Тетрархија

Тетрарх (грч.: Τετραρχ) е грчки збор што означува еден од четирите цареви во рамките на владеењето на тетрархијата, односно четиривластието. На тој начин тетрархот владеел само со една четвртина од регионот или провинцијата .

По првпат оваа титула била воведена за време на Диоклецијан (284 г. п.н.е. — 305 г. п.н.е.), првиот цар во времето на доминатот, на негова инцијатива, бидејќи повеќе не било можно да се управува со Царството од еден центар.

Тетрархијата е заедничко владеење на 4 владетели (2 августа и 2 цезара). Диоклецијанов совладател бил Максимијан, а партнери-цезари биле Галериј и Констанциј Хлор. Престолнина на Диоклецијан му била Никомедија во Мала Азија, на Максимијан— Милано, на Галериј — Сирмиум, а на Констанциј Хлор — Трир на Рајни.

Тетрархијата е укината во 324 г. п.н.е. затоа што избила граѓанска војна меѓу августот Константин Велики и Лициниј, кога Константин станал единствен владател.