Историја на Русија: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 84:
Во подоцнежниот период од неговото владеење, Иван ја создал т.н. „[[Опричнина]]“ (руска територија во која царот имал директно управување). Наследниците на Иван Грозни извршиле голем број на крвави братоубиствени нереди во Опричнината, а главна кулминација на нередите бил [[Новгородски масакар|Новгородскиот масакар]] во 1570 година. Овие настани биле проследени со воени загуби, епидемии и довеле до слабеење на царството. Тоа им овозможило на Татарите да извршат дополнителен притисок врз геополитичката состојба на Русија<ref>Skrynnikov R. "Ivan Grozny", M, 2001, стр. 142–173</ref>. Во 1572 година, царот се откажал од „Опричнината“.<ref>Robert I. Frost, ''The Northern Wars: 1558–1721'' (Longman, 2000) стр. 26–27</ref><ref>[http://www.economist.com/cities/printStory.cfm?obj_id=9141603&city_id=MCW Moscow – Historical background]</ref>
===
{{Main|Време на проблеми}}
[[Податотека:Appeal of Minin.jpg|thumb|[[Кузма Минин]] апелира до населението од [[Нижни Новгород]] за регрутирање на војска против Полјаците.<ref name=Dunning>Chester S. L. Dunning, "Russia's First Civil War: The Time of Troubles and the Founding of the Romanov Dynasty", Penn State Press (2001), стр. 433–434, ISBN 0271020741</ref>]]
По смртта на [[Иван Грозни]], на тронот го наследил неговиот син [[Фјодор I]]. Во текот на неговото владеење следувал период на граѓански војни и „странска“ интервенција, позната како „Време на проблемите“ (1606–1613).<ref name = Curtis2/> Екстремно студените лета од 1601 до 1603 година,<ref>Borisenkov E, Pasetski V. "The thousand-year annals of the extreme meteorological phenomena", стр. 190, ISBN 5-244-00212-0</ref> довеле до голем глад и зголемување на социјалната неорганизираност. Владеењето на [[Борис Годунов]] било проследено со големи бунтови и востанија, но сепак тој извршил големи реформи во [[Русија]], меѓу кои најзначајни се социјалните и образовните. Тој ги познавал најдобрите европски учители и често пати го доведувал во царскиот двор за да учителствуваат. Поради победата против [[Шведска]], уште од времето како регент, тој настојувал да обезбеди излез на Русија на [[Балтичко море|Балтичкото море]]. За таа цел, тој морал да ја освои [[Ливонија]]. Во 1600 година, Борис Годунов го подржал создавањето на [[Полско-литванска унија|Полско-литванската унија]] што дошло до голема побуна и немири против него. Како водач на немирите се смета дека бил последниот син на [[Иван Грозни]], [[Димитриј Иванович]], којшто се смета и дека го организирал убиството на царот на 13 април 1605 во [[Москва]]. На престолот, Борис Годунов бил наследен од неговиот син [[Фјодор II]], којшто владеел само неколку месеци, бидејќи и тој бил убиен од противниците на својот татко. Претходно, од 1610 до 1612 година, војската на Полско-литванската унија ја окупирале [[Москва]]. Тие не успеале да го заземат градот, но градот бил запален.<ref name=Vern>George Vernadsky, "A History of Russia", Volume 5, Yale University Press, (1969), [http://www.spsl.nsc.ru/history/vernad/vol5/vgv522.htm#vgv522note35 Russian translation]</ref><ref>Mikolaj Marchocki "Historia Wojny Moskiewskiej", ch. "Slaughter in the capital", [http://www.vostlit.info/Texts/rus8/Marchockij/pred.phtml?id=902 Russian translation]</ref><ref>Sergey Solovyov. History of Russia... изд. 8, стр. 847</ref> Во 1612, населението во [[Нижни Новогород]], но и во другите поголеми градови, предводено од [[Дмитриј Позхарски]] и [[Кузма Минин]] успеале да ги протерат полските окупаторски сили од Москва. <ref name= Dunning>Chester S L Dunning, ''Russia's First Civil War: The Time of Troubles and the Founding of the Romanov Dynasty'', [http://books.google.com/books?vid=ISBN0271020741&id=9NUYtSJaO8cC&pg=PA434&lpg=PA434&dq=moscow+minin+patriot&sig=R7i94-fA_3vcjadJ8j0WonuPQys p. 434] Penn State Press, 2001, ISBN 0-271-02074-1</ref><ref name=ToT>[http://www.britannica.com/eb/article-9073517 Troubles, Time of]." [[Encyclopædia Britannica]]. 2006</ref><ref>[http://www.bartleby.com/65/e-/E-Pozharsk.html Pozharski, Dmitri Mikhailovich, Prince]", [[Енциклопедија Колумбија]]</ref>
[[Податотека:Tsar Mikhail I -cropped.JPG|мини|[[Михаил Романов]], првиот цар од династијата Романови]]
Во февруари 1613 година, Полјаците биле протерани од околината на градот [[Москва]], а Националното собрание, кое било составено од претставници од педесет градови, па дури и некои села, го избрале [[Михаил Романов]] за нов цар на Русија. Тој бил првиот руски цар од [[династија Романови|династијата Романови]] која владеела, сè до 1917 година.
Ред 94:
Основна задача на новата династија била да го врати мирот и стабилноста во земјата. За среќа на државата, нејзините главни непријатели, [[Полско-литванска унија|Полско-литванската унија]] и [[Шведска]] биле ангажирани во меѓусебни конфликти, кое и овозможило на Русија да склучи мир со Шведска во 1617 година и да потпише примирје со [[Полско-литванска унија|Полско-литванската унија]] во 1619 година. Враќањето на загубените територии, кое започнало во средината на [[17 век]] со [[Хмељницко востание|Хмељницкото востание]] во [[Украина]] против полската власт и перејаславскиот договор, склучен меѓу Русија и украинските Козаци.
Според договорот, Русија им гарантирала безбедност на Козаците во новосоздадената [[Запорошка република]], која дотогаш била под полска власт. Но, руско-полските војни продолжиле и понатаму, сè до [[Аднрушесвски договор|Андрушевскиот договор]] во 1667 година, во кој Полска ја прифатила територијалната загуба на [[
== Руска империја ==
| |||