Валидност (логика): Разлика помеѓу преработките

Кога аргументот се поставува за да се покаже дека заклучокот ''е'' вистинит (наспроти ''веројатно'' вистинит), тогаш тој е [[дедукција|дедуктивен]]. Кога аргументот се поставува за да се покаже дека заклучокот му е веројатно вистинит, тогаш тој е [[индуктивно расудување|индуктивен]]. Валидниот аргумент е оној каде заклучокот навистина следи од премисите. Тоа значи дека аргументот е валиден кога е неможно да има точни [[премиса|премиси]], а неточен заклучок. Еве е прилично типична дефиниција:

 

 

Аргументот кој не е валиден се нарекува „невалиден“.

Овие кратенки јасно ја покажуваат '''логичката форма''' на секој од аргументите. Ова важи за ''било кој'' аргумент кој се вклопува во горенаведените облици, заменувајќи ги ''P'', ''Q'' и ''s'' со соодветни изрази. Од особен интерес е фактот дека можеме да ја истражиме формата на аргументот за да видиме дали аргументот од кој е добиен е валиден или не. За да го направиме ова дефинираме „толкување“ на аргументот како дозначување на множества предмети на големите букви во аргументната форма, и дозначуваме поединечен член на множество малите букви во таа аргументна форма. Така, со тоа што P претставува множество луѓе, Q преставува множество смртници, и s го претставува Сократ, ова е толкување на секој од горенаведените аргументи. Користејќи се со оваа терминологија, можеме да дадеме формален аналог на дефиницијата за дедуктивна валидност:

 

 

Како што веќе видовме, горенаведеното толкувње на вториот аргумент му дава точи премиси и неточен заклучок, па затоа ја демонстрира неговата невалидност.

[[de:Allgemeingültigkeit]]

[[en:Validity]]

[[et:Kehtivus]]

[[fr:Valide]]