Титоизам: Разлика помеѓу преработките

'''Титоизам''' е термин кој опишува [[политикакомунизам|политичкакомунистичка]] [[идеологија]] наречена поспоред jугословенскиот лидер, [[Јосип Броз Тито]], првенствено употребуван да се опише раскопотспецифичната политичка идеологија што се градеше во СФР Југославија по расколот што настана помеѓу [[Советски Сојуз|Советскиот Сојуз]] и [[СФРЈ|СФР Југославија]] по отфрлањето на [[ВтораРезолуција Светскана војнаИнформбирото|ВторатаРезолуцијата Светскана ВојнаИнформбирото]], когаод страна на [[КПЈ|Комунистичката Партија на Југославија]] ја отфрлила диктатурата од страна на [[Москва]].

Елементите на Титоизмоттитоизмот се базирани на принципот: во секоја [[држава]], средствата потребни да ги достигне целите на [[комунизам|комунизмот]] мора да бидат диктирани од самата [[држава]], а не од некоја друга. Во времето на владеење на [[Јосип Броз Тито|Тито]], особено било значајно [[СФРЈ|Југославија]] да ги достигне целите на [[комунизам|комунизмот]] независно од [[СССР|Советскиот Сојуз]].

Терминот Титоизамтитоизам првенственопрвично бил употребуван како навреда. Први го употребиле приврзаниците на [[Јосиф Сталин]] од [[Москва]] во периодот кога постоела тензија помеѓу [[Советски Сојуз|Советскиот Сојуз]] и [[СФРЈ|Југославија]] познат како [[Информбиро]], а траел од [[1948]] до [[1955]] година.

За разлика од остатокот од [[Источна Европа]], кој потпаднала под советско влијание напо [[Сталин]]крајот послена [[Втора Светска војна|Втората Светска Војна]], [[СФРЈ|Југославија]], под силното водство од [[Јосип Броз Тито|Маршалот Тито]] и фактот дека Југословенскитејугословенските [[Партизанпартизан]]и ја ослободиле [[СФРЈ]]земјата само со ограничена помош од [[Црвена Армија|Црвената Армија]], останала независна од [[Москва]]. [[СФРЈ|Југославија]] останала еднинствена држава на [[Балкански Полуостров|Балканот]] која го издржала притисокот од [[Москва]] да се приклучи на [[Варшавски Пакт|Варшавскиот Пакт]] и останала „[[социјализам|социјалистичка]], но независна“ сѐ додека не пропаднал Советскиот [[комунизам]] во доцните ’801980-ти и раните ’901990-ти. Низ времето поминато работејќи, [[Јосип Броз Тито|Тито]] останал горд на независноста на [[СФРЈ|Југославија]] од [[Советски Сојуз|Советскиот Сојуз]], и останал на својот став дека [[СФРЈ|Југославија]] никогаш целосно нема да го прифати членството во [[ComeconСовет за заемна економска помош|Советот за заемна економска помош]]. Тито отворено ги отфрлалотфрлил многутемногу аспекти на [[Сталинизамсталинизам|Сталинизмотсталинизмот]] со кои не се согласувал.

[[Советски Сојуз|Советскиот Сојуз]] најчесто ја обвинувал [[СФРЈ|Титова Југославија]] за [[Фашизам]]троцкизам и [[Троцкизам]]фашизам. Тие обвинувања биле базирани на Титовотоработничкото [[самоуправување]] и теоријата за здружен труд (полиси за делење на профитот и индустрии раководени од страна на [[работник|работниците]] а иницирани од него, [[Милован Ѓилас]], и [[Едвард Кардељ]] во [[1950]] година). Во ова, [[Советски Сојуз|Советскиот Сојуз]] ги видел (или се преправал дека ги гледа) почетоците на [[КоунсилКомунизмот комунизам|Коунсилна советите|комунизмот на советите]] т.е. на [[Корпоратизамкорпоратизам|Корпоратизмоткорпоратизмот]].

Нападите со оваа пропаганда биле фокусирани на карикатурата на ''Тито - Касапот'' (на [[работничка класа|работничката класа]]), насочени да го прикажат него како прикриен агент на Западниотзападниот [[Империјализамимперијализам]]. Всушност, Тито и бил сојузник на Западните сили, но тој никогаш не ги изгубил комунистичките идеали. Сепак, тој период бил означен од острата репресија на противниците, луѓе кои изразувале восхит кон [[Советски Сојуз|Советскиот Сојуз]], или пак оние кои ја почитувале [[Русија|Рускатаруската]] култура. Голем број од овиепротивниците на “предавници“режимот биле пратени на [[логор|логорот]] [[Голи Оток]].

На почетокот една од омилените личности на [[Сталин]], [[Тито]], ја водел [[левица|левичарската]] опозиција за времето на [[фашизам|фашизмот]] т.е. [[Втора Светска војна|Втората Светска Војна]]. [[Тито]] неколку патинеколкупати се сретнал со раководството на [[Советски Сојуз|Советскиот Сојуз]] за да разговараат за иднината на [[СФРЈ|Југославија]]. Со тек на времето овие преговори станале помалку срдечни, бидејќи [[Тито]] нема намера да ја предаде извршната власт, ниту пак да дозволи надворешни влијанија (овој став на [[Тито]], подоцна придонел да стане дел од [[БлокотДвижење на Неврзанитеневрзаните|БлокотДвижењето на Неврзаните]]).)

[[Тито]] го налутил [[Сталин]] поради тоа што се сложил со проектите на [[Бугарија|бугарскиот]] [[лидер]] [[ЃоргиГеорги Димитров]], според кои [[СФРЈ|Југославија]] и [[Бугарија]] требало да се спојат во една [[формацијафедерација]]. Ова водело до потпишување на [[договор]] за соработка, во [[1947]] година во [[Блед]] (Димитров вршел притисок [[Романија]] да стане дел заедничкаод заедничката [[федерација]], изразувајќи ги неговите убедувања за врема на посетата во [[Букурешт]], во почетокот на [[1948]]). Политиката за создавање на [[регион|регионални]] [[блок|блокови]] бил принцип кој се користел во Комитерните полиси – покажувајќи ја лутината на [[Советски Сојуз|Советскиот Сојуз]] кон [[држава на една нација|државите на една нација]] ([[Англиски јазик|англиски]]: nation-state) во [[Источна Европа]] и последиците од [[ПаризПариска конференција|Париската]] конференција]].

[[Категорија:ПолитикаКомунизам]]