Англиска реформација: Разлика помеѓу преработките

'''Англиската Реформација''' се однесува за серија од настани во [[16 век]] во [[Англија]], со која [[Црква на Англија|црквата на Англија]] се оделила од авторитетот на [[папа|папата]] и [[Римокатоличка црква|Римокатоличката црква]].

 

 

== Позадина ==

 

Кралот [[Хенри VIII]] на англискиот трон застанал во [[1509]] година на возраст од 17 години. Тој направил династички брак со [[Катерина Арагонска]], вдовицата на својот брат Артур, во [[јуни]] [[1509]] година, непосредно пред крунисувањето. За разлика од неговиот татко, кој бил по карактер потаен и конзервативен, младиот Хенри имал својство да биде олицетворение на рицарство и друштвеноста, донесувајќи во дворот тинејџери за различни претстави. Тој бил голем католик, обслужувал до пет маси на ден (освен за време на ловската сезона, во која многу уживал). Во голем број на случаи, и самиот тој дозволувал да биде под влијание на неговите советници. <ref>Susan Brigden, ''New Worlds, Lost Worlds'' (Allen Lane 2000) p.&nbsp;109f. He "believed he that he could keep his own secrets... but he was often deceived and he deceived himself." (p.&nbsp;103)</ref> Меѓу неговите современици и млади канцелари, најблизок соработник му бил кардиналот [[Томас Волси]]. Под негов умислен притисок, кралот се одржувал до католизмот и ги почитувал папските задолженија кон него. Во [[1521]] година тој застанал во одбрана на Католичката црква од [[Мартин Лутер]] на обвинувањата за [[ерес]] во една книга. Со помош на [[Томас Мор]], на него му била доделена титулата ''"Бранител на верата"'' од [[Папа Лав X]] (Следните англиски и британски монарси ја имале задржано оваа титула, дури и кога Англиканска црква се отцепила од католицизмот.) [[Томас Волси]] остро ги осудувал оние кои биле под влијание на лутеранските идеи<ref> Brigden, p.&nbsp;111</ref>, помеѓу кои се наоѓала и атрактивната, харизматична [[Ана Боленска]].

 

== Парламентарни промени и легализација ==

 

Во [[1529]] година, кралот го повикал Парламентот да се справи со поништувањето на бракот. Овој парламент подоцна го добил името [[Реформиран парламент на Англија]]. Во секој случај, во земјата биле активни повеќе фракции. Некои сметале дека е преголема кралската надмоќ над црквата. Некои сакале реформи само во судските институции<ref>Haigh, p.&nbsp;73</ref>, а како најсилни биле лутеранските наследници кои биле во голем план непријателски расположени кон теологијата на Рим. [[Томас Мор]], кој станал наследник на Волси, сакал да воведе реформи главно против [[ерес|ересот]]<ref>Brigden, p.&nbsp;116</ref>.