Отровен брадавичар: Разлика помеѓу преработките

 

[[Image:Gila fg01.jpg|thumb|right|Closeup of a Helodermatid's skin, composed of beadlike scales.]]

Гила чудовиштето (H.suspectum) е огромен, гуштер во форма на колбас со должина од 1 инч (приближно 30 сантиметри) до 2 инча ( приближно 60 сантиметри) и тежина од 1,3 килограми до 2,25 килограми. Иако е помал од брадестиот гуштер кој може да порасне и да биде долг до 1 метар, Гила чудовиштето е најголемиот домашен вид на гуштер во САД. Има дебела опашка која ја користи да складира маснотија и може да преживее од оваа маснотија со месеци или години според неколку анегдоти. Неговата опашка е пропорционално подолга од таа на брадестиот гуштер, карактер кој се користи да се разликува помеѓу овие два. Спротивно од многу други гуштери, опашката на Гила чудовиштето не се автотомизира и не расне повторно ако е откината. Гила чудовиштето има големи предни стапала и остри нокти, совршени за копање, исто така и дебел црн јазик, навикнато да мириса со помош на Јаковсониот орган (Jacobson’s organ).

Крлушките на Гила чудовиштето изгледаат како сини, темно розеви, сребрени, розеви, портокалови, бебешко сини или жолти зрна, поставени во сложена шара.

Овие зрна се мали ковчести плочки кои формираат крлушки и се познати како остеодерми. Бојата на своите остеодерми е повеќе јасна отколку тие на блиските сродници, брадестиот гуштер. Крлушките на стомакот се правоаголни отколку округли. Зрнестата кожа на Гила чудовиштето е таа што го привлече вниманието на северноамериканските Индијанци, дизајните кои се оживеани во индијанската уметност и кошничарството. Крлушките се јасни кога Гила чудовиштето е младо, како што старее боите стануваат побледи и повеќе мрежести. Гила чудовиштето ја менува кожата на мали парчиња така што изгледа дека тие секогаш се во процесот на менување на кожа. Целосно менување на кожата се верува дека се случува еднаш годишно.