Ѕвездена атмосфера
Ѕвездена атмосфера — надворешната област од зафатнината на една ѕвезда, која се наоѓа над ѕвезденото јадро, зрачната зона и конективната зона. Таа е поделена на неколку области со различни одлики:
- Фотосферата, која е најнизок и најстуден слој на атмосферата е обично единствениот видлив дел.[1] Светлината која ја напушта површината на ѕвездата главно доаѓа од овој слој и поминува низ повисоките слоеви. Фотосферата на Сонцето има температура од околу 5.770 К до 5.780 К.[2][3] Ѕвездените дамки се студени региони со нарушено магнетично поле кои се на површината на фотосферата.[3]
- Над фотосферата се наоѓа хромосферата. Овој дел од атмосферата првично се лади и подоцна се загрева 10 пати повеќе отколку температурата на фотосферата.
- Над хромосферата се наоѓа преодна област, каде температурата расте брзо на растојание од 100 км.[4]
- Најдалечниот дел од ѕвездената атмосфера е короната, бледа плазма која има температура над еден милион келвини.[5] Додека повеќето ѕвезди на главната низа имаат преодни области и корони, ова не е случајот со сите развиени ѕвезди. Можно е само некои џиновски ѕвезди и суперџиновски ѕвезди да поседуваат корони. Еден нерешен проблем во ѕвездената астрофизика е како короната може да се загрева на толку високи температури. Одговорот се наоѓа во магнетните полиња, но механизмот и начинот не се познати.[6]
За време на целосно затемнување на Сонцето фотосферата на Сонцето е прикриена, покажувајќи ги останатите слоеви на атмосферата.[1] За време на затемнувањето на Сонцето, хромосферата изгледа како тенок розовкаст лак,[7] и короната може да се набљудува како праменест ореол. Истата појава при затемнувањето кај двојните ѕвезди може да ја направи видлива хромосферата на џиновските ѕвезди.[8]
Поврзано уреди
Наводи уреди
- ↑ 1,0 1,1
„"Beyond the Blue Horizon" – A Total Solar Eclipse Chase“. 1999-08-05. Посетено на 2010-05-21.
On ordinary days, the corona is hidden by the blue sky, since it is about a million times fainter than the layer of the sun we see shining every day, the photosphere.
- ↑ Mariska, J.T. The solar transition region. Cambridge Astrophysics Series. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-38261-8.
- ↑ 3,0 3,1 Lang, K.R. (September 2006). „5.1 MAGNETIC FIELDS IN THE VISIBLE PHOTOSPHERE“. Sun, earth, and sky (2. изд.). Springer. стр. 81. ISBN 978-0-387-30456-4.
this opaque layer is the photosphere, the level of the Sun from which we get our light and heat
- ↑ Mariska, J.T. The solar transition region. стр. 60. ISBN 978-0-521-38261-8.
100 km suggested by average models
- ↑ R.C. Altrock (2004). „The Temperature of the Low Corona During Solar Cycles 21–23“. Solar Physics. 224: 255. Bibcode:2004SoPh..224..255A. doi:10.1007/s11207-005-6502-4.
- ↑ „The Sun's Corona – Introduction“. NASA. Посетено на 2010-05-21.
Now most scientists believe that the heating of the corona is linked to the interaction of the magnetic field lines.
- ↑
Lewis, J.S. (2004-02-23). Physics and chemistry of the solar system (Second. изд.). Elsevier Academic Press. стр. 87. ISBN 978-0-12-446744-6.
The dominant color is influenced by the Balmer series of atomic hydrogen
- ↑ Griffin, R.E. (2007-08-27). Hartkopft, W.I.; Guinan, E.F. (уред.). Only Binary Stars Can Help Us Actually SEE a Stellar Chromosphere (1. изд.). Cambridge University Press. стр. 460. doi:10.1017/S1743921307006163. ISBN 978-0-521-86348-3. Посетено на 2010-05-21.
 | Оваа статија за ѕвезда е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |