Џорџо Савјане
Џорџо Савјане (италијански: Saviane Giorgio), (16 февруари 1916, Кастелфранко Венето – 18 декември 2000, Фиренца) — италијански писател[1].
Џорџо Савјане завршил правни студии на Универзитетот во Падова, а потоа се преселил во Фиренца и работел како правник. За време на живеењето во Фиренца, тој ја започнал својата кариера како писател. Од самиот почеток, Савјане негувал интроспективен стил на пишување, карактеристичен за сите понатамошни негови идни дела[2].
Негови најпознати романи се „Евтаназија на љубовта“ и „Вертикалното море“[3].
Творештво уреди
- Двете толпи, 1957 година[4].
- Инквизитор, 1961 година
- Папата, 1963 година
- Долгото меѓуоскино растојание, 1965 година
- Многумина судии , 1967 година
- Профилот е роден, 1973 година
- Вертикалното море, 1973 година
- Евтаназија на љубовта, 1976 година
- Дрвената жена , 1979 година
- Гетсемане, 1980 година
- Профилот е роден, 1982 година
- Богатството на Пелизари, 1982 година
- Раконти, Лигуори, 1983 година
- Куќата на Пелизари, 1983 година
- Мува и јагне, СЕИ, 1984 година
- Пепелашка во Урбино, 1985 година
- Третиот аспект, 1987 година
- Интимен дневник на негативец, 1989 година
- Лорезино мачка и други приказни, 1989 година
- Раскажувачот и неговите текстови, 1990 година (антологија - Пиранделова награда )
- Автомобилот со два тркала, Гвида, Наполи 1990 година (со Глумицата од Микела Фаса)
- Граѓански срам , 1991 година
- Ја чекам, Мондадори, 1992 година
- Сакам да зборувам со Бога, 1996 година
- Џакомо Леопарди и љубов , 1998 година
- Барбета и јагнето, 1998 година