Трајче Попов: Разлика помеѓу преработките

[непроверена преработка][непроверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето
бришење на дуплирани информации
Ред 1:
'''Трајче Попов''' ([[Велес]], [[15 јули]] [[1923]] - [[Скопје]], [[30 март]] [[2007]]) е македонски [[филмски режисер]], [[снимател]] и [[сценарист]] од генерацијата основоположници на македонската кинематографија. НеговатаАвтор кариерае врзанана сонад филмот100 почнувадокументарци, какоа дописникнегово наантологиско филмскиотдело журнале "Звезда„[[Свадбата филм".на Шарпланинецот]]“.
 
Со гимназиско образование се стекнува во родниот град, а [[1945]] година во [[Скопје]] завршува курс за новинари, по што станува дописник на Новинската агенција [[Танјуг]] за Велешкиот округ. Во текот на [[1946]] година во [[Белград]] го завршува курсот за самостојни сниматели и режисери што го организира Комитетот за кинематографија на ФНРЈ и станува дописник на филмскиот журнал на „Звезда филм“. Во овој период, па сè до [[1948]] година, Попов е регистратор на скапоцена документарна граѓа од терените на [[Македонија]], [[Грција]], [[Албанија]] и [[Бугарија]]. Од овој период се и неговите први документарни филмови: „Жито за народ“ (1947), „Низ Пиринска Македонија“ ([[1948]]), „Првиот конгрес на КПМ“ ([[1949]]) Ии „Братска помош“ ([[1950]]).
Трајче Попов е најпознат по своите документарни филмови кои тој ги остави снимени на лента, скапоцен материјал од терените на [[Македонија]], [[Грција]], [[Албанија]] и [[Бугарија]].
 
Тој е автор на документарните филмови „Жито за народ“, „Низ Пиринска Македонија“. Тој е автор на над 100 документарци, а негово антологиско дело е „Свадбата на Шарпланинецот“. Попов сними и два играни филма - „Македонска крвава свадба“ и „Пресуда“.
 
Со гимназиско образование се стекнува во родниот град, а [[1945]] година во [[Скопје]] завршува курс за новинари, по што станува дописник на Новинската агенција [[Танјуг]] за Велешкиот округ. Во текот на [[1946]] година во [[Белград]] го завршува курсот за самостојни сниматели и режисери што го организира Комитетот за кинематографија на ФНРЈ и станува дописник на филмскиот журнал на „Звезда филм“. Во овој период, па сè до [[1948]] година, Попов е регистратор на скапоцена документарна граѓа од терените на Македонија, Грција, Албанија и Бугарија. Од овој период се и неговите први документарни филмови: „Жито за народ“ (1947), „Низ Пиринска Македонија“ ([[1948]]), „Првиот конгрес на КПМ“ ([[1949]]) И „Братска помош“ ([[1950]]).
 
Има реализирано преку сто документарни филмови со различна тематска определба, кои ја одбележуваат спецификата на македонското поднебје. Меѓу нив особено се издвојуваат: „Бели мугри“ ([[1952]]), „Свадбата на Шарпланинецот“ ([[1970]]) и „Ликвидатор“ ([[1983]]), за коишто има добиено и вредни награди и признанија, меѓу кои се и наградите [[Награда 11 Октомври|11 Октомври]] и [[Награда 13 Ноември|13 Ноември]].
 
Попов има снимено и два играни филма - „[[Македонска крвава свадба (филм)|Македонска крвава свадба]]“ и „Пресуда“.
 
Починал во својата 84-та година од животот, погребан на градските гробишта "Бутел" во [[Скопје]].
 
 
{{македонија-биог-никулец}}
 
[[Категорија:Македонски режисери]]