Пјер Булез: Разлика помеѓу преработките

Како дете Булез започнал да зема часови по пијано и покажувал интерес како за музика така и за математика. Учел музика со [[Оливие Месијан]] и со [[Андре Ваурабург]].<ref>{{cite web |title=Pierre Boulez: A Master With Class |url=http://www.inspiredminds.de/detail.php?id=30 |date= |work= |publisher=Inspired Minds |accessdate=18 August 2009}}</ref> Преку Месијан ја открил [[додекафонската техника]]. Подоцна учел со [[Рене Лејбовиц]] и навлегол во [[атоналните]] техники на компонирање во пост-[[Веберн]]истички стил. Меѓу првите дела во периодот од доцните [[1940ти]] години се ''Le Visage nuptial'' и ''Le Soleil des eaux'', [[кантати]] за женски гласови и [[оркестар]], како и ревизијата на [[Втората Соната за Пијано]] во [[1948]], дело кое Булез го создал на 23 години. Булез бил под силно влијание на Месијановиот [[интегрален серијализам]], каде ја истражувал организацијата на висината на нотите, нивното времетраење, динамиката, начините на атакот на звуците итн. Булез предавал на [[Школата за Нова Музика]] во [[Дармштат]], [[Германија]], заедно со [[Карлхајнц Штокхаузен]] и [[Џон Кејџ]], каде жестоко се спротивставувал на национализмот и неговото влијание во музиката.

 

Примери за целосно серијални дела на Булез се: ''Polyphonie X'' ([[1950]]-[[1951]], повлечено подоцна), двете ''Etudes'' за лента од (1951-[[1952]]) и првата книга од ''Structures'' за 2 пијана. ''Structures'' е и пресвртница кај Булез, поради најочигледниот [[серијален]] пристап кој предизвикал многу реакции и критики. [[Лигети]] издал текст каде ја зема во предвид целата серијална структура на делото и посочува дека Булезовиот "аскетски пристап" мора да се прекине... <ref>Ligeti 1960, 62</ref>