Посредна демократија: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с Бот Додава: cs:Reprezentativní demokracie |
с Бот Додава: yo:Òṣèlúaráìlú aṣojú; козметички промени |
||
Ред 5:
Една од процедуралните можности за решавање на ова прашање, односно, за воспоставување на точно определени односи меѓу претставуваните (избирачите) и избраните претставници е воведувањето на правниот институт - [[мандат]]. Во теоријата за претставничка демократија се познати два вида: претставнички и императивен мандат.
* При постоење на чисто претставнички мандат претставниците не се одговорни за својата работа пред избирачите за времетраењето на периодот за кој се избрани. Тоа значи дека за своите политички постапки надвор а и во самото претставничко тело (собранието) не се должни да поднесуваат сметка, а не можат ни да бидат отповикани пред истекот на мандатот за кој се избрани. Лошата страна кај претставничкиот мандат е во тоа што народниот претставник со самото тоа што институционално не е врзан за својата изборна единица, тој и не е должен секогаш да има разбирање за нивните интереси.
* Во услови на постоење на императивен мандат состојбата е токму спротивна.Имено еднаш избраните претставници се должни постојано да поднесуваат извештај за својата работа пред избирачите во својата изборна единица. Тие значи се одговорни пред своите избирачи за својата работа во собранието за сето време додека им трае мандатот и во текот на мандатот зожат да бидат отповикани од функцијата пратеник. Лошата страна кај императивниот мандат е во тоа што избраниот претставник, со тоа што институционално е врзан за избирачите, не може да се оттргне од голата емпирија, односно од проблемите значајни за локалното рамниште. На овој начин речиси целосно се умртвуваат неговата иницијатив, флексибилност, динамичност, со што и самото претставничко тело станува тромо, непродуктивно и неефикасно тело.
Практиката покажува дека изнаоѓањето мерка меѓу овие два вида на мандат со која ќе се отстранат крајностите и ќе се воспостави сразмерна рамнотежа, е тешка работа. Притоа, најважно е ни за миг да не се изгуби од вид дека избраните претставници застапуваат некого, а не самите себе и дека претставничкото тело треба да има можност максимално да ја развива својата иницијатива и ефикасно да може да ги решава проблемите зошто конечно тоа е претставник на целата опшествена заедница.
Ред 47:
[[uk:Представницька демократія]]
[[vi:Dân chủ đại nghị]]
[[yo:Òṣèlúaráìlú aṣojú]]
[[zh:代議民主制]]
| |||