Вселенска станица: Разлика помеѓу преработките

Вселенските станици од 2007 година се користат за проучување на ефектите на долг престој во вселената врз човечкото тело, како и за овозможување платформи за поголем број на подолги научни истражувања.

 

 

Вселенските станици се користени за воени и цивилни цели. Последната воена вселенска станица е [[Салјут 5]], која е користена од [[Алмаз]] програмата на [[СССР|Советскиот Сојуз]] во [[1976]] и [[1977]]<ref># ^ [http://en.wikisource.org/wiki/NASA_FACTS/Russian_Space_Stations Russian Space Stations (wikisource)]</ref>

 

 

Постојат сва типа на вселенски станици: монолитски, и модуларни

 

 

Поранешните станици, како [[Скајлаб]] и [[Салјут]], се т.н. монолитски вселенски станици. Тие се планирани да се конструирани и лансирани во еден дел, и потоа населени со човечки екипаж. Како такви, тие воглавно сите намирници и експерименталната опрема ги носеле со себе за време лансирањето. Кога сето тоа ќе се потроши, истите биле напуштани.

 

 

 

Во втората група спаѓаат [[Мир (вселенска станица)|Мир]] и [[Меѓународна Вселенска Станица|МВС]]. Кај нив, најпрвин беше лансиран главниот дел, а подоцна додатни модули, воглавно со специфична улога, се додададени на него. Овој метод е пофлексибилен во смисла на оперирање, а и ја отстранува потребата од лансирно возило со огромна моќ.

 

 

Овие станици имаат различни проблеми кои го намалуваат времето на населивост, како што се слабата способност за рециклирање, релативно високата радијација, и, недостатокот од гравитација, Некои од овие пробеми ствараат нелагода и долготрајни ефекти по здравјето. Во случај на сончеви бури, сегашните живеалишта се заштитени од магнетното поле на Земјата, и се под [[Ван Аленов појас|Ван Аленовиот појас]]

 

 

 

Една вселенска станица претставува комплексен систем со многу меѓусебно поврзани подсистеми:

 

 

<references/>