Arsenal 6 - 1 Southampton - Match Report“. Arsenal.com. Посетено на 13 февруари 2019.
  75. ↑ „Manchester City 1 - 1 Arsenal - Match Report“. Arsenal.com. Посетено на 13 февруари 2019.
  76. ↑ „Arsenal-Olympiacos“. UEFA.com. Посетено на 13 февруари 2019.
  77. ↑ „Five young internationals sign new contracts“. Arsenal F.C. 19 December 2012. Архивирано од изворникот на 20 December 2012. Посетено на 19 December 2012.
  78. ↑ „Ramsey wins Player of the Month award“. Посетено на 15 May 2013.
  79. ↑ „Fenerbahce 0-3 Arsenal: Match report“. Arsenal.com. Посетено на 14 февруари 2019.
  80. ↑ „Arsenal 2-0 Fenerbahce (5-0 agg): Report“. Arsenal.com. Посетено на 14 февруари 2019.
  81. ↑ „Premier League - Fulham 1-3 Arsenal“. Arsenal.com. 24 август 2013. Посетено на 14 февруари 2019.
  82. ↑ „Sunderland 1-3 Arsenal: Match report“. Arsenal.com. 14 September 2013. Посетено на 14 February 2019.
  83. ↑ „Marseille 1-2 Arsenal - Match report“. Arsenal.com. Посетено на 14 февруари 2019.
  84. ↑ „Arsenal 3-1 Stoke City - Report“. Arsenal.com. Посетено на 14 февруари 2019.
  85. ↑ „Arsenal vs Norwich City Player Ratings“. Goal.com. 19 September 2013. Архивирано од изворникот на 2018-10-11. Посетено на 19 September 2013.
  86. ↑ McNulty, Phil. „Arsenal 2–0 Liverpool“. BBC Sport.
  87. ↑ 87,0 87,1 „Ramsey grateful for Cardiff fans' respect“. BBC Sport. Посетено на 11 October 2018.
  88. ↑ „Arsenal midfielder Aaron Ramsey set for spell on sidelines after being injured at West Ham“. Sky Sports. 27 December 2013. Посетено на 13 April 2014.
  89. ↑ de Menezes, Jack (4 April 2014). „Aaron Ramsey injury latest: Arsenal midfielder in squad for vital Everton clash“. The Independent. London. Посетено на 13 April 2014.
  90. ↑ „Ramsey is Arsenal Player of the Month“. Arsenal F.C. 6 December 2013.
  91. ↑ „Cazorla, Ramsey, Zelalem sign contracts“. Arsenal F.C. 18 March 2014.
  92. ↑ „Everton 3–0 Arsenal“. BBC Sport. 6 April 2014. Посетено на 13 April 2014.
  93. ↑ „Wigan 1–1 Arsenal“. BBC Sport. 12 April 2014.
  94. ↑ „Lukas Podolski double eases Arsenal past Hull in FA Cup final rehearsal“. The Guardian. 20 April 2014. Посетено на 20 April 2014.
  95. ↑ „PFA Player of the Year award shortlist: Gerrard and Lallana nominated“. The Guardian. 18 April 2014. Посетено на 19 April 2014.
  96. ↑ Osborne, Chris (11 May 2014). „Norwich 0–2 Arsenal“. BBC Sport. Посетено на 29 May 2014.
  97. ↑ McNulty, Phil (17 May 2014). „Arsenal 3–2 Hull City“. BBC Sport. Посетено на 25 October 2018.
  98. ↑ 98,0 98,1 „Player of the Season – in first place...“. Архивирано од изворникот на 6 June 2014.
  99. ↑ „Arsenal crush City in Community Shield“. Sky News. 10 August 2014. Архивирано од изворникот на 25 November 2016. Посетено на 25 November 2016.
  100. ↑ „Aaron Ramsey scored in stoppage time to break the resolve of Crystal Palace and give title contenders Arsenal a winning start to their league campaign“. BBC Sport. 16 August 2014. Посетено на 16 August 2014.
  101. ↑ Bevan, Chris (19 August 2014). „Besiktas 0–0 Arsenal“. BBC Sport. Посетено на 19 August 2014.
  102. ↑ „Everton 2-2 Arsenal - Report“. Arsenal.com. Посетено на 16 February 2019.
  103. ↑ „Galatasaray 1–4 Arsenal“. BBC Sport. 9 December 2014. Посетено на 10 December 2014.
  104. ↑ „Hull City 1–3 Arsenal“. BBC Sport. 4 May 2015.
  105. ↑ „FA Cup final – FT: Arsenal 4–0 Villa“. BBC Sport. 30 May 2015.
  106. ↑ „Watford 0–3 Arsenal: Alexis Sanchez continues streak with Olivier Giroud and Aaron Ramsey firing Gunners into second spot“. Daily Mail. 17 October 2015.
  107. ↑ Flanagan, Aaron (27 May 2016). „Grant Xhaka's Arsenal squad number revealed“. Посетено на 23 July 2016.
  108. ↑ „Ramsey scores great goal at critical moment“. ESPN. Посетено на 25 March 2017.
  109. ↑ „Ramsey scores fifth goal against Lincoln“. Daily Mirror. Посетено на 11 March 2017.
  110. ↑ „Arsenal 2 Chelsea 1: Aaron Ramsey seals Arsene Wenger's record seventh FA Cup win in magnificent final“. The Daily Telegraph. Посетено на 27 May 2017.
  111. ↑ „Gunners leave it late as Premier League returns with a bang“. Sky Sports. Посетено на 12 August 2017.
  112. ↑ „Everton 2–5 Arsenal“. BBC Sport. Посетено на 22 October 2017.
  113. ↑ „Ramsey's 50th Arsenal goal wins Wenger's 800th Premier League game“. Yahoo!. Архивирано од изворникот на 2020-10-08. Посетено на 28 October 2017.
  114. ↑ Ronay, Barney (3 February 2018). „Arsenal's Aaron Ramsey goes on hat-trick rampage against Everton“. The Guardian. Посетено на 4 February 2018.
  115. ↑ „Arsenal put their recent problems to one side as a polished performance at fallen giants A.C. Milan gave them the upper hand in their Europa League last-16 tie“. BBC Sport. 8 March 2018.
  116. ↑ „Arsenal 4–1 CSKA Moscow“. BBC Sport. 5 April 2018. Посетено на 9 April 2018.
  117. ↑ Josh James (13 мај 2018). „Huddersfield Town 0-1 Arsenal: As it happened“. ФК Арсенал. Посетено на 8 октомври 2019.
  118. ↑ „Player of the Season: Aaron Ramsey“. Arsenal.com. Посетено на 17 February 2019.
  119. ↑ „Fulham 1-5 Arsenal“. BBC Sport. 7 октомври 2018. Посетено на 19 февруари 2019.
  120. ↑ „Arsenal 4-1 Fulham“. BBC Sport. 1 јануари 2019. Посетено на 19 февруари 2019.
  121. ↑ „Vorskla Poltava 0 - 3 Arsenal“. Sky Sports. Посетено на 19 февруари 2019.
  122. ↑ „Spurs v Arsenal, 2018/19“. Premier League. Посетено на 3 март 2019.
  123. ↑ „Arsenal 2-0 Napoli“. BBC Sport. Посетено на 12 април 2019.
  124. ↑ „Arsenal fans fear Aaron Ramsey has played his last game for the club after Napoli injury“. Metro News. 18 април 2019. Посетено на 18 април 2019.
  125. ↑ „Aaron Ramsey on Instagram“. Instagram. Посетено на 3 мај 2019.
  126. ↑ „Aaron Ramsey signs for Juventus!“. juventus.com. 11 февруари 2019. Посетено на 12 февруари 2019.
  127. ↑ Juventus, Ramsey indosserà la maglia numero 8 di Marchisio goal.com/it
  128. ↑ „Atlético Madrid 2–2 Juventus“. BBC Sport. 18 September 2019. Посетено на 18 September 2019.
  129. ↑ „Juventus 2–1 Verona“. BBC Sport. 21 September 2019. Посетено на 22 September 2019.
  130. ↑ „Ramsey, la prima è dolcissima: "Ma non volevo togliere il gol a Cristiano..."“. 7 novembre 2019. Посетено на 27 јули 2020. Проверете ги датумските вредности во: |date= (help)
  131. ↑ „Fondamentali: Juventus-Inter 2-0“. L'Ultimo Uomo. 9 март 2020. Посетено на 9 март 2020.
  132. ↑ „Ramsey in prestito ai Glasgow Rangers“. FC Juventus. 31 јануари 2022. Посетено на 1 февруари 2022.
  133. ↑ „Sweden U21 3–4 Wales U21“. BBC Sport. 21 August 2007.
  134. ↑ „Ramsey set for Wales U-21 debut“. BBC. 13 август 2007.
  135. ↑ Dulin, David (19 November 2008). „Ramsey to start against Denmark“. BBC Sport. Архивирано од изворникот 19 November 2008. Посетено на 19 November 2008.
  136. ↑ Jacob, Gary (20 November 2008). „Craig Bellamy adds the gloss for young braves“. The Times. London.
  137. ↑ „ACTUAL ARTICLE TITLE BELONGS HERE“. The Times.
  138. ↑ „Matthews relishing Wales chance“. BBC Sport.
  139. ↑ Shuttleworth, Peter (14 November 2009). „Wales 3–0 Scotland“. BBC Sport.
  140. ↑ „FAW Awards Evening 2009 – Winners“. Football Association of Wales. 11 November 2009.[мртва врска]
  141. ↑ „Giggs hails future captain Ramsey“. BBC Sport. 14 November 2009. Архивирано од изворникот на 17 November 2009.
  142. ↑ „Aaron Ramsey makes his case as the quiet captain for Wales“. The Guardian. 25 March 2011. Посетено на 6 October 2015.
  143. ↑ „Wales 2-0 Northern Ireland“. BBC Sport. 27 May 2011.
  144. ↑ Fletcher, Paul (4 August 2012). „Olympics football: GB beaten by South Korea on penalties“. BBC Sport. Посетено на 14 January 2016.
  145. ↑ „Aaron Ramsey replaced as Wales captain by Ashley Williams“. BBC Sport.
  146. ↑ „Scotland 1 Wales 2“. BBC Sport. 22 March 2013. Посетено на 23 March 2013.
  147. ↑ Stuart James (31 May 2016). „Chris Coleman names his Wales squad to get behind Gareth Bale“. The Guardian. Посетено на 14 January 2019.
  148. ↑ Paul Saffer (11 June 2016). „Wales beat Slovakia to cap dream EURO debut“. UEFA. Посетено на 14 January 2019.
  149. ↑ Voakes, Kris (11 June 2016). „Kanu Believe It? Wales & Bale make history after 58 years of pain“. Goal. Посетено на 11 June 2016.
  150. ↑ Dafydd Pritchard (20 June 2016). „Russia 0–3 Wales“. BBC Sport. Посетено на 14 January 2019.
  151. ↑ John Ashdown (20 June 2016). „Russia 0–3 Wales“. The Guardian. Посетено на 14 January 2019.
  152. ↑ Nicholas P. Wright (6 July 2016). „How much will Wales miss Aaron Ramsey against Portugal?“. Sky Sports. Посетено на 14 January 2019.
  153. ↑ „Portugal reach EURO final as Wales fairy tale ends“. UEFA. 6 July 2016. Посетено на 14 January 2019.
  154. ↑ „Aaron Ramsey“. European Football. Посетено на 19 August 2014.
  155. ↑ „Ramsey wins Wales Young Player award“. Arsenal F.C. Архивирано од изворникот на 8 October 2010. Посетено на 9 September 2013.
  156. ↑ „Aaron Ramsey: Overview“. Premier League. Посетено на 25 October 2018.
  157. ↑ „Ramsey is Arsenal Player of the Season“. Arsenal F.C. Посетено на 20 June 2014.
  158. ↑ „Player of the Season: Aaron Ramsey“. Arsenal F.C. Посетено на 18 May 2018.
  159. ↑ „An award winning night at the London Legends Awards“. Willow Foundation. Архивирано од изворникот на 2016-05-22. Посетено на 6 March 2014.
  160. ↑ „2016 UEFA European Championship Statistics“. UEFA. Посетено на 25 October 2017.
  161. ↑ „UEFA EURO 2016 Team of the Tournament revealed“. UEFA. 11 July 2016. Архивирано од изворникот на 16 July 2016. Посетено на 11 July 2016.
  162. ↑ „Ramsey wins award for 'one of my best goals'“. Premier League. 9 November 2018. Посетено на 9 November 2018.

Надворешни врски уреди

  Портал „Биографија“
  Портал „Фудбал“
  Портал „Велс“
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Арон_Рамзи&oldid=5086208“